წინასიტყვაობა "ბალახის სიმაღლე" თემურ ჩხეტიანის magnum opus-ია, მისი რჩეული ლექსების კრებული; ძველი კრებულებიდან ამოკრებილი ლექსებისაგან შედგენილი, მაგრამ არსებითად ახალი წიგნი – ახალი მთლიანობა, მრავალფეროვანი, მრავალწახნაგოვანი, ცოცხალი მხატვრული სამყარო, მრავალფეროვანი, მაგრამ იმავდროულად შინაგანად ერთიანი. ესაა ერთგვარი რომანი ლექსებად: ციკლების, მოტივების, ინტონაციების, ფორმებისა თუ განწყობილებათა კალეიდოსკოპურ მონაცვლეობას ამთლიანებს ერთიანი განცდითი შინაარსი.თემურ ჩხეტიანს აქვს ერთი ლექსი, "უნგრული რაფსოდია", სადაც ის სხვადასხვა ასოციაციისა თუ მეხსიერებიდან ამოტივტივებული სურათხატისაგან ქმნის ერთიანი განცდითი შინაარსით და ემოციით გამსჭვალულ პოეტურ „ რაფსოდიას"; ეს კრებულიც თავისებური რომანი-რაფსოდიაა, კონტრასტულ განწყობილებათა, ტონალობათა თუ ფერთაგან ნაძერწი ურღვევი მთლიანობა, მონოფონიურად კომპონირებული პოლიფონია.
ამ სამყაროს შემოქმედს ვრცელი სალექსო ფორმებიც ემარჯვება და მინიმალისტური პოეზიაც (იგი ნაზიარებია აღმოსავლური – ჩინური და იაპონური – მინიატურული პოეზიის ფორმებს და ტრადიციას); პოეტი ახლოსაა ბუნებასთან, მიწასთან, მთელი არსებით შეიგრძნობს მას და იმავდროულად სიმბოლურად, ფილოსოფიურად გაიაზრებს ბუნების ფენომენებს ("ბალახის სიმაღლე", "ქვად რომ ვიქცევი"); თემურ ჩხეტიანის მხატვრული სამყაროსათვის არც პოსტმოდერნული პაროდირება თუ ინტელექტუალური თამაშებია უცხო ("ჰობი, ანუ ინგლისურად სათარგმნელი წერილი") და არც მდიდარი ასოციაციური აზროვნება, ინტერტექსტუალურად მდიდარ პოეტურ ტექსტებად რომ გარდაისახება.
ირაკლი ცხვედიანი
ჩუქება
