ამერიკული თავგადასავლები, სირთულეებზე გამარჯვება და სიყვარულის ისტორია რეისები ჩვენს პატარა, თბილისის აეროპორტში, ძირითადად, ღამღამობით სრულდება. დაწყებული იმ დროიდან, როდესაც 90-იანებში ავიხდინე ბავშვობის ოცნება და ძველი საბჭოთა შენობის რკალისებური ბილიკით ჯერ – მოსკოვში, ნიუ იორკისკენ მიმავალ თვითმფრინავთან, შემდეგ კი აშშ-ში ჩავედი, იმ პერიოდამდე, როდესაც განახლებულ ტერმინალში ერთ დღეს თანამედროვე სასაზღვრო პუნქტი და მოღიმარი ახალგაზრდა გოგონები დამხვდა – წელიწადში ერთხელ მაინც, მოკლე ვადით ვუბრუნდებოდი ჩემს სამშობლოს, მშობლიურ ქალაქს. თითქმის 20 წლის განმავლობაში გარედან ვაკვირდებოდი მის ევოლუციას, აღმაფრენებსა და ტრაგედიებს, იმედის მომცემ რევოლუციას და სახალხო პროტესტებს, მოდერნიზაციას და იმედგაცრუებებს, ცვლილების წყურვილს, ახალ იმედებსა და ახალ გამოწვევებს. მანამ, სანამ ერთხელაც დადგა ის დღე, როდესაც ჩემს მეორე სამშობლოში, ამერიკაში, ოცწლიანი თავგადასავლების, უჩვეულო სიყვარულის ისტორიის შემდეგ კვლავ ჩამიხუტა თბილისმა – „ქალაქმა, რომელსაც უყვარხარ“ – ამჯერად უკვე როგორც შინ დაბრუნებული შვილი.
ჩემი ცხოვრების ისტორიამ საშუალება მომცა, ამერიკის შუაგულიდან უნიკალური რაკურსით დამენახა საქართველოს უახლესი წარსული, მისი ტურბულენტური ბოლო ოცი წელი, გამევლო პარალელები, უკეთ შემეცნო საკუთარი ხალხი და ზოგადსაკაცობრიო იდეალების პრაქტიკული, რეალური არსი. ბედისწერამ მომცა საშუალება, ბევრი სხვადასხვა ადგილი, კულტურა და ვითარება შემესწავლა: ვაშინგტონი, თბილისი, ნიუ იორკი თუ პარიზი, გვადალახარა, ბარსელონა, პრიშტინა, სან ფრანცისკო თუ მაიამი – ძალიან განსხვავებული ერთმანეთისგან სტილითა და ხასიათით. მაგრამ მათ ყველას მთავარი რამ აქვთ საერთო. სხვადასხვა სცენაზე მიედინება ადამიანური ცხოვრების ერთი და იგივე დრამა; სხვადასხვა კულტურის, რასის, ასაკისა და მატერიალური მდგომარეობის ადამიანებს მსგავსი პრობლემები აწუხებთ, ებრძვიან ერთნაირ დემონებს და მსგავსი სცენარებით წარმართულ ბრძოლებში საკუთარ თავსა და გარემოებებზე იმარჯვებენ.
ამ წიგნში მოგითხრობთ ჩემი თავგადასავლებისა და ცხოვრების შესახებ, რომელიც ჩვენი ეპოქის საინტერესო, მნიშვნელოვან მოვლენებსა და ცვლილებებს დაემთხვა. მოგითხრობთ იმ თაობის რაკურსით, რომლის ადრეულ ახალგაზრდობაში ჩვენმა ქვეყანამ ნანატრ თავისუფლებას მიაღწია, თუმცა ჯერ კიდევ არ არის ბოლომდე თავისუფალი; იმ თაობის, რომელიც ეზიარა დასავლეთის კულტურასა და ფილოსოფიას; რომლისთვისაც ამერიკის შეერთებული შტატები თავისუფლების სიმბოლოა, და თუმცა იდეალური არ არის, მაინც ჭეშმარიტი იდეალებისკენ სწრაფვის მაგალითია; იმ თაობის, რომლისთვისაც ადამიანის თავისუფლებისა და აღმშენებლობის იდეები გახლავთ არა სლოგანები, როგორებადაც მათ დღევანდელი სამყაროს ზოგიერთი ცინიკური პოლიტიკური ძალა ცდილობს წარმოაჩინოს, არამედ ნამდვილი ფასეულობები; ის ღირებულებები, რომლებიც, გვჯერა, რომ მსოფლიოში ბევრად მეტ ადამიანს გვაერთიანებს, ვიდრე ამის აღიარება სურთ წარსულში ჩარჩენილ, განხეთქილებითა და ურწმუნოებით, აპათიითა და სიხარბით ნასაზრდოებ, ძალაუფლებისა და არასრულფასოვნების კომპლექსით შეპყრობილ ზოგიერთ ლიდერს და ინტერესთა ჯგუფს.
როგორც რიგითი ქართველი და რიგითი ამერიკელი, მოგითხრობთ ჩემს იმედებსა და სასოწარკვეთაზე, ძვირ ფასად მიღწეულ მიზნებსა და გასაჭირზე, წაგებულ ბრძოლებსა და წარმატებებზე, იმაზე, თუ როგორ დამიშვია შეცდომები, გამომიჩენია სისუსტეც, მაგრამ არასდროს დავნებებულვარ და არ მითქვამს უარი ფეხზე კვლავ წამოდგომაზე; იმაზე, რომ ყველაფრის მიღწევა შესაძლებელია, თუ ამას ჭეშმარიტად ისურვებ და მზად ხარ, არ დაიშურო სათანადო ენერგია და შრომა.
ჩუქება
