თუ იაკობ გოგებაშვილის ამ მოთხრობის ფაბულასა და სიუჟეტს გავცდებით და მის სიღრმეებში უფრო ღრმად ჩავიხედავთ, ჩვენ წინ ცნობილი ლინგვისტური თეორიის ერთ-ერთი ილუსტრაცია აღმოჩნდება, რომ მშობლიური ენა ის ერთგვარი, ენობრივი სტრუქტურააა, რომელიც უმთავრესია და რომელზე დაყრდობითაც ჩვენი ტვინი ითვისებს ახალ ენობრივ მოდელებს. გარდა ამისა, კიდევ ერთხელ დადასტურდება ფსიქოლოგთა მოსაზრება, რომ ბავშვს ადრეული ჩვილობიდანვე ესმის და ამახსოვრდება ყველაფერი, რაც შესაძლოა, ნებისმიერ დროს , ნებისმიერი ფორმით ამოტივტივდეს დიდობაში. ხოლო თუ მეცნიერებას გავცდებით და ლიტერატურას დავუბრუნდებით, ჩვენ წინ აღმოჩნდება იაკობ გოგებაშვილის ერთ-ერთი საუკეთესო მოთხრობა, რომელიც ქართული საბავშვო პროზის კლასიკად არის მიჩნეული.