მკაცრი ღმერთი ოდესღაც ათეისტების აღლუმი ჩატარდა,
მსმენელ ხალხში ხმა მაღლა ღმერთის გმობა გადაწყდა.
სიტყვას ამბობს სცენიდან კაცი მაღალ ტანადი,
ყური უსმენს მრავალი, ჩუმად არის პარადი.
ვიღაც კაცი, მიკროფონში
ბავშვობიდან გვასწავლიდნენ
ღრუბლებს იქით ღმერთია,
არადა ხომ სიყვარული
გულის შიგნით ჩვენშია!
დაგიმტკიცებთ არ არსებობს
ჩვენ თავს ზემოთ უფალი.
ქვეყნად ყველა ინდივიდი
არის თავისუფალი!
ერთხელ მაინც დაგვაჯერე
შენი თავის სიცხადე,
თუ აქა ხარ შემოქმედო,
აბა, გამოგვეცხადე!
აი, ზემოთ აიხედეთ,
მშვიდად ცურავს ღრუბელი,
სასწაული არსად არ ჩანს,
მორწმუნეა სულელი!
. . .
მასამ იწყო სიცილი, მოეწონათ ხუმრობა,
მეც მათშორის ვიდექი, მომიწია სტუმრობა.
ვიფიქრე თუ ჩემს ქვეყნად გაიმართება მსგავსი,
მეც გამოვალ იგივ სიტყვით, ტაშს დამიკრავს ხალხი .
რამოდენიმე წლის შემდეგ
მოკლედ, არის ორიათას ოცდახუთი წელი,
ახლა მალე გადაწყდება საქართველოს ბედი.
ისტორიას უახლოვდება ჯერ არნახული,
იგეგმება ათეისტების დღესასწაული.
მთელი სამშობლო აღელდა,
ფეისბუქები აჭრელდა,
მედია საქმეს არჩევდა,
ეკლესია არ დანებდა.
ჟურნალისტი
ამ მოვლენის შესახებ,
გააკეთეთ კომენტარი.
გამვლელი ბებია
რავი შვილო რა გითხრა,
სატანური საქმე არი.
ტრადიციული კაცი
ვინც კი ამას ჩაიდენს,
შევარცხვინოთ მისი გვარი!
დავუნაყოთ ცხვირ პირი,
შევაშინოთ როგორც ცხვარი!
ძველი ბიჭი
მაგათ დედას შევეცი,
უნდა გაუყარო ტარი!
სნობი
რამდენი გოიმია,
მომიტანეთ ცივი წყალი.
ჩქარა წავალ ქვეყნიდან,
ჰა, გამიღეთ საზღვრის კარი!
გადაცემის წამყვანი
პირდაპირ ეთერში ვართ,
ცხარე კამათი ჩაღდება.
აზრი გვითხრას მამაომ
და შემდეგ ლიბერალებმა.
მამაო
არ შეშვენით მკრეხელობა,
მართლმადიდებელ ერებს.
არ იკადრონ მსგავსი ცოდვა,
უნდა მივმართო ჩვენებს .
ლიბერალები
ვისაც სურს, შეუძლია,
მისი პირადი სიტყვის თქმა.
მივცეთ უმცირესობებს,
ავრცელონ თავიანთი ხმა.
. . .
მოახლოვდა ათი ნოემბერი,
რუსთაველზე იკრიბება ერი,
ურწმუნოს ყავს მხოლოდ ერთი მტერი,
ანუ ტაბურეტკიანი ბერი.
ქუჩებს კეტავს და მიტინგს გარს აკრავს პატრული,
მე ჩემი სამომავლო გამოსვლით ვარ გართული.
ბევრი სახე გროვდება, ვივსებით ნელა-ნელა,
სივრცეში ვმრავლდებით, ვიჭყლიტებით ერთად ყველა.
ჩემი ჯერი დგება, სცენაზე ავდივარ მაღლა.
თვალები მზერას მაყოლებენ, მრცხვენია მაგრა.
სიმაღლიდან რა გაარჩევს ათასობით თავებს.
