ზღვაურის გამაყრუებელ ხმაურში... სათაურში გამოტანილი ეს სიტყვები პოეტ ანა კალანდაძეს დავესესხეთ. 2005 წელს რატი ნინუასადმი მიძღვნილ მის წერილში ვკითხულობთ: "ზღვაურის გამაყრუებელ ხმაურშიც კი მოსწვდა ჩვენს სმენას ტატო ნინუას სათქმელი და იგი... "უცნობი ან თითქმის უცნობი" "არ დარჩენილა ჩვენთვის!" ბოლომდე ვერ დავეთანხმები ჩვენს დიდ პოეტს. მიუხედავად იმისა, რომ რატის შემოქმედება, წინამდებარე კრებულის ჩათვლით, უკვე მეშვიდედ გამოიცა, ფართო საზოგადოებისათვის იგი ჯერ კიდევ უცნობია. ეს უთუოდ იმის ბრალია, რომ მისი წიგნები საჩუქრებად დარიგდა და წიგნის მაღაზიებში არ შესულა, მკითხველამდე არ მისულა. მკითხველთა ფართო წრემ ეს უდროოდ წასული, ჭეშმარიტად გენიალური პოეტი ამ კრებულით უნდა გაიცნოს და ვფიქრობ, დაეთანხმება ჩვენი ცნობილი მწერლის – ჭაბუა ამირეჯიბის სიტყვებს: "რატი ნინუას ლექსებმა ცრემლები მომგვარა... სხვა კაცი იყო, "საკუთარ ალში დაიფერფლა" და ადრე წასულ გენიალურ ჭაბუკთა გუნდს შეუერთდა. ვაგლახ, რომ დროის მსხვერპლია – ჩვენი აღრეული და მრისხანე დროისა – როცა ბრწყინვალე ახალგაზრდები ან მტრის, ან საკუთარი ტყვიის წერანი ხდებიან. მაღალმა ღმერთმა დაუმკვიდროს საუკუნო სასუფეველი!"
/მოგონებები რატი ნინუაზე.
წიგნიდან: რატი ნინუა, "ავფრინდებით მე და
შენ", თბ., 2005/
2000 წლის 24 მაისს გაზეთი "თბილისის უნივერსიტეტი" კი იუწყებოდა: "რატი ნინუამ 10 მაისს თვითმკვლელობით დაასრულა სიცოცხლე და მისი პოეტური ხმის ექო იმ დღის შემდეგ თითქოს მეტი გამძაფრებით გვიბრუნდება.
საბედისწერო გასროლამდე პედაგოგთა, მეგობართა, ლიტერატორთა მცირე წრე თუ იცნობდა მის პოეზიას და პროზას. და ახლა, რატის ახლობელთა ობიექტური განსჯის შემდეგ, რომ ქართველმა მწერლობამ უნიჭიერესი, გამორჩეული, განსწავლული შემოქმედი დაკარგა, საზოგადოებამ ბუნებრივი ინტერესი გამოიჩინა და, ვაგლახ, უკვე მომავალმოკვეთილი შემოქმედის გაცნობით დაინტერესდა.
სამწუხარო გამოცანად რჩება ის, რომ თვით რატიმ ასე გადაწყვიტა, არა და რისი შექმნაც მოასწრო, ჭეშმარიტი ნიჭითაა აღბეჭდილი!" გაზეთის რედაქტორი, ბ-ნი გივი შეყილაძე იქვე მიუთითებდა, რომ გაზეთის გვერდი რატი ნინუას ხსოვნას ეძღვნებოდა. იმ გვერდზე დაიბეჭდა რატის რამდენიმე ლექსი და თარგმანი. იქვე გამოქვეყნდა ჩემი, როგორც მისი ლექტორის წერილი: რატი (ტატო) ნინუა და მისი "კეთილად მშვენიერი" პოეზია .
