/1/ სტოკჰოლმი-თბილისი -რა ჩამოგიტანო პარიზიდან?
-ქოლგა...
-ქოლგა? - გაუკვირდა კაცს
-ჰო...
-რატომ?
-როცა წვიმის დროს გავშლი შეხედვისთანავე პარიზი და შენ ერთად გამახსენდებით, ტკბილი მოგონებები ამეშლება და ყველაზე სევდიან ამინდშიც კი ყველაზე ბედნიერი ადამიანი ვიქნები...
ახლაც ეს სიტყვები გაახსენდა კაცს,
ალბათ, იმიტომ რომ წვიმდა...
აეროპორტში უამრავი ხალხი ირეოდა.
ჩასხდომის გამოცხადებას დაელოდა, მერე სპორტულ ჩანთას ხელი წამოავლო და გასასვლელისკენ გაემართა.
ცა სევდისფერი იყო.
დიდ შუშის კედელს მიუახლოვდა და სივრცე ხაკისფერი მზერით გადასერა.
ჭაობისფერ ლინზაში ფოკუსი რომ გაასწორა მერე ღრმად ამოისუნთქა.
ისევ ის გაახსენდა, ის ვის გაფიქრებაზეც ყველაზე ღრმად სუნთქვა იყო საჭირო.
სევდიანმა თავი დახარა თუ არა ზურგიდან ბორტგამცილებლის ხმა მოესმა.
-ბ-ნო. ვისკონტი, გაგაცილებთ ადგილამდე.
ბიზნეს კლასი აიღო, პერსონალური თვითმფრინავი "სხვას" დაუთმო.
სწორედ მას...
ვისაც ბევრი რამ დაუთმო ცხოვრებაში...
და საბოლოოდ თვითონ დათმო ის "სხვა"
კიდევ ღრმად ამოისუნთქა და აეროპორტის თანამშრომელ გოგონას გაყვა.
ტყავის სავარძელში რომ მოიკალათა ჯერ ილუმინატორს მიაპყრო მზერა, შემდეგ ბლუთუზიანი ყურსასმენები ყურის ნიჟარებში მოათავსა და ფლეილისტის ბოლო სიმღერაც აჟღერდა.
Kodaline- High Hope.
მუსიკალური გემოვნება სხვანაირი ჰქონდა, მაგრამ ამ სიტუაციას მოუხდა ეს კომპოზიცია.
ფურცლები ამოიღო და გადაფურცლა.
"ანდერძი"
დახედა პირველივე სიტყვას და კითხვას შეუდგა.
მიხვდა, რომ კითხვაზე ვერ კონცენტრირდებოდა. არადა ძალიან უყვარდა კითხვა. უფრო ლიტერატურის, მაგრამ ამჯერად უფრო სერიოზულ დოკუმენტებთან ჰქონდა საქმე.
როცა მშვიდად არ იყო, როცა რაღაც საკითხები აღელვებდა კითხვა უძნელდებოდა. ამ დროს მისი ყველა ნერვიული დაბოლოება სხვა მიმართულებით იყო მიმართული.
არადა უყვარდა სიმშვიდე.
სიამოვნებდა კომფორტი, პრინციპში ისე, როგორც ყველა მოკვდავს...
უფრო დაცული იყო იმ დროს როცა სანერვიულო არაფერი ჰქონდა.
მშვიდადაც ეძინა და ნაკლებ ღამეს ათენებდა ერთ კონკრეტულ ადამიანზე ფიქრში.
თუმცა, სიამაყე ამ ყველაფრის აღიარების უფლებას არ აძლევდა.
კაცი მძიმედ მიეყრდნო სავარძელს და ღრმად ამოისუნთქა.
თვითმფრინავი მოწყდა დედამიწას,
ლუკას ვისკონტიმ იგრძნო რომ მიწა ფეხქვეშ გამოეცალა პირდაპირი და გადატანითი მნიშვნელობით.
