საფო მგელაძის 1928 წლის რომანი, სახელწოდებით „ლიანა ლორდია”, გამოდის მწერალთა კავშირის მაღაზიის გამოცემის ქოლგის ქვეშ. მასში აღწერილია დიდი სიყვარულის ამბავი, არჩევანი რომელიც ლიანას აქვს გასაკეთებელი, დღესაც აქტუალურია და მუდამ იქნება აქტუალური სანამ სიყვარული იარსებებს. მწერალი საკმაოდ დიდი პოპულარულობით სარგებლოდა ქართველ ქალ მწერალთა შორის. საფო მგელაძის მკითხველი მისი შემოქმედების დახასიათებისას იყენებენ ორ სიტყვას : ლამაზი და თბილი. მართლაც მშვენიერია მისი შემოქმედება მისი მარტივი წინადადები, რომელიც მკითხველთა გულებს იგებს. გასაკვირი არცაა, ის ხომ ბელეტრისტია, სიტყვაკაზმულობის და სტილისტური სინაზის სპეციალისტი.„ლოგინში ჩავწექი, მაგრამ ძილმა თითქოს განძრახ მიმატოვა მე. ღია თვალებით განვაგრძობდი წოლას და მეჩვენებოდი შენ, სოველი წამწამებით, მწვანე ბალახში პირაღმა დაგდებული და ეს მოგონება უცნაურ ტკივილებს იწვევდა ჩემს გულში. ეს არ ყოფილა სიყვარულის ან სიბრალულის გრძნობა, ეს რაღაც სხვა იყო. ამ გრძნობებზე უფრო მძაფრი და უფრო მწვავე, გრძნობა, რომელსაც სახელი არა აქვს.” ეს იმ იშვიათი წიგნებს შორის არის, რომელიც გენდერულ საკითხებს განიხილავს და ქალს წარმოადგენს როგორც დამოუკიდებელ, არჩევანის მქონე ადამიანად.