"კაფანდარა იყო, სქელი ტუჩებით, მეჩხერი ულვაშითა და კოხტად შეკრეჭილი მოკლე წვერით. სათვალიდან დაღლილი იცქირებოდა, მშვიდი ნაბიჯით დადიოდა, სახეზე მუდამ ნაღვლიანი შთაგონება ეფინა და ჩუმი ირონიით შეფერილი "მწარე" ღიმილი იცოდა. ძალზე თავისებური და შეუცნობელი გარეგნობა ჰქონდა." - ასე აღწერა პოეტმა სიმონ ჩიქოვანმა ქართული ლიტერატურის ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო, ტრაგიკული, განსხვავებული და თავისთავადი წარმომადგენელი, მინიმალისტური პროზის დიდოსტატი - ნიკო ლორთქიფანიძე, თავდაბალი, დახვეწილი შემოქმედი, რომლის ნაწარმოებების ჯეროვანი წაკითხვა, ალბათ, ჯერ კიდევ წინ აქვს ქართველ და არა მხოლოდ ქართველ მკითხველს.