რომანში ,,თეატრი“ უილიამ სომერსეტ მოემი, ავტორი ისეთი დიდებული ნაწარმოებებისა, როგორებიცაა ,,ადამიანურ ვნებათა სიმძიმე“ და ,,ვილაში“, ჯულია ლამბერტს გვაცნობს, საოცრად გაწონასწორებულ და ნიჭიერ მსახიობს, რომელსაც ორმოცდაექვსი წლის ასაკშიც კი არ დაუკარგავს მომხიბვლელობა. ის ინგლისის უდიდესი მსახიობია, იმდენად კარგი, რომ ფაქტიურად თამაშს არასოდეს წყვეტს. ,,თეატრში“ სომერსეტ მოემი საკმაოდ ფრთხილად აღგვიწერს იმ დაძაბულობასა და ტრიუმფს, რომელიც თამაშისა და რეალური ცხოვრების გზების გადაკვეთისას იჩენს თავს, თუმცა, ჯულიას შემთხვევაში ყველაფერი პირიქით ხდება