merab samshoblo colling… 12:51 PM
Ako: დიახ ბატონო მერაბ...
merab samshoblo: მალე მოხვალ აკო?
Ako: ერთ 10 წუთში მოვალ, საშინელი საცობია პეკინზე
merab samshoblo: კარგი, გელოდები…
პეკინის 71, მე-3 სართული, არასამთავრობო „სამშობლო“, ოთახი N4, იღება კარები, გამხდარი ახალგაზრდა ღიმილით კითხულობს: “გამარჯობათ, ბატონი მერაბი თქვენ ბრძანდებით?“
- დიახ მე გახლავართ, ალბათ შენ აკო ხარ?
- კი მე ვარ... და ხელგაწვდილი გაემართა ბატონისკენ, ბატონიც წამოიწია. მაღალი, ვეება ადამიანი. ვინმეს, რომ დაევალებინა „გრუზინის“ პროტოტიპის აღწერა ამ ადამიანის შემხედვარე შორს ნამდვილად არ წავიდოდი. ესე, ახოვანი ქართველი მთლიანად შთაენთქა მისივე დიდრონ ღიპს და ბუნებისგან ნაჩუქარი სიმაღლე თითქოს ცულ მოკვეთილივით გაეგვერდებინა. იმ წამს თვალ ნათლივ დავინახე თუ როგორ ყვანტალებდა მუცლის გამოქვაბულში ერთი სათლი ღვინო, ის კი არა და მომესმა კიდეც ბოლო წვეთების ჩაცვენა ამ უფსკრულში, თითქოს ჭაში ჩავარდნილივით ექო მოისმა. იმ წამს სანამ აკოს ხელი ჰაერს კვეთდა მიმართული ბატონისკენ, ხოლო ის დამძიმებული სხეულის წამოწევას ჩალიჩობდა, გავიფიქრე, წარმოვიდგინე თუ როგორი იქნებოდა ამ ადამიანის სამოთხე: ჭიქით ხელში სადმე დიდ სუფრაზე, არა, თასით ხელში, ანდა მისი გაბარიტები დაიტევს, დიდი ყანწი დავაჭიროთ და თუ ლხენაა, ბოლომდე ილხინოს. დაი აი წარმოთქვამს მორიგ დიად სადღეგრძელოს, ადიდებს და აქებს მისივე მშობელ ქვეყანას, რომელმაც სინამდვილეში სიკეთის შესაქმნელად შობა და არა სიკეთის შთანთქმელად, თუმცა რა მნიშვნელობა აქვს, ის ხომ პატრიოტია. მას თავისუფლად შეუძლია ერთი ორი, ვაჟასეული ლექსი ჩაარაკრაკოს და თავისივე სიტყვების დასტურად ორ ლიტრიან ყანწზეც არ დაინდოს თავი, დაე ყველამ ნახოს რა ვაჟკაცი ყავს მის მშობელს. „ასეც მტერი დაგეცალოთ, ასეც მტერი დაგეცალოთ“ გაჰყვირის ბოლო ხმაზე. თან ჰაერში ამოყირავებულ ყანწს აქანავებს, ნიშნად იმისა რომ წვეთიც არ დაუტოვებია და ალავერდს მორიგ პატრიოტზე გაისვრის... ხალხიც აღტაცებით შესცქერის, ზოგი ტაშს უკრავს, ზოგს ერთი სული აქვს როდის მოვა მისი ჯერი დაე ერთბაშად დაცალოს მანაც, იქნებ ისე დათვრეს, რომ სინამდილეს აღარასდროს მოუბრუნდეს, ასე უფრო მარტივი იქნებოდა. და აი ეს ჩვენი გმირი, რომელიც რეალობას გამქცევთა, სახელის მომხვეჭელთა, პირფერთა, მოყვარულთა, უყვარულთა, ტაშის დამკვრელთა და უბრალოდ ადამიანთან ზის, ყველაზე გმირი, ყველაზე სახელოვანი, ყველაზე ადამიანი.... ის დღეს თამადაა და ეს მისი სამოთხეა...
სანამ ფანტაზია გამექცა ჩვენი გმირების ხელები შეეხო ერთმანეთს, როგორც ოფიციალურ შეხვედრას შეესაბამება ისე და ბატონმა აკოს სავარძელისკენ მიუთითა, თვითონაც სავარძლისკენ დაიძრა, ქონებ ათანთალებული. ორივენი დასხდნენ.
- სასიამოვნოა შენი გაცნობა
ჩუქება
