1-ფი-ფაი-ფო-ფამ (სიმღერა ინგლისური ხალხური ზღაპრიდან „ჯეკი და ლობიოს ხე“)
ორი რამ დანამდვილებით იცი. პირველი: შენ იქ იყავი. და მეორე: იქ ვერაფრით იქნებოდი.
ეს ორი თავისთავად ურთიერთგამომრიცხავი მოცემულობა შეთავსებადი რომ გახდეს, მინიმუმ ჟონგლიორობა უნდა შეგეძლოს. თავისთავად ცხადია, ჟონგლიორობისას რიტმი რომ შეინარჩუნო, მესამე ბურთიც გჭირდება. ის მესამე ბურთი კი დროა, რომელიც იმაზე უფრო მოუხელთებელია, ვიდრე ნებისმიერ ჩვენგანს ჰგონია.
ახლა დილის ხუთი საათია. შენ ეს იცი, რადგან შენს საძინებელში კედლის საათი, რომელიც ელემენტებზე მუშაობს, იმდენად ხმამაღლა წიკწიკებს, რომ ხანდახან იძულებული ხდები, ბალიშით მოგუდო. და მაინც, სადღაც ჩინეთში ახლა არა დილის, არამედ საღამოს ხუთი საათია და თუკი ამას პერსპექტივაში დაინახავ, ცალსახად შეუთავსებელი მოცემულობებიც კი, საბოლოო ჯამში, ერთმანეთთან მშვენივრად თავსდება. თუმცა... ამ ყველაფერთან ერთად, ისიც კარგად იცი, რომ ფიქრებში ჩინეთის თავზე ფარფატი ყოველთვის ჭკვიანური არ არის.
კედლის მიღმა შენს დას სძინავს, მისი საძინებლის გვერდითა ოთახში კი, მშობლებს. მამაშენი ხვრინავს. ცოტა ხანში დედაშენი მამაშენს ხელს გაჰკრავს, თანაც საკმარისად ძლიერად, რომ მამა, ბოლოს და ბოლოს, გადაბრუნდეს და ხვრინვა შეწყვიტოს. მერე მამაშენი მიყუჩდება და ალბათ გათენებამდე აღარ იხვრინებს. ეს ყველაფერი ნორმალური და შეიძლება ითქვას, დამამშვიდებლად ბუნებრივია.
ქუჩის გადაღმა, მეზობლის ეზოში, გაზონის სარწყავი ირთვება და ისე ხმამაღლა შიშინებს, რომ საათის წიკწიკს ფარავს. ღია ფანჯრიდან კი სარწყავიდან გადმოღვრილი, ქლორითა და, უფრო მეტად, ფტორით გაჟღენთილი წყლის სუნი აღწევს. დამეთანხმეთ, ნამდვილი შვებაა, როცა იცი, რომ მეზობლის გაზონს კბილების მორყევა არ ემუქრება!
ეს გველის სისინი კი არა, უბრალოდ, სარწყავების შიშინია.
არც შენი დის კედელზე მიხატული დელფინები აწყობენ შენ წინააღმდეგ მზაკვრულ გეგმებს.
და არც საფრთხობელა გითვალთვალებს...
მაგრამ მიუხედავად იმისა, რომ ეს იცი, ხანდახან მთელი ღამის განმავლობაში ვერ იძინებ, რადგან ჟონგლიორობა სრულ კონცენტრაციას მოითხოვს. რომელიმე ბურთი რომ დაგივარდეს, მერე? ამის წარმოდგენაც კი თავზარს გცემს, რადგან კაპიტანიც სწორედ ამ წამს ელოდება. ის უაღრესად მომთმენია. და იცდის. და ლოდინით არასდროს იღლება.
კაპიტანი, რომელიც მანამ არსებობდა, სანამ გემი იარსებებდა.
ეს მოგზაურობა კაპიტნით დაიწყო და ეჭვი გაქვს, რომ კაპიტნითვე დამთავრდება. ის ყველაფერი კი, რაც ამ მოგზაურობის დასაწყისსა და დასასრულს შორის არის, ქარის წისქვილის დოლაბებში მოქცეული ფქვილია და მეტი არაფერი. თუმცა, შეიძლება, ქარის წისქვილები კი არა, გოლიათები იყვნენ, რომლებიც პურის გამოსაცხობად ძვლებს ფქვავენ.
ჯობია, ფეხაკრეფით იარო, რომ ისინი არ გააღვიძო.