ლაშა ლოგინში ჩაწვა, ინგლისურ ენაზე ლონდონში გამოცემული გინეკოლოგიის სქელი ტომი აიღო და კითხვა დაიწყო. მთელი გვერდი ჩაიკითხა, მაგრამ არაფერი გაუგია, თვალწინ ნინელი ედგა, მაღალი, აშოლტილი, ლამაზი გრძელი ფეხებით, სავსე მკერდით, მრგვალი თეძოებით, ძალიან ლამაზი, ოვალური ფორმის სახით, ნუშისებური, შორი-შორს ჩამჯდარი, ლურჯი თვალებით, მსხვილი წითელი ტუჩებით, პატარა ოდნავ აპრეხილი ცხვირით და მუქი წაბლისფერი, გრძელი, მაჯისსიმსხო ერთი ნაწნავით, რომელსაც წყალში ჩასვლის წინ, ორივე ხელით კეფაზე იმაგრებდა. იმ უბრალო კაბებში, რომელშიც გოგონა დადიოდა, ვერავინ წარმოიდგენდა, რომ ასე გამხდარს, ასეთი სავსე და ქალური მკერდი და თეძო ჰქონდა. ბიჭი აძალებდა თავს პატარა ნინელიზე ეფიქრა, ისევ პატარა გოგოდ წარმოედგინა, მაგრამ არაფერი გამოსდიოდა. ისე გაუღვივდა გრძნობა და სურვილი ქალიშვილის მოფერებისა, რომ ლოგინში ვეღარ გაჩერდა, წამოხტა და ფანჯარაში გაიხედა. ირგვლივ სიწყნარე იყო, ქვემოთა სართულიდან შუქი არ გამოდიოდა. უკნიდან ვიღაც მიუახლოვდა, წელზე ხელი მოჰხვია და ჩაეხუტა. ბიჭი გველნაკბენივით შეხტა და მოტრიალდა. მის წინ გამჭვირვალე თეთრ პერანგში გამოწყობილი ნათია იდგა.
- აქ რას აკეთებ? - ჰკითხა ლაშამ მკაცრად, - შენხელა გოგონები ახლა შუა ძილში არიან და კაცებს საძინებლებში არ უვარდებიან!
- ლაშა, შენი კოცნის შემდეგ, როგორ ფიქრობ, შემეძლო დაძინება? თუ კიდევ ცოტა არ მომეფერე, გავგიჟდები... - ქალიშვილი კისერზე ჩამოეკიდა და მთელ ტანზე მიეკრა.
ლაშამ ორივე ხელით ძლივს ჩამოიხსნა კისრიდან გოგო, სხეულიდან მოიცილა და შეაჯანჯღარა.
- რა გინდა, პატარა კახპავ? რას გინდა, რომ მიაღწიო? ახლავე დატოვე ჩემი ოთახი, სანამ კიდევ თავს ვაკონტროლებ!
- მე მინდა, რომ დაკარგო კონტროლი და დამიპყრო... - აჩურჩულდა გოგო.
- შენ ვერ გამიგე ძვირფასო, კონტროლს თუ დავკარგავ, მაგრად მიგტყეპავ და თმების თრევით გაგაგდებ ოთახიდან! გასაგებია? მე შენისთანა პატარა კახპებთან არ ვწვები! მოშორდი აქედან და საერთოდ წადით ჩემი სახლიდან შენც და შენი დაქალებიც, დავიღალე თქვენი სტუმრობით! - ლაშამ შარვალს წამოავლო ხელი და ოთახიდან გავარდა.
- ესღა მაკლდა! ეტყობა ეშმაკი ცდილობს ჩემს დაუფლებას და ცდუნებებს მიგზავნის! თუ ღმერთი მიწყობს გამოცდას? ნინელის სახებას ვეტრფი, ეს უკვე ნათელია, ახლა ეს გოგო ჩამომეკიდა კისერზე, იქ ნუცაა ჩასაფრებული... - ელაპარაკებოდა საკუთარ თავს გულშეღონებული ბიჭი და ჩქარი ნაბიჯით საჯინიბოსკენ მიდიოდა, - ნუცა? - დაფიქრდა უცბად, - რაო, ღამით შიშველი ვბანაობო? ჰო, ასე თქვა და ისე შემომხედა, რომ აშკარად გამომიწვია. ძალიან კარგი!
ლაშამ “ლონდა” გამოიყვანა, ფეხაკრეფით გაატარა უკანა ეზო, ზურგზე მოახტა უუნაგირო ცხენს და მდინარის კალაპოტს აუყვა საბანაო ადგილამდე. სავსე მთვარე დღესავით აშუქებდა არემარეს. ღამის სიწყნარეში მხოლოდ მდინარის ხმაური და ჭრიჭინების ხმა ისმოდა. შორიდანვე დაინახა მდინარეში მცურავი ქალის თეთრი შიშველი სხეული. ცხენი ლაგამით ხეზე მიაბა, თვითონაც გაშიშვლდა და წყალში გადაეშვა.
