ჯემალ ქარჩხაძის "იგი" მარადიული ამბავია, გზა, როცა მესამე პირის ნაცვალსახელით აღნიშნული პერსონაჟი თანდათან პირველი პირის ნაცვალსახელამდე, საკუთარი თავის შეცნობამდე მიდის... გზა "იგი"-დან "მე" - მდე გრძელია, რთული, გრძნობებით, ემოციებით, ტკივილით, შეხებებით, შიშით, იმედგაცრუებით სავსე, მაგრამ თუ ამ გზას ბოლომდე გაივლი, საკუთარ თავს იპოვი. ეს ისეთი პოვნაა, როცა სიკვდილისაც კი არ გეშინია, მთავარია, დიდი დაძინების ქარაფს წელში გამართული აუყვე და სიკვდილს თვალებში უშიშრად შეხედო....