თავი 1 - გრამატიკა ჟურნალისტმა თინა სუმბაძემ წერა ოცდათერთმეტი წლის წინ ისწავლა და მას შემდეგ შეუსვენებლად წერს, თან, გზადაგზა აღმოჩენებს აკეთებს: მამაკაცები პირველი პირის მრავლობითში ცხოვრობენ და მესამე პირის მხოლობითში კვდებიან. ქალს მესამე პირის მრავლობითში აუპატიურებენ, მაგრამ, სიკვდილით ყოველთვის პირველ პირში კვდება.
გვერდით ერთი ჭარხალივით წითელი, მოუსვენარი შოტლანდიელი კაცი ეჯდა. აფრენამდე გაეცნო. ქარის ელექტროსადგურების ინჟინერი გახლდათ და ხმელთაშუა ზღვის თურქეთის სანაპიროებზე ასმეტრიანი ტურბინების ქალაქს აგებდა. პროექტის გადაკეთება მესამეჯერ მიწევს, გადამფრენ ფრინველებს ტრასას ვუჭრიდით და ეკოლოგებმა და აგრონომებმა ტერიტორია წითლად მოგვიხაზეს – თქვენი პროპელერი არ აღმოჩნდეს ამ ხაზს შიგნითო. სადილის ჩამოტარებამდე თვალსაჩინოების დახმარებით აუხსნა ატმოსფერული წნევის ცვალებადობის მნიშვნელობა ქარის წარმოშობა-შენარჩუნებაში. თინას დიდი ბებო ალექსანდრა გაახსენდა, – ქარიც რომ შესანარჩუნებელი გაგიხდება, რა ცხოვრება დაგვიდგა საპყრებსო, – უთუოდ ასე იტყოდა, თვითმფრინავში შოტლანდიელის გვერდით რომ მჯდარიყო. თინას დატოვებულ კოტლეტს ჯერ ქათმის თეთრი ხორცი დააყოლა, შემდეგ ორი მინიატურული ბოთლი ვისკი. უფრო აჭარხლდა და ამეტყველდა.
– არა, ამანში არა. ფრონტის პირა ქალაქებზე სტატიებს ვწერ და სირია პროფესიული ინტერესის არეალში მოხვდა.
– ოჯახი თურქეთში გყავთ?
– ქალი-პარტნიორი. საქართველოში. ისტანბულში ჩვენი გამოცემის საერთაშორისო ბიუროა.
შოტლანდიელი პოლიტკორექტულად შეცბა და იმ ლესბოსელების ჩამოთვლა დაიწყო, ვინც კი, კოლეჯიდან მოყოლებული მის გარემოცვაში გაჭაჭანებულა. თინას აღარ დაუკონკრეტებია, მისმა გულისსწორმა ოთხწლიანი რომანტიკული თანაცხოვრება ნამდვილი ოჯახის შექმნით რომ დააგვირგვინა. პირველი ექვსი თვე დედამთილ-მამამთილთან მოსაკითხად კვირაში ორჯერ მაინც დარბოდა, პარასკეობით ქმრის გაგარეულებულ სექსუალურ მადას „პორნოებში” დასწავლილი მინეტით ათვინიერებდა და დასაორსულებლად ხელსაყრელ დღეებში ზურმუხტისფერ ლენჟერიში ეკვეხებოდა. მერე შვილი გააჩინა, მშობიარობის შემდგომი დეპრესია დაეწყო და ქალის ალერსი მოენატრა. თინას ჯერ კიდევ უყვარდა და საიზოლაციო ქაფით გამოტენილი რკინის კარი, რომელიც წლინახევრის წინ, ზურგს უკან წიხლით მიუჯახუნა, სიხარულით გაუღო. დაინახა თუ არა, წელამდე ჩამოშლილ შავ აბრეშუმში თითები გაუხლართა და ის-ის იყო ტუჩებს გასახსნელად დაწვდა, საკვერცხეების სიღრმიდან წამოსული კონვულსია მუცელში ქარბორბალასავით დაუტრიალდა და გულ-მკერდს ცუნამის სისწრაფით მიასკდა. უნიტაზამდე პირზე ხელაფარებულმა მიასწრო და დღის მეორე ნახევარი მუხლებზე გაატარა. სპერმის გემო და სუნი თინას არასოდეს გაუსინჯავს, მაგრამ დაიფიცებდა, რომ შეყვარებულ ქალს პირის ღრუდან სწორედ სიცოცხლის დასაბამის სურნელი ამოსდიოდა.
