ლერი ალიმონაკმა დავიწყებას გამოსტაცა ბოლშევიკური რეჟიმისგან დევნილი XX საუკუნის დიდი ქართველი პოეტი ტერენტი გრანელი. არ დარჩენია მოუჩხრეკავი არქივი, წიგნსაცავი თუ ოჯახი, სადაც ჟამის უკუღმართობით დაღუპული პოეტის მტვერწაყრილი შედევრები არ მოეძიოს და მის მეგობართა ხსოვნაში შემონახული მოგონებები წიგნებად არ გამოეცეს, პოეზიის პარნასიდან გაძევებისგან არ ეხსნას. ლერი ალიმონაკი რომ არა, ვინ იცის, იქნებ დღეს გრანელის საფლავიც ისეთივე საძებარი გაგვხდომოდა, როგორც გენიალური ნიკო ფიროსმანაშვილისა. „გრანელის ლანდი“ გადმოგვცემს თუ 60-80-იან წლებში რა წინააღმდეგობებით მიმდინარეობდა მისი მოღვაწეობა ამ მძიმე გზაზე, რა სულისკვეთებით იყო გამსჭვალული ეს რთული, პერიპეტიებით აღსავსე ხანა.