წინასიტყვაობა "მწერლის ამოცანაა - თქვას სიმართლე. მისი სიმართლისადმი ერთგულების ხარისხი, უნდა იყოს იმდენად მაღალი, რომ საკუთარი გამოცდილების საფუძველზე შეთხზრული, იმაზე დამაჯერებელ სურათს იძლეოდეს, ვიდრე ნებისმიერი აღწერილი ფაქტი".
ერნესტ ჰემინგუეი
ძვირფასო მკითველო, გამოგიტყდებით, ჭაბუკობის შემდეგ, ლიტერა ტურული ნაწარმოების შექმნის სურვილი აღარ მქონია. მაგრამ, მას შემდეგ, ბევრმა წყალმა ჩაიარა და მრავალი მნიშვნელოვანი მოვლენა მოხდა ქვეყ ნის და პირად ცხოვრებაში. სწორედ ამ მოვლენებმა გამიჩინა სურვილი ეს წიგნი დამეწერა.
თუ ნებისყოფა გეყოფათ და ბოლომდე ჩაიკითხავთ წიგნს, იმის შეფა სების შესაძლებლობაც მოგეცემათ, თუ რამდენად გამართლებულია ცი ხის საკანში იმ საგნებსა და მოვლენებზე ფიქრი, რომელიც სრულიად სხვა განზომილებაშია, ვიდრე პატიმარი. ადგილი და გარემოება განსაზღვრავს ადამიანის განწყობას და სწორედ ეს უბიძგებს მას გადააფასოს ის საგნები და მოვლენები, რომლებიც მანამდე მირაჟს უფრო ჰგავდა და მშვენიერიც ეჩვენებოდა.
მერწმუნეთ, თავისუფალი ადამიანი ყველგან თავისუფალი რჩება და ობიექტურობასაც ინარჩუნებს − თუნდაც ამისთვის ყველაფრის სასწორზე შეგდება მოუხდეს.
ჩემს პირველ ლიტერატურულ ნაწარმოებს ვუძღვნი შვილიშვილებს − სოფიას და ალექსანდრეს, მათთან ერთად მომავალ თაობებს იმ იმედით, რომ უღრუბლო მომავალი ექნებათ და, ჩვენი თაობის მსგავსად, განწირუ ლები არ იქნებიან რევოლუციების, ნგრევების, გარდაქმნებისა და არასტა ბილურობის ეპოქაში ცხოვრებისთვის.
ჩუქება