- ცოტა დაგაგვიანდა, მაგრამ ვიფიქრე, ალბათ, გოგოები ვერ მოიშორა თავიდან- მეთქი, ისე კი, ვიცოდი, რომ აუცილებლად მოხვიდოდი. იმდენი ქალების ყურებით, დარწმუნებული ვიყავი, განმუხტვა დაგჭირდებოდა, - გაიცინა ნუცამ.
- იქ, მხოლოდ ერთია ქალი, მაგრამ პატიოსანი და ჩემი მეგობარი, რომელზეც არასოდეს ცუდად არ ვფიქრობ, დანარჩენი ბავშვები არიან!
- ახლა მე გეტყვი, იქ, მხოლოდ ერთია ბავშვი - ნიკო, დანარჩენი ქალები არიან! არ ვიცი, რატომ ცდილობ ნინელიზე, როგორც ბავშვზე ისე იფიქრო?
- ხომ გითხარი, ნინელი არასოდეს ახსენო-მეთქი! გინდა გამაბრაზო და წავიდე?
- არა, რას ამბობ, საათზე მეტია გელოდები, ახლა, რომ მიმატოვო, თავს დავიღრჩობ! - წამოიძახა ქალმა, მასთან მიცურდა და კისერზე ჩამოეკიდა.
ძლივს გამოაღწიეს ნაპირამდე და იქვე სილაში დაეუფლნენ ერთმანეთს. მათი ვნება ყოველთვის გიჟური იყო და დაუცხრომელი. ლაშა აჰყვა ქალს, მისცა თავისუფალი მოქმედების საშუალება, რადგან სურდა საბოლოოდ დაცლილიყო ვნებისაგან. თითქმის ორი საათი იკოტრიალეს სილაში და ერთმანეთს რამდენჯერმე მიანიჭეს გამაოგნებელი სიამოვნება. გამოცდილი ქალი გადარია ლაშას სექსუალურმა შესაძლებლობებმა.
- ლაშა, შენ მე გამაგიჟებ! ერთხელაც იქნება და ასეთი ექსტაზი ჭკუიდან გადამიყვანს! - ძლივს, ნაწყვეტ-ნაწყვეტ ამოილუღლუღა ქალმა.
- მაშინ, ნუღარ გამომიწვევ! მე პირობას მოგცემ, არ შეგეხები! - გაიცინა ლაშამ და წყალში გადახტა.
სახლში რომ მივიდა სამი საათი იყო. მაშინვე დაწვა და მკვდარივით დაეძინა.
დილით გვიან გაეღვიძა, მაშინვე ძროხებთან გაიქცა თინას მისახმარებლად. თინას ძროხები უკვე მოეწველა გიოს დახმარებით. გიო ახლა რძიან ბიდონებს ტვირთავდა მანქანაში. ლაშამ შედედებული ყველი გადაასხა დოლბანდგადაფარებულ საწურებში და საჯინიბოში გაიქცა. ცხენები გამოიყვანა და ნახირთან ერთად ეზოდან გარეკა.
- თინა, მაპატიე, ვერ მოგეხმარე, წუხელ გოგოებმა არ დამაძინეს, ერთი მაინც ატეხილივით იყო, საძინებელში შემომივარდა პერანგისამარა. ძლივს გამოვაგდე იქიდან და ვუთხარი საერთოდ დაეტოვებინათ აქაურობა, რაც შეიძლება სწრაფად. რას აკეთებენ, უკვე ადგნენ?
- შე საწყალო, დიდი ომი გადაგიტანია! ან კი, როგორ უძლებ ამდენი მშიერი გოგოს მოშტერებულ თვალებს. ხანდახან მეშინია მათმა მწველმა მზერამ ცეცხლი არ წაგიკიდოს, - გადაიკისკისა თინამ, - აქ ესენი, სამსახურში ის როქაფი ნუცა, იმ სუნამოთი რომ ყარს, შენს ტანსაცმელსაც რომ ასდის ხოლმე, - ისევ გაიცინა ქალმა და ლაშას თვალი გაუსწორა, - მე ნინელი არ ვარ და ყველაფერი მესმის, ახალგაზრდა უცოლო კაცი ხარ, ქალთან ურთიერთობა გეპატიება, მაგრამ ნუცასთან ფრთხილად იყავი, ადრეც გაგაფრთხილე და კიდევ გიმეორებ, ის ყველაფერზე წამსვლელი ქალია! მაპატიე, თუ შენს პირადულს შევეხე, არ გამიბრაზდე, შენთვის მხოლოდ სიკეთე მინდა. სტუმარი გოგოები ყველა ფეხზეა, საუზმე იმათ მოამზადეს, ნინელი დღეს შეუძლოდაა. ისე კი შედარებით წყნარად არიან, არ კისკისებენ.
