თემურ ჩხეტიანი პოეტური კრებულის წინასიტყვაობაში წერს: “ის სიტყვები, რომლებიც თითქოს საიდანღაც მოდიან ჩვენთან და ლექსებად იქცევიან ხოლმე, უადრესატონი არიან... ამ კრებულში შესული ლექსებიც ისე მოვიდნენ ჩემამდე, რომ გზავნილს ადრესატი არ ეწერა... ახლა მე ვგზავნი მათ – ლექსებს (სიტყვებს)... ვგზავნი უადრესატოდ: დაე, ადრესატმა ეს გზავნილი თვითონ იპოვოს...”