ანას მეტის მოსმენა აღარ სურდა, ამიტომაც ყურები ხელებით დაიცო. თუმცა უკვე არაფერი აღარ ესმოდა, რადგან თავს მეტისმეტად ცუდად გრძნობდა.
ანამ ბინის კარი უხმაუროდ გამოაღო და დერეფანში გავიდა. ლიფტის ღილაკს თითი დააჭირა. ტიროდა. ფიქრობდა: <<რატომ? რისთვის? ეს, მე რატომ დამემართა?>> ლიფტის კარიც გაიღო, შიგ შევიდა და ჩაიკეცა. ძირს ჩამოჯდა. ის შეუჩერებლივ ტიროდა. მან ლიფტში ათი წუთი დაყო, რადგან შიგნიდან ჩაკეტილი ჰქონდა, მერე კი იქიდან გამოვიდა. მან მალევე შენობა დატოვა და ტროტუარს გაუყვა. გარეთ წვიმდა. ანას ახსენდებოდა, თუ რა ვითარებაში გაიცნო ის პირველად. თუ როგორ მოდიოდა მაქსი საავადმყოფოში მის სანახავად, თითქმის ყოველ დღე. საავადმყოფოდან გამოწერის შემდეგ კი, სახლში მიიყვანა მაქსმა ის. ახსენდებოდა, ქორწილამდე თუ როგორ დადიოდნენ ყველგან ერთად წვეულებებზე, კინოთეატრებში, რესტორნებში. ახსენდებოდა, ავსტრალიაში ჩასულს თუ როგორ სთხოვა მაქსმა მას ხელი ხალხით სავსე ბინაში. როგორ გადაიხადეს ქორწილი, სადაც მაქსის მექობრებს ჰქონდათ თავი მოყრილი. ახსენდებოდა მაქსთან ერთად გატარებული თაფლობისთვე ავსტრალიის სხვადასხვა ქალაქებში. თვალწინ ედგა, თუ როგორ იღებდნენ ერთად ფოტოებს მოგზაურობისას. ახსენდებოდა ავსტრალიაში გატარებული სიხარულით და ბედნიერებით სავსე დღეები. ანას თვალწინ წარმოუდგა, როგორ ასწავლიდა მაქსი მას ზღვაში სერფინგით ცურვას. მაქსის სიურპრიზი. აერპორტში მოსკოვში გამგზავრების მაგივრად ისრაელში გაემგზავრნენ. სიხარულისგან, თუ როგორ გადაკოცნა მაქსი და ყელზე ჩამოეკიდა. ისრაელში გატარებული მხიარული დღეები. სამშობლოში ჩამოსულებმა, თუ როგორ გადაიხადეს ხელმეორედ ქორწილი. მათი სტუმრობა და დიდი ზეიმი. თვალწინ წარმოუდგა ანას, თავისი დაბადების დღისთვის მირთმეული საზეიმოდ მორთული მანქანა. გარეთ ეზოში მისი დაბადების დღის მილოცვა, და მის გარშემო უამრავლი ხალხი. მეგობრების წრეში გატარებული დაბადების დღე, და ბოლოს აეროპორტში თუ როგორ მისტიროდა ის მაქსს, მისი თბილი სიტყვები და კოცნით გამომშვიდობება. მერე უცებ თვალწინ წარმოუდგა, რადიკალურად განსხვავებული წარსული: დაპატიმრება, ციხის საკანში გატარებული პირველი ღამე, სამთვიანი წინასწარი პატიმრობა, განაჩენი, მოკლული შვილის დედა, მისი სახე და სიტყვები. მახსოვრებ დაკარგული წლები, მახსოვრობა დაბრუნებული, მაგრამ უკვე გიჟი. ციხის ფსიქიატრიულში გატარებული წლები. თვალწინ წარმოუდგა, თუ როგორ უკეთებდნენ ძალის გამოყენებით დამამშვიდებელ ნემსებს. ყურში ჩაესმოდა მაშინდელი კივილის ხმა. ციხეში გატარებული მარტოობის უსასრულო შვიდი წელი. >> მთელი ამ წარსულის გახსენებისას ის ტიროდა.
გზაზე გამვლელმა ქალმა შეაჩერა და დახმარება შესთავაზა.
-გოგონავ, რა გატირებთ? შემიძლია რამეთი დაგეხმაროთ? - შეებრალა ქალს ატირებული ანა, თუ როგორ მიდიოდა უქოლგოდ თავსხმა წვიმაში.
-არა! - ატირებული მიუბრუნდა ანა ქალს. - თქვენ ვერ შეძლებთ ჩემს დახმარებას. ამ ქვეყნად არავის შეუძლია ჩემი დახმარება.
ანამ გზა განაგრძო, მერე კი სირბილი დაიწყო. ის გარბოდა, თუმცა არც კი იცოდა სად გარბოდა. მოულოდნელად პარკში აღმოჩნდა მარტო. ირგვლივ მიმოიხედა. ერთ ადგილას გაჩერდა, ხელ-ჩანთა იქვე ძირს დააგდო და მთელი ძალით ყვირილი მორთო: << მეზიზღები!!!>> ტიროდა, მერე კი ჩაიკეცა და მუხლებზე დადგა, ხელები ძირს ჩამოუშვა და სახე ზემოთ ცისკენ აღაპყრო.
-მეზიზღები!!! მძულხარ, მკვლელო!!! - მთელი ძალით ყვიროდა ანა. - რატომ, მაინცდამაინც შენ და არა სხვა? - ტიროდა ანა. - რა უსამართლოა ამ სამყაროში მცხოვრები ბოროტი ადამიანები. მე მისთვის ჩამოვედი, ის კი ჩემს მოსაკლავად ჩემს ოთახში შემოვიდა. წყეულიმც იყავ, მკვლელო! ახლა მესმის რატომაც გძულდა და გეზიზღებოდა სანდრა მარინი. მაშინ, შენ ვერ შეძელი მისი მოკვლა. აი, რატომაც გძულს შენ ის. ნამდვილი მკვლელი ჩემგან ასე ახლოს იყო და თანაც ჩემგანან ასე შორს. მაქს, მაშინ გული დაგწყდა, რომ ვერ მომკალი, არა?! ბინძურო მკვლელო! - ქვითინებდა ანა. - დაქირავებული მკვლელი იყავი, არა?! მართალი იყო დედაჩემი. შენ მკვლელო, იმდენი სამსახური გამოიცვალე, რომ ადვილად იყო შესაძლებელი მკვლელის როლიც კი მოგერგო.
ანა ისტერიკაში ჩავარდა. მიწაზე გაწვა, მერე კი ძირს მჯდომმა მინდვრის პუტვა დაიწყო გიჟივით.
-აი, ასე ამოგლეჯ ჩემი გულიდან და ცხოვრებიდან, მაქს კავინ! - ანა გიჟივით იქცეოდა, მერე კი მინდორს ხელებს ურტყამდა, თან მთელი ხმით ყვიროდა: - მეზიზღები!!! მძულხარ!!! მკვლელი შენ ხარ, და არა მე!!! - ამავე დროს მისმა მობილურმა დარეკა. ანამ ზარს უპასუხა:
-გისმენ!
-შვილო, ანა სად ხარ? დიდიხანია გიცდით მე და მამაშენი.
-დედა, მკვლელი ვიპოვე, რომლის გულისთვის მთელი შვიდი წელი ციხეში გავატარე. - აქვითინდა ანა. - ის, მაქსია! - მერე კი ანამ მობილური გათიშა.