ლაშა თინასთან მივიდა, ხელი გადაჰხვია, შუბლზე აკოცა.
- ყველაფერი რიგზეა, თინა, ნუ ინერვიულებ, ნუცა ჩვეულებრივი კახპაა, მისი არ მეშინია, ვერაფერს დამიშავებს. თუ ერთი-ორჯერ მასთან გავერთე, ამის გულისთვის ნუ დამძრახავ. ისე იცოდე, ეს ჩემი ინიციატივით არ მომხდარა და არ მინდა ამის შესახებ ვინმემ იცოდეს, - სევდიანი თვალებით შეხედა ლაშამ, - ნინელის რა დაემართა, - შეწუხებულმა იკითხა, - სად არის, არ ამდგარა?
- არაფერია, ქალური ამბებია, მუცელი სტკივა და წევს, - ჩურჩულით თქვა თინამ.
ლაშა სწრაფი ნაბიჯით შევიდა პირველი სართულის საძინებელში. ნინელი მოკუნტული იწვა საწოლზე ჩაცმული, წელს ქვემოთ საბანი ეხურა, თვალები დაეხუჭა, თვალის უპეები ჩაშავებოდა და კანკალებდა. ფეხის ხმაზე თვალები გაახილა, ლაშა რომ დაინახა უხერხულად წამოჯდა, ლოყები შეუვარდისფრდა.
ლაშა საწოლზე ჩამოჯდა და გულში ჩაიკრა აკანკალებული გოგო.
- რატომ არ მითხარი, თუ ცუდად იყავი, ჩემო პატარა? ხომ გთხოვე ყველაფერზე მე მომმართე-მეთქი, ხომ არ დაგავიწყდა, რომ ექიმი ვარ?
- დიდი ამბავი, მენსტრუაცია დაეწყო, - დაცინვით ჩაილაპარაკა ლაშას ფეხდა-ფეხ შემოსულმა ნათიამ.
- ჩემო საბრალო გოგო, ყოველთვის ასეთი ძლიერი ტკივილებით გეწყება, თუ გუშინ გაცივდი მდინარეში ბანაობისას? - განაგრძო დაკითხვა ლაშამ, ისე, რომ ნათიასთვის ყურადღება არ მიუქცევია.
- დედას ამბების შემდეგ დამეწყო ტკივილები, მანამდე არასოდეს მქონია, - ჩუმად ჩაილაპარაკა ნინელიმ, თვალთაგან ცრემლები ჩამოუგორდა და კიბორჩხალასავით გაწითლდა.
- მერე, რატომ არ მითხარი ან მე, ან ვინმე სხვა ექიმს? გუშინ რატომ ჩახვედი მდინარეში, თუ ელოდებოდი? - სახეში შეხედა ვაჟმა, თავზე ხელი გადაუსვა და კოცნით თვალები შეუმშრალა, - ახლა ცოტა საჭმელი უნდა შეჭამო და მერე წამალს დაგალევინებ. ფეხებში სათბურას დაგიდებ და საჭმელსაც აქ მოგიტან, - ლაშა წამოდგა.
- სათბურა თინამ უკვე მომიტანა, საჭმელი კი არ მინდა.
- ისე წამალს ვერ მოგცემ, ახლავე მოგიტან... - ლაშა კარისაკენ წავიდა.
- მაშინ, მე თვითონ წამოვალ სამზარეულოში, - ასადგომად გაემზადა ნინელი.
- კარგი, მხოლოდ ერთ წამს დამიცადე, - ბიჭი ოთახიდან გავარდა და ორ წუთში თავისი თბილი ხალათით და შალის წინდებით დაბრუნდა, თვითონვე ჩააცვა დარცხვენილ გოგოს წინდებიც, ხალათიც, მერე ხელი დაავლო, ხელში აყვანილი გაიყვანა სამზარეულოში და მაგიდასთან დასვა.
თითქმის ძალით შეაჭამა რამდენიმე ლუკმა და ანალგინის აბი გადააყლაპა. ნინელის უარის მიუხედავად, ისევ ხელში აყვანილი შეიყვანა ოთახში და ლოგინში ჩააწვინა.
- ახლა ეცადე დაიძინო, ფეხები თბილად გქონდეს. რამდენიმე დღის შემდეგ, როცა მორჩები, თბილისში წაგიყვან და მამაჩემის მეგობარ ტატიანას გავასინჯებ შენს თავს. მე არ მინდა, რომ შენ ცუდად იყო და რაიმე გაწუხებდეს, - კიდევ ერთხელ მოეფერა გოგოს და სამზარეულოში დაბრუნდა.
- რა კარგი ბიჭი ხარ, რომ ეგრე პატრონობ მაგ საწყალ, ობოლ გოგოს. საერთოდ ყველას ეხმარები, ყველაზე გული შეგტკივა! ბაბუას ჰგავხარ, აცხონოს ღმერთმა, ისიც მთელი სოფლის გულშემატკივარი იყო... - ცრემლი მოიწმინდა თინამ.
- თინა, შენ კი იცი ნინელი როგორ მიყვარს, ჩემს ხელში გაიზარდა. მას შემდეგ, რაც პირველად ვნახეთ, ერთი ციცქნა, ფუნჩულა, ლამაზი და საყვარელი, ხომ გახსოვს, მე და ნიკუშა ერთმანეთს რომ ვტაცებდით ხელიდან, ორივეს გვინდოდა ხელში გვჭეროდა, მიუხედავად იმისა, რომ ხშირად გვაფსავდა და გვსვრიდა, - გაიცინა ლაშამ.
- მახსოვს, რომ ჩაიფსავდა, მერე მე მაჩეჩებდით, გამოუცვალეო, - გაიცინა თინამ, - ის თუ გახსოვს, შავი თუთა რომ აჭამეთ? - გადაიკისკისა ქალმა.
- ოო, მაგას რა დამავიწყებს! თუმცა, მე არ მიჭმევია, ნიკუშასთან ერთად იყო, მე ხეზე ვიყავი და ვარხევდი. ნიკუშამ ბალახზე დასვა და თვითონ ხის ძირში გაფენილი მუშამბიდან თუთას კრეფდა. დავინახე ნინელი როგორ მიბობღდა და ორივე ხელებით იტენიდა პირში თუთას. დავიწყე იქიდან ყვირილი, მაგრამ სანამ ნიკუშა მივიდა, რამდენიმე მუჭი გადაყლაპა. მთლიანად შავი ჰქონდა სახე, ხელები, ფეხები და ხითხითებდა. იცოცხლე იმასაც და ჩვენც დღე დაგვადგა!
- მერე, რა მოხდა? - იკითხეს გოგოებმა.
- ბავშვი ცუდად გახდა, - ისევ სიცილით თქვა თინამ, - მუცელი ატკივდა, კუჭი აეშალა, საშინლად ტიროდა, ამოითხუპნა თვითონაც და დაგვთხუპნა ჩვენც. განსაკუთრებით ლაშა, რადგანაც სულ მას ეჭირა ხელში, უნდოდა როგორმე გაეჩუმებინა, მაგრამ ვერ აჩუმებდა და თვითონაც ატირდა. მერე თეკლეც მოვიდა, ისიც ატირდა.
- ძალიან შემეშინდა, ვიფიქრე მოკვდებოდა და იმიტომ ვტიროდი, - ღიმილით თქვა ლაშამ, - მამამ, მე და ნიკუშა დაგვსაჯა, იმ საღამოს ვახშმის გარეშე დაგვტოვა, მაგრამ დედამ ჩუმად მოგვიტანა ხაჭაპური და ლიმონათი, ბაბუა კი ნინელის მკურნალობას შეუდგა, საწყალს კუჭი გამოურეცხა, წამლები დაალევინა, მეორე დღეს უკვე კარგად იყო, “ლალას” ძახილით გამომეკიდა და ისე ჩამეხუტა, თითქოს დიდი ხნის უნახავი ვყავდი, ხელები მომხვია, სველი ტუჩებით თავისი აზრით მკოცნიდა და სულ დამდორბლა. აღარავისთან აღარ მიდიოდა, მთელი დღე სულ ასე ჩახუტებული მყავდა.
- შენ გამორჩეულად უყვარდი, - განაგრძო მოგონებები თინამ, - შენ “ლალას” გეძახდა, მე “თიის”, ნიკუშას სახელს ვერ ამბობდა და ნიკუშას გული სწყდებოდა, მე არ ვუყვარვარ, ჩემი სახელის თქმას არ ცდილობსო.
სტუმარი გოგონები ოდნავ გაკვირვებულები, ჩუმად ადევნებდნენ თვალს მზრუნველი მასპინძლის სიყვარულით გასხივოსნებულ სახეს. მასპინძელი კი მათ ვერც კი ამჩნევდა, თინას ელაპარაკებოდა და ბედნიერ ბავშვობას იგონებდა.
- მეც ძალიან მიყვარდა და მიყვარს, ისევ პატარა მგონია და მინდა ყველაფრისაგან დავიცვა, მით უმეტეს ახლა, როცა სულ მარტო დარჩა.
ჩუქება
