კელტური პოეზიის მოძრაობის ლიდერი მწერალი, უილიამ იეტსი, დუბლინის ხელოვნების სკოლის დამთავრების შემდეგ, აქტიურად შეუდგა წერას, 1880 იანი წლებისათვის, ის პირადად იცნობს ოსკარ ვაილდს და ბერნანდ შოუს, უალდის სექსუალურ ორიენტაციასთან დაკავშორებული სკანდალის შემდეგ, ირლანდიის მწერალთა სცენაზე ის აქტიურად ჩნდება თავისი პიესებით, სადაც ყოფით და ეგზსისტენციალურ თემატიკას განიხილავს.1903 წელს კი გამოდის მისი კრებული „შვიდ ტყეში”, 1923 წელს ის ხდება პირველი ირლანდიელი ნობელიანტი ქვეყნის ისტორიაში, საინტერესოა ის ფაქტი, რომ ორ წელიწადში ჯორჯ ბერნანდ შოუც იღებს ნობელს ლიტერატურის დარგში. ლიტერატორები იმაზეც თანხმდებიან, რომ მესამე ირლანდიელი, რომელსაც შეეძლო ნობელის ლაურეატი გამხდარიყო, ოსკარ უალდი იყო, რომელიც კატორღაზე მუშაობისაგან, დასუსტებული გარდაიცვალა პარიზში, 1900 წელს. ეს კრებული წარმოადგენს იეტსის „შუა-პერიოდის” მწერლობას, პოსტ რომანტიზმისა და პრერაფაელისტური მოძრაობის (Holman Hunt, Millais, D. G. Rossetti) წერის სახეს.