მკითხველისადმი მარიოტა, საბას განმარტებით, ცის იმ „ გრკალს “ ეწოდება, რომელზეც ბუნიობისას, ე.ი. დღეღამსწორობისას „ ვალს მზე “ . ეს სიტყვა მზისა და მთვარის პირისპირ დგომის, დღისა და ღამის სწორობის აღმნიშვნელია, ხოლო დღე და ღამე პირობითად ორად გაყოფილ „ გლობუსს “ გულისხმობს: აღმოსავლეთსა და დასავლეთს. წიგნს ეს სახელი იმიტომ კი არ დავარქვით, რომ ოდნავი პრეტენზია მაინც გვქონდეს „ აღმოსავლური “ და „ დასავლური “ პოეზიის წარმოჩენისა, არამედ იმიტომ, რომ ერთბაშად, ერთი მოხილვით გვეჩვენებინა, დროსა და სივრცეში განფენილი, ურთიერთისაგან დიდად განსხვავებული ცივილიზაციებისა და კულტურების წიაღში აღმოცენებულ პოეტურ სამყაროთა სუბსტანციური ერთიანობა: ყველა დროისა და ქვეყნის პოეზია ცის ერთსა და იმავე „ რკალზე ვალს “ და მაშასადამე, პოეზიის მზე აკავშირებს მრავალგვარობის ნიშნით განცალკევებულ, მაგრამ თავისი არსებით ერთიან ადამიანურ გონს... „ კაცთა გულში აქვს გადგმული ფესვი პოეზიას. იგი აბრუნებს ცასა დადედამიწას, გულს ულბობს უხილავ ღმერთებს და აცხრობს მებრძოლთა სისასტიკეს. "იგი ჰგიეს დასაბამიდან ქვეყანისა “ (კი ნო ცურაჲუკი).
წიგნის გაფორმების გრაფიკულ ელემენტად შესაბამისი დამწერლობების ასონიშნებია გამოყენებული: ლათინური, არაბული, თამილური, ინდური (დევანაგარი), ჩინური, ტიბეტური, რუსული და ქართული ასომთავრული, ვინაიდან განსხვავებულ დამწერლობათა, ფორმისმიერი და ესთეტიკური ხატი კარგად გადმოგვცემს პოეზიათა სხვაობის არსს, თუმცა მათ ერთობაზეც მიგვანიშნებს: აკი ყოველი დამწერლობა ერთსა და იმავე მიზნებს ემსახურება. ნამდვილად მხოლოდ ის წაგვიკითხავს, რაც გვითარგმნია (რენე ეტიამბლი). თარგმანი წაკითხვის ყველაზე სანდო იარაღია. ერთ დროს მე ასე “ წავიკითხე “ ეს ლექსები და მინდა ამ კითხვისაგან მოგვრილი სიხარული სხვებსაც გავუზიარო.
მთარგმნელი
ჩუქება
