ვიქტორ ჰიუგოს უკვდავი პერსონაჟი - გუიმპლენი, რომელმაც სათავე დაუდო თანამედროვე ჯოკერის სახეს. სახეს, რომელიც მუდმივად იცინის და რომლის სიცილის მიღმა უამრავი რამ იმალება. იმალება ტკივილი, პროტესტი და ისტორია, სადაც დიდგვაროვანი ლორდის ორი წლის შვილი მეფის ბრძანებით გაიტაცეს და ისეთი ოპერაცია ჩაუტარეს, რომელმაც მის სახეზე სამუდამოდ აღბეჭდა ღიმილი. ვიქტორ ჰიუგოს„კაცი რომელიც იცინის“ განსხვავებული რომანია. აქ ჯამბაზ გუიმპლენს უსინათლო დეა უყვარს და ბედიც ახალ განსაცდელს უმზადებს.. ის ერთ-ერთი იმათთაგანია, ვისზეც ჰიუგო წერს: “ქვეყნიერებაზე არსებობს იმგვარი მოვლენები, რომლებიც გზას უხსნის ადამიანს უხილავისაკენ, ჯერ უცნობისაკენ. ზოგიერთ ალაგას და ზოგიერთი საგნის წინ ჩვენ უნებურად ვჩერდებით და ვცდილობთ მათი არსი განვჭვრიტოთ, მათ არსს ჩავწვდეთ. მხოლოდ ასეა შესაძლო წავაწყდეთ უცნობი სამყაროს ნახევრად შეხსნილ, ჩაბნელებულ კარს."