“...კურთხეულ იყოს ადამიანის მაძიებელი გონება, მისი მარად დაუოკებელი ჟინი შეუცნობელში შეღწევისა. ვინ იცის, სად გადის, ჩვეულებრივი გონებისთვის მოუხელთებელ რომელ მერიდიანზე ადამაინის მოდგმის შესაძლებლობათა ზღვარი...” _ წერს ერთ ფრაგმენტში ზურაბ ცხონდია.