თავი პირველი - სურათი საძინებელშიიყოდაარაიყორა,იყოერთიბიჭი,სახელადიუსტასკლარენსმავნე.ამმეტსახელსბიჭინამდვილადიმსახურებდა.მშობლებიშვილსიუსტასკლარენსსეძახდნენ,მასწავლებლებიკი–მავნეს.ვერგეტყვით,მეგობრებირასეძახდნენ,რადგანისინიარჰყავდა.იუსტასი„დედას“და„მამას“ნაცვლად,ჰაროლდსადაალბერტასეძახდამშობლებს,რომლებიცძალზეთანამედროვედაპროგრესულადმოაზროვნეხალხიიყო.იუსტასსვეგეტარიანელი,არამწეველიდაარამსმელიდედ-მამაჰყავდა,რომლებიცმხოლოდგანსაკუთრებულიქსოვილისსაცვლებსიცვამდნენ.კლარენსებისსახლშიფანჯრებიმუდამღიაიყო,ოჯახსავეჯიდალოგინისთეთრეულითითქმისარგააჩნდა. იუსტასსცხოველებიუყვარდა,განსაკუთრებით–ხოჭოები.ოღონდ,მკვდრებიდაფურცლებზემიკრული.ბიჭუნასწიგნებიცუყვარდა,რასაკვირველია,თუმათშიმარცვლეულისგადამამუშავებელისაშრობ-შესანახიქარხნებისანიმმსუქანი,უცხოელიბავშვებისსურათებიიყო,რომლებიცსკოლისდარბაზებშივარჯიშობენ. იუსტასკლარენსსთავისიოთხიბიძაშვილი–პიტერი,სუზენი,ედმუნდიდალუსიპევენსებიარუყვარდა,მაგრამრომგაიგო,ედმუნდიდალუსისტუმრადგვეწვევიანო,ძალიანგაუხარდა.იუსტასსუფროსობადასხვებისჩაგვრაუყვარდა,თუმცასაქმესაქმეზერომმიმდგარიყო,ბიჭუნაჩხუბშიედმუნდსკიარა,ლუსისაცვერდაუპირისპირდებოდა,რადგანშინაგანადპატარაადამიანიიყო.აი,სტუმრებისგამწარებაკიკარგადეხერხებოდადაამისარაერთიგზაიცოდა. ედმუნდსადალუსისბიძიაჰაროლდსადადეიდაალბერტასთანსტუმრობაერთიბეწოთითაცკიარსურდათ,მაგრამსხვაგამოსავალიარჰქონდათ.იმზაფხულსბავშვებისმამაამერიკაშითექვსმეტკვირიანისალექციოკურსისწასაკითხადმიიწვიეს.დედამამასწაჰყვა,რადგანათიწლისგანმავლობაშიწესიერიშვებულებაარჰქონია.პიტერიარდადეგებსხანშიშესულპროფესორკერკთანატარებდა,რომელიცმასგამოცდისთვისამზადებდა.წლებისწინ,ომისპერიოდში,ბავშვებიისვენებდნენსწორედამპროფესორისსახლში,სადაცმათთავსმრავალიარაჩვეულებრივითავგადასავლიგადახდათ,თუმცაწლებთანერთადპროფესორინელ-ნელაგაღარიბდადაახლა,დიდისახლისნაცვლად,ერთსაძინებლიანკოტეჯშიცხოვრობდა.სამივებავშვისამერიკაშიწაყვანამეტისმეტადძვირიდაჯდებოდა,ამიტომმშობლებმათანმხოლოდსუზენიწაიყვანეს. უფროსებისაზრით,სუზენიოჯახისსილამაზეიყო.გოგოსკოლაშიდიდადკარგადარსწავლობდა(თუმცა,სხვამხრივ,თავისასაკთანშედარებითზრდასრულიიყო).დედამთქვა:„ამერიკაშისტუმრობასუზენსუფრომეტადწაადგება“.ედმუნდიდალუსიცდილობდნენ,დისარშეშურებოდათ,მაგრამზაფხულისარდადეგებისდეიდასთანგატარებაკოშმარადესახებოდათ. –მეუარესდღეშივარ,–უთხრაედმუნდმალუსის,–შენსაკუთარიოთახიმაინცგექნება.მეკიიმმყრალიუსტასთანერთადმომიწევსოთახშიცხოვრება! ესამბავიიმშუადღესდაიწყო,როცადა-ძმამრამდენიმეწუთიერთმანეთისთვისგამონახა.რასაკვირველია,ნარნიაზე,თავიანთსაკუთარ,საიდუმლოქვეყანაზესაუბრობდნენ.ჩემივარაუდით,ასეთისაიდუმლოქვეყანაყველასგვაქვს,თუმცა–მხოლოდწარმოსახვაში.ამმხრივ,ედმუნდსადალუსისუფროგაუმართლათ,რადგანმათისაიდუმლოქვეყანამართლაარსებობდადადა-ძმასნარნიაშისტუმრობაუკვეორჯერმოესწრო;დაარგეგონოთ,რომესთამაშსადასიზმარშიმოხდა.არა,ისინიიქმართლაიყვნენ.რათქმაუნდა,ბავშვებიიქჯადოქრობისწყალობითაღმოჩნდნენ,რაცნარნიაშიმოხვედრისერთადერთიგზაა.ედმუნდსადალუსისდაჰპირდნენ(თითქმისდაჰპირდნენ),ნარნიაშიკიდევდაბრუნდებითო.ალბათ,თავადაცხვდებით,რომროცაკიბავშვებსხელსაყრელიდრომიეცემოდათ,ერთთავადამაზესაუბრობდნენ. და-ძმალუსისოთახშისაწოლზეიჯდადაკედელზესურათსუცქერდა.მთელსახლშიესიყოერთადერთისურათი,რომელიცმათმოსწონდათ.დეიდაალბერტასკი–პირიქით,საერთოდარა(სწორედამიტომეკიდაისზემოთ,ლუსისპაწიაოთახში),მაგრამსურათსმაინცარაგდებდა,რადგანიგიისეთივიღაცისსაქორწინოსაჩუქარიყოფილა,რომლისგანაწყენებაცარსურდა. სურათზეგადახრილიხომალდიპირდაპირშენკენმოცურავდა.გემისცხვირსოქროთიმოვარაყებული,პირდაღებულიდრაკონისთავისფორმაჰქონდა,რომლისერთადერთანძაზედიდი,ოთხკუთხედი,ძოწიფერიიალქანიფრიალებდა.დრაკონისორქოსფერფრთიანიდამწვანეგვერდებიანიხომალდილაჟვარდოვანზვირთებსაპობდადაშენკენმოიწევდა.ტალღებისშემყურესისეთიშთაბეჭდილებაგრჩებოდა,საცაააქაფებულიწყლისშხეფებიშემომესხმებაო.ნახატზექარიძლიერიუნდაყოფილიყო,რადგანგემიმარცხენაქიმისმხარესგადახრილიყო(მართლა,თუამამბისწაკითხვასბოლომდეაპირებდაარიცი,მაშინგიჯობსახლავედაიხსომო,რომგემსორიქიმიაქვს–მარჯვენადამარცხენა).სურათზეხომალდსმზისსხივებისწორედმარცხნიდანეფინებოდადაწყალსმომწვანო-მოიასამნისფროელფერსსძენდა.იმდროს,როდესაცმარჯვენამხარეს,ხომალდისჩრდილშიმოქცეულიწყალიმუქცისფრადელავდა. –იცი,რასგეტყვი?!–უთხრაედმუნდმა
ჩუქება