***
-როგორი პერსონაჟია ეს ლუკას ვისკონტი? - კაცმა ქალს გახედა და მაკბუქი დახურა.
-ცხოვრებაგამოვლილი კაცი... -უპასუხა ქალმა
-და ეგ როგორი კაცია?
-ყველაფრის აზრზე რომ არის...
-კაცი, რომელიც ყველაფრის აზრზეა, იმასაც მარტივად ხვდება, ქალი მის მიმართ რას გრძნობს და განიცდის... ეგ კი ვერაფერს ვერ ხვდება...
-სტენლი, - გაბრაზდა ფაიფურივით თეთრი ქალბატონი, რომელიც სტენლის გვერდზე მრგვალ მაგიდასთან იჯდა.
-კარგი, ნუ მიყურებ ასეთი სახით... -გაეღიმა სტენლის. ხელის ერთი მოძრაობით მიმტანი მიიხმო და ვისკი მოსთხოვა. - დალევ რამეს?
-ირლანდიურ ყავას. - უპასუხა ქალმა
-მგონი უკვე ლუკას ვისკონტიზე ვეჭვიანობ...
-ნუ იეჭვიანებ... ჩვენ მას ორივე ერთად ვქმნით... - გაუღიმა და თავისი მაკბუკიც დახურა ქალმა
ორივე დადუმდა.
წუთები გავიდა დუმილში.
მერე მიმტანიც გამოჩნდა მათი შეკვეთით.
ერთმა ვისკი მოსვა.
მეორემ ირლანდიური ყავა.
პირადი ნივთები რომ ჩაალაგეს გარეთ გავიდნენ, შემოდგომის გრძელი და ოქროსფერფოთლიანი ქუჩა გაიშალა მათ წინ.
ქალი ცოტათი მოიბუზა, კაცს მკლავქვეშ ხელი გამოსდო და მიეხუტა.
-მიყვარს სტოკჰოლმი შემოდგომის ჟამს...
-მეც...
-მე კიდევ შენ მიყვარხარ მარადელია... -გადახედა ქალს კაცმა ღიმილით და მკლავით კიდევ უფრო ახლოს მიიზიდა.
მარადელია საკა და სტენლი კოვოლუჩი ერთმანეთს წლების წინ შეხვდნენ.
მერე თითქოს ყველაფერი ჩვეულებრივ და ამავდროულად უჩვეულოდ განვითარდა.
ახლა ეს ცოლ-ქმარი ერთად სტოკჰოლმში ცხოვრობდა, მარადელია ბესტსელერების ავტორი რომანისტი ქალი იყო, დაიან კრუგერის გარეგნობით, ყოველ შემთხვევაში ყველა ასე ამბობდადა ძალიან ამსგავსებდნენ, ბევრს აეროპორტშიც გაუჩერებია ავტოგრაფისთვის, მართლა იყო საოცარი მსგავსება ცნობილ მსახიობსა და ცნობილ რომანისტ ქალს შორის.
ახლა, ეს პოპულარული ქალი უკვე რიგით მეცხრე რომანს წერდა.
სტენლი ცნობილი ჟურნალისტი იყო, ქვეყნის სხვადასხვა წერტილებიდან მაუწყებლობდა,საინტერესო ამბებიც ბევრი ჰქონდა მარადელიასთვის მოსაყოლი და ხშირად მის შთაგონების წყაროსაც წარმოადგენდა.
ახლაც ერთ-ერთი რუსი ებრაელის ისტორიით შთაგონებული მარადელიას ყოველ დეტალს უყვებოდა მომხდარი ისტორიიდან.
ჯერ კიდევ ცხელ-ცხელი ამბავის ფრაგმენტები ახალ კადრებად მარადელიას რომანში ცოცხლდებოდა.
ეს ყველაფერი კი ძალიან ნამდვილ ამბავზე იყო დაყრდნობილი, რომელიც ქართულ-რუსულ ისტორიას მოიცავდა.