ყოჩაღობის დროა, უნდა მოვეწონო ქალებს.
მე
მიხარია თქვენი ნახვა.
სალამი, ძმებო დებო!
ჩემთვის დიდი პატივია
გიხილოთ მეგობრებო.
ბავშვობიდან გვატყუებდნენ
ღრუბლებს იქით ღმერთია,
არადა ხომ სიყვარული
გულის შიგნით ჩვენშია!
დაგიმტკიცებთ არ არსებობს
ჩვენ თავს ზემოთ უფალი.
ქვეყნად ყველა ინდივიდი
არის თავისუფალი!
ერთხელ მაინც დაგვაჯერე
შენი თავის სიცხადე,
თუ აქა ხარ შემოქმედო,
აბა, გამოგვეცხადე!
. . .
სიო ნაზად უბერავს, ზეცა მშვენიერია.
როგორც მაშინ, ხალხი ხარობს და ბედნიერია.
მოვეწონე პუბლიკას, აღარამაქვს წუხილი,
მაგრამ უცებ გაისმა, ცაში ჭექაქუხილი.
ყველა ცოტა შეშფოთდა, ამ, უცნრაური მოვლენით.
მე
რა გჭირთ, მხოლოდ დამთხვევაა, სასწაულს ნუ მოელით.
. . .
მასის გასახარებლად, ხუმრობით დავიჭყანე.
გავაცინე ისევ და კვლავ ხელში ავიყვანე.
ვიღაც ქალი, თითს იშვერს მაღლა
შეხედეთ! შეხედეთ ცას!
რაღაც ემართება გარს.
ღრუბლები ფუვდებიან,
თანდათან შავდებიან,
ყველანი ერთდებიან,
ჩვენს ზემოთ ბრაზდებიან!
ხალხი
ვაი! რა ხდება ჩვენს თავს?
ვერ ვიგებთ ბუნების არსს.
ღრუბლები განათდნენ ბარს,
სხივები ხსნიან მათ კარს!
. . .
შუქმა გააპო ზეცის კამარა
და სიკაშკაშემ მიწა დაფარა.
ძლიერ ნათელში ვერ არჩევს თვალი,
იმ სხივთა გუნდში რა სახე არი.
თანდათან ჩაცხრა მნათი ყოველი,
და გააოცა წუთი სოფელი.
ტანს გაგვაჟრჟოლა, აჩქარდა გული,
თვით ღმერთია ნისლში შესუდრული!
პირღია ხალხი გადარეულნი,
დგანან უძრავად გაოცებულნი.
მე, ჩემთვის
ალბათ სიზმარია, ან
ელესდეს გავლენის ქვეშ ვარ?
იქნებ ვინმე შაყირობს?
მე მგონი ჯანსაღად ვერ ვარ...
აშკარად გადმომყურე,
თეთრ წვერა, გიგანტ კაცს ვხედავ.
საზოგადოების წინ,
სამარცხვინო გამოვჩდები.
რამეს თუ არ ვიღონებ,
მატყუარა აღმოვჩდები.
ხმა მაღლა
თუ არ მატყუებს თვალი,
და მართლა ხარ სინამდვილე,
მაშინ მე გკითხავ. ასე,
რატომღა დაიგვიანე!
ღმერთი
სულ რამოდენიმე დღით
დავტოვე სამყარო თქვენი.
დღე, ათასწლეულს უდრის,
დრო არეულია ჩვენი.
. . .
ღვთაებრივი ხმა სივრცეს არხევდა,
ქარის შრიალი მას ბანს აძლევდა.
მე
მერე!
ხალხი ხოცავს ერთმანეთს,
სანამ სადღაც ხარ გასული!
უამრავი ქვეყანა,
ომებით არის გართული.
ღმერთი
შენ ღმერთს, რომელმაც სული
გაჩუქა თავისი ღონით,
როგორ კადრებ შენიშვნებს,
ასეთი უხეში ტონით!
. . .
ცის ფონზე წვრილად განტოტდა ელვა.
საზოგადიებამ დაიწყო ღელვა.
მე
თუ შენ მაჩუქე ნება,
