გაზაფხულის ერთ მშვენიერ დღეს როდესაც ლევან არდაშელია სამსახურის საქმეზე ვლადიკავკაზში მიდიოდა , ცოლი ეხვერწებოდა არ წასულიყო, მაგრამ ქვა ააგდო და თავი შეუშვირა. რა იცოდა იმ საწყალმა მეორე დღესაც შეიძლებოდა, ალბათ ის არ დაემართებოდა, რაც შემდგომ მოუვიდა და რამაც კატასტროფამდე მიიყვანა. ვლადიკავკაზში ახალი შესული იყო, რომ ლევანს ჯერ ბენზინი გაუთავდა, კიდევ კაი ბენზინ გასამართი სადგური ახლოს იყო, შემდეგ ავტობანი უცბად ვიწრო გზით შეიცვალა. ამ ვიწრო გზაზე ლევანი დაახლოებით ნახევარი საათი მოძრაობდა მის წინ მდგარ სატვირთო მანქანის გამონაბოლქვს სუნთქავდა, კიდევ კაი ამ ვიწრო გზაზე ეგრეთ წოდებულ „პროწივზე“ არავინ მოდიოდა, თორემ ალბათ ჩვენი გმირი დაიღუპებოდა, ან ძალიან დაშავდებოდა და რაღაც პერიოდში მის კომაში ყოფის ამბების მოყოლა მომიწევდა, ლევანი ისევ ავტობანზე დაბრუნდა, უცბად დაინახა მის წინ მდგარი კლოუნი.
ჩუქება
