გენერალი აუგუსტო პინოჩეტი მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი სამხრეთამერიკელი პოლიტიკოსია. ყოფილი დიქტატორის სახელი კარგად ახსოვთ აზიასა და აფრიკაში, ორსავე ამერიკასა და ევროპაში. პინოჩეტი შეიძლება, თამამად მოვიხსენიოთ ფრანსისკო ფრანკოს, იოსებ სტალინის, ფერდინანდ მარკოსისა თუ ირანის შაჰის გვერდით. პინოჩეტი ბოლომდე არ შეესატყვისება სამხრეთამერიკელი დიქტატორების იმ კარიკატურას, რომელსაც ამერიკული ფილმები გვიხატავენ ანდა გაბრიელ გარსია მარკესი გვთავაზობს თავის სახელგანთქმულ ნაწარმოებში „პატრიარქის შემოდგომა“. ცხადია, ის ვერც ბისმარკად ჩაითვლება. მართალია, უსაზღვრო ინტელექტით არ გამოირჩეოდა, მაგრამ ისტორიულ გზაჯვარედინზე აღმოჩენილმა ამ კაცმა მაინც წარმართა ცვლილებების ის პროცესი ჩილეში, რომელმაც მძლავრი საერთაშორისო გავლენა იქონია. 1973 წელს პინოჩეტის მიერ სოციალისტი პრეზიდენტის, სალვადორ ალიენდეს დამხობამ საბჭოთა კავშირის მაშინდელ მეთაურს, ლეონიდ ბრეჟნევს უბიძგა, მესამე სამყაროს ქვეყნებში შეიარაღებული ბრძოლის ტაქტიკისათვის მიემართა. პინოჩეტის სისხლიანი ამბოხისა და ამის შედეგად ჩილეში კომუნისტური პარტიის მდგომარეობის შერყევა იმდენად მნიშვნელოვანი აღმოჩნდა მოსკოვისათვის, რომ „კიდევ ერთი ჩილეს“ გამეორების შიშით, 1979 წელს საბჭოთა კავშირი ავღანეთში შეიჭრა იქ კომუნისტური რეჟიმის გასამყარებლად. და მაინც, პინოჩეტის პიროვნება და მისი მემკვიდრეობა მთლიანად ერთგვაროვან შეფასებას არ იმსახურებს: მარგარეტ ტეტჩერს პინოჩეტი კომუნიზმის შემაკავებელ ჯებირად მიაჩნდა და აქტიურად მოითხოვდა მის გათავისუფლებას. ამ წიგნის მიზანია, გაარკვიოს, რა გავლენა მოახდინა პინოჩეტმა თანამედროვე ისტორიაზე, ახსნას ის არაერთი სიმბოლო თუ არაერთგვაროვანი მიდგომა, მისი პიროვნება რომ აჩენს. ეს არ არის მხოლოდ ბიოგრაფია, არამედ თან პინოჩეტის ხანისა და მისი მემკვიდრეობის ერთგვარ კვლევასაც გულისხმობს.