ეს ტრაგედია უნივერსიტეტის კედლებში 16 წლის წინ დატრიალდა. 23 წლის ასაკში შეწყდა ამ "მარად ჭაბუკად" დარჩენილი პოეტის სიცოცხლე. ამა წლის 27 თებერვალს მას 39 წელი შეუსრულდებოდა...
განუმეორებელი და მართლაც "სხვა კაცი იყო" რატი (ტატო) ნინუა, რომელიც თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტზე თარგმანის სპეციალობის განხრით სწავლობდა 1994-1999 წლებში.
ჯერ კიდევ თბილისის №1 კლასიკური გიმნაზიის მე-11 კლასში გამოიცა მისი ლექსების კრებული – "ალუბლის იალქნები" . გიმნაზიაში მეგობრები და მასწავლებლები მას ტატოს სახელით მიმართავდნენ და ამიტომ კრებულსაც ავტორად ტატო ნინუა აწერია. უნივერსიტეტში თავისი ნათლობის სახელით (რატი) იცნობდნენ.
რატი (ტატო) ნინუას გიმნაზიაში სწავლის პერიოდი (1983-1994 წწ.) ეროვნული მოძრაობის ჯერ აღზევებისა და მერე კი დაცემის ხანას ემთხვევა და მისი ლექსების უმეტესობაც პატრიოტულ თემაზეა დაწერილი. მათში ასახულია 1989 წლის 9 აპრილის ტრაგედია, ომები, აფხაზეთის დამხობა... ლექსი "რუსთაველის რაინდები" 9 აპრილს დაღუპულთა ხსოვნას ეძღვნება. ეს ლექსი ცხელ გულზე, აპრილშივეა დაწერილი და 12 წლის ვაჟის გმირულ სულისკვეთებას გამოხატავს (2000 წელს გიმნაზიის ცნობილ მუზეუმში, რატი (ტატო) ნინუას უკვდავსაყოფად დირექციამ მას დიდი მამულიშვილების გვერდით მიუჩინა საპატიო ადგილი, როგორც კურსდამთავრებულს):
"ფრთათეთრ ანგელოსების თრთის გაშლილი ბანაკი,
მამულის სამსხვერპლოზე ადის ხალხი ზვარაკად.
ეს რა სულმა გაშალა ძველი დროშა ქართული,
დავითის და ვახტანგის გულებში გარანდული".
ლექსში საქართველოსთვის თავდადებული ყველა ისტორიული გმირია მოხმობილი და სწორედ მათ გვერდით ხედავს პოეტი სამშობლოს სამსხვერპლოზე ზვარაკად შეწირულ გმირებს:
"დაღლილი საქართველო ძაძებით იმოსება
და რაინდებს ლოცავენ თეთრი ანგელოზები".
ლექსი "გადამწვარი ღრუბლები" კი (1991 წ. 22 დეკემბერი – 1992 წ. 1 იანვარი) ძმათა შორის გაჩაღებული ომის ტრაგედიას გამოხატავს:
"გუშინ მეორედ მოკლეს ილია,
მოკლეს ილია კედლებთან, სადაც
ის გაიზარდა და გაილია
ლამპრად, სანთელად, საკმევლად, დარდად".
ალბათ შეუძლებელია იმ დღეებში თბილისში, გნსაკუთრებით რუსთაველზე დატრიალებული ამბების უფრო მძაფრად გადმოცემა, ვიდრე რატის სტრიქონებშია:
"შესარიგებლად ის ჩადგა შუა –
ახლა ყოველი ქართლის შვილია –
შუბლში ესროლეს მას და ქაშუეთს,
მეორედ მოკლეს გუშინ ილია..."
1993 წელს სოხუმი დაეცა, აფხაზეთი დავკარგეთ, უამრავი ხალხი გაწყდა. აფხაზეთში დაღუპულთა ხსოვნას მიუძღვნა XI კლასელმა რატიმ ლექსი "აფხაზეთს სისხლი მეწამული..." :
"აფხაზეთს სისხლი მეწამული
ავი დაჟინებით წვიმდა...
წვიმდა, და გვამები ფერწასული
იწვნენ უსახელო