იტვირთება...
მთავარი
წიგნები
კატალოგი
მოხმარების წესები
ჩვენ შესახებ
„საბას“ შესახებ
სიახლეები
პროექტები
