ირაკლი სამსონაძის მიერ ბოლო წლებში დაწერილ ნოველებს შეიძლება ერთდროულად მკაცრიც ვუწოდოთ და ნოსტალგიურიც. ეს წიგნი ცხოვრებაზეა – ყოველდღიურ მოძრაობაზე, მიმქრალ და ჩაკარგულ ადამიანებზე, რომლებიც მწერალს დავიწყებისთვის არ ემეტება. თითოეული შტრიხი, პერსონაჟებისგან ნათქვამი სიტყვა თავს იმისთვის იყრის, რომ ნამდვილი ოსტატის ხელში შთამბეჭდავ, ორიგინალურ სურათად გამთლიანდეს. ამ სურათზე სახეღიმილიანი პოლიტიკოსის მოულოდნელი გამოჩენით შემკრთალი ქუჩაცაა, მექათმე გაბრიელის თავაღერილი ინდაურებიც და "ტკივილში გამოტარებული შვებაც", რომელიც ძნელ დროზე დაწერილ წიგნს იმედით ავსებს.