დღე პირველი
სამი კვირაა , შენს ლექსებთან
მე ვცეკვავ ტანგოს
და უდროობას ვაბალანსებ,
მათთან გღალატობ...
ყველა სურვილი ავიხდინე
და შიშველ ტანზე
სუროსავით რომ მეხვეოდნენ,
ახლა ორსული შენი ლექსების,
სიყვარულს ვაჩენ
დილით სამსახურში წასვლამდე მესიჯი მომივიდა . მე მზად ვარ უკვე და მოიფიქრე, ერთმანეთს სად ვხვდებითო. გამეცინა. რამდენიმე წუთს სერიოზულად არც მიფიქრია, მაგრამ მერე ადრენალინმა ყელში წამიჭირა, სამსახურში მივედი და ათი დღით უფასო შვებულება ავიღე. ანგარიშზე ხუთასორმოცდაოთხი ლარი მქონდა, ოთხი ლარი დავტოვე, დანარჩენი ფული ჩანთაში ჩავკუჭე. სახლში დავბრუნდი , სამი მაისური, ორი შარვალი და პირადი ჰიგიენის ნივთებით სამგზავრო ჩანთა ავავსე და ორ საათზე უკვე თბილისისკენ მიმავალ მიკროავტობუსში ვიჯექი.
- ნატახტართან დაგელოდებიო - მხოლოდ ორი სიტყვა ეწერა.
- მოვდივარ - ვპასუხობ მშრალად. არანაირი გრძნობა და ემოცია არ მაქვს. მისი ხმაც კი არასდროს გამიგონია.
- სად ხარ? - მომდის დათოს მესიჯი.
დათო ჩემი მეგობარია, ერთმანეთს დიდი ხანია ვიცნობთ, მაგრამ ახლა ამას რომ რამე ვუთხრა, გაფუჭდება ყველაფერი.
უახლოესი მაგთის ოფისის იმედად, ტელეფონი გავთიშე. ახალს ნომერს ვიყიდი და აუცილებლობის შემთხვევაში გამოვიყენებ. ოთხ საათზე დათქმულ ადგილას მიკროავტობუსი გავაჩერებინე და მძღოლს ორმოცდაათლარიანი გადავაწოდე.
- აუ, ჩადი ჩადი, არ მაქვს მაგის ხურდა მადლობა ვუთხარი.გულში გამეხარდა კიდევაც, ფული რომ დამრჩა. სმარტის მაღაზიასთან ბიჭი იდგა. თემოს ფოტოებით ვიცნობდი, მაგრამ მეუცხოვა და ცოტა ხანს გავჩერდი. თვითონ მომიახლოვდა და მომესალმა.
- მარი? - სახელის გარდა კიდევ უამრავი კითხვა აქვს თვალებში
- თემო? - წავუმღერე ხელი ჩამომართვა, მშრალად და ცივად .
ერთი მოვტრიალდი და... მივხვდი, რა დიდი სისულელეა უცხო ადამიანთან ფლირტი.
- სიგარეტს ვიყიდი და მოვალ - მარკეტისკენ წავედი უცებ, მოხევის პერსპექტივით... - ბევრი მაქვს , მოვიმარაგე - მიმიხვდა ჩანაფიქრს.
- დავსხდეთ ცოტა ხანს - ვამბობ მე.
- დავსხდეთ გავაბოლეთ და ორივე ჩუმად ვართ.
- თქვი რამე - ვამბობ ჩუმად
- წავიდეთ, ნუ ფიქრობ ამდენს. არ გაინტერესებს? - კითხვას მისვამს სრულიად უცხო ადამიანი. მისი ხმაც კი მეუცხოვება.
- წავიდეთ - ვამბობ მერე ისევ მე - კი მაინტერესებს.
რამდენიმე წუთში უკვე დუშეთისკენ მიმავალ ავტობუსში ვზივართ.
არ ვფიქრობ, არ ვფიქრობ....
სად მიდიხარ, სად? - გუგუნებს ყურებში.
საღამოს შვიდი საათი იქნებოდა, სადღაც ბინას რომ მივაგენით და პატრონს სამი დღის ქირა წინასწარ გადავუხადეთ. ორი პატარა ოთახი დღეში თხუთმეტ ლარად დაგვითმო.
- ნივთები დავტოვოთ და გარეთ გავიდეთ - აქტიურობს ბიჭი, მეწყვილედ ნავარაუდები, (ჯერ მიუჩვეველი ვარ მისი სახელის ხსენებას)
მოშიებული ვიყავით და პირდაპირ მაღაზიასთან შევჩერდით, ფუნთუშა ვიყიდეთ და ზემოუბნისკენ გავუყევით გზას.
- ხვალვე წავიდეთ უკან - არაფერი გამოვა, სრულიად არ ვიცნობთ ერთმანეთს - ვამბობ მის გასაგონად.
- როგორც იტყვი - მეუბნება გამომწვევი ტონით.
- აააააჰ, ასე? ინტერესში მაგდებს - გავიფიქრე უცებ.
- ლიტერატურულ საიტზე გავიცანით ერთმანეთი, ლექსები მაინც წავიკითხოთ.
თემო ლექსების კითხვას იწყებს. მე მის დათვალიერებას....კარგი ბიჭი ჩანს, მაღალია, შავთმიანი, დაკუნთული. მგონი რამდენიც მითხრა, იმდენი წლისაც არაა. ნეტავ ქალთან როდესმე ყოფილა? ალბათ ექნება გამოცდილება. ახალგაზრდაა, ენერგიული...
მასთან სექსი? რამდენი უნდა დავლიო ნეტავ, ეს რომ მოხდეს? გამეცინა
- რა გაცინებს. ლექსი არ მოგეწონა? - მეკითხება ბიჭი
- არა , არაფერი - ვერ ვამხელ, რომ არ მომისმენია- კარგი იყო კი....
- შენ არაფერს წაიკითხავ?
- შემცივდა - წავიდეთ ბინისკენ - ვიბუზები მე.
თემომ კურტკა გაიხადა , მომახურა და თმაზე ოდნავ შემეხო. უჰ, გამაჟრიალა....
ბინდი იდგა, მხედველობა უკვე ჭირდა, გზა კი უცნობი და ქვიანი იყო. შეუჩვეველ გზას ბორძიკით მივყვებოდით და ერთმანეთს ვეხლებოდით. ბიჭი ახლოს მოსვლას არ აპირებდა. მეც თავს ამის ნებას არ ვაძლევდი. - უჰ, რა კარგად ჩავთბები ამაღამ საწოლში. დუშეთში მატყლის საბნები იციან. სულ მიყვარდა. სხვანაირი სითბო იცის, ღუნღულაა და თბილი - ვფიქრობ ჩემთვის და გულში მეცინება. თუ ასეთი ფრიგიდული იყავი, აქ რა მოგარბებინებდა - ველაპარაკები საკუთარ თავს? - მაგრამ ხანდახან მაინც ხომ უნდა გაგიჟდე? მგონი დრო დადგა, რამე სისულელე ჩაიდინო, მარი - შემოვუძახე საკუთარ თავს. უცებ ხმაურმა გამომაფხიზლა.ხმას თანდათან ვუახლოვდებოდით.
ჩუქება
