ეს მწარე ენა
ძვირფასო ქალაქო, ვიცნობ შენს ქუჩებს,
ვიცნობ შენს დემონებსა და ანგელოზებსაც,
შენს მძლავრ ტოტებში ჩიტებივით რომ დაფრთხიალებენ.
შენ კი, მდინარევ, ისე კარგად გიცნობ,
თითქოს ზედ ჩემს გულზე დიოდე.
მე თქვენი მეომარი ქალიშვილი ვარ.
არსებობს ცოდნა — შენი სხეული
ისევეა ბოძებული მისთვის,
როგორც წყალი — შადრევნისთვის.
არსებობს ენები,
შენ ქმნი მათ და შენ აძლევ ფორმას,
და პირიქით — როდესაც ვსაუბრობთ ამ ენებზე,
ქალაქი იგება.
ელკა ქლოუკი
ჩუქება