– ლინდა კომპოზიტორია. ხალხურ მუსიკას სწავლობს. მთელი მსოფლიო შემოვლილი აქვს. თებერვალში ქართულ პოლიფონიაზე ღია ლექცია წაიკითხა გლაზგოს უნივერსიტეტში.
ყავისფერი ტყავის საფულის ჯიბიდან თინას მწითური ქალი ამოსცქერის. იქნება, ასე ოცდაათ წლამდე. მეორე ჯიბეში სხვა მწითური ქალის სურათი დიაგონალზე ჩაუსვამთ. ცხენთან ერთად, საცურაო აუზში პოზიორობს გულიანი ღიმილით.
– ყოველთვის ვიცოდით, რომ ვეტერინარი გახდებოდა. ცხრა წლის იყო, თხამ ცური რომ გაიჭრა ქვის ღობეზე. ნემსი და ძაფი ადუღებულ წყალში გამოგვახარშინა და ჭრილობა იმდენად სიმეტრიულად გაუკერა, რომ სოფლის ვეტერინარმა ოპერაციებზე დასწრება შესთავაზა. თუმცა, ადამიანები ვერაფრით შეიყვარა. ოცდარვა წლის ასაკში ბოი ფრენდიც კი არ ჰყავს.... არც გერლფრენდი. და-ძმა გყავთ?
– ძმა მყავს. ჩემზე გაცილებით უმცროსი. სკოლაში დადის.
– როგორც კი ტურბინების ქალაქს დავასრულებ, ესპანეთში დავსახლდები და იქიდან ფეხს არ მოვიცვლი.
საფულის ბოლოდან მეორე ყდას გადაშლის და დაჭორფლილი თითებით ოთხად მოკეცილ ფურცელს ამოაძვრენს. თვალუწვდენელი ხეებით გარშემორტყმულ ქვის ერთსართულიან სახლს წითელი ხის კარი ამშვენებს, ახმახის კისერზე შემომჯდარი ადამიანი თავის დასახრელად რომ არ გაისარჯოს, იმ სიმაღლის. სამოთხე, – ფიქრობს თინა.
– It’s a true paradise, – ეხმიანება შოტლანდიელი, – საკუთარი ვენახით. აგენტმა დილით მაჩვენა და ნაშუადღევს უკვე ჩემი იყო.
თინა უკან მსხდომებს თვალს შეავლებს. რიგში ორი ქალი დგას. შოტლანდიელს ბოდიშს უხდის და სავარძლის თავებზე ხელის ჩაჭიდებით გზას მიიკვლევს. ტუალეტიდან სიგარეტის სუნი გამოდის. სტიუარდესა კარზე აკაკუნებს. ნაადრევად გაჭაღარავებული ახალგაზრდა კაცი დასაკეც კარს აღებს და არავის უყურებს, ისე მიემართება თავისი ადგილისკენ. თვითმფრინავში ჰაერი გამომშრალა, გცივა თუ გცხელა, ვერ ხვდები, ალბათ, უფრო გწყურია. შოტლანდიელს საფულე ჯერაც ხელში უჭირავს, თავი ილუმინატორისკენ მიუქცევია და სიბნელეს შეჰყურებს. სალონში შუქი ჩააქრეს. მგზავრები თვლემენ, თინა თვალდახუჭული ქეი დი ლენგს უსმენს. რას სთხოვს როგავა, ვერ გაუგია. მესამე სტატია გაუგზავნა საბრძოლო მოქმედებების არეალში ქალების ცხოვრების შესახებ და იგივე პასუხი მიიღო, რაც წინა ორზე. ადამიანური ინტიმურობა აკლიაო. არადა, ტექსტს ემოციური პასაჟით იწყებს და ალაგ-ალაგ, ტკივილის გადმოსაცემად, უხამსობამდე თამამ ფრაზებსაც კი გამოურევს. ძირითადად, მაინც ანალიზია, მიზეზ-შედეგობრივი კავშირებითა და, უტყუარი არგუმენტებით გაჯერებული. ანალიტიკური ჟურნალისტიკა თინას და როგავას აშკარად განსხვავებულად ესმით.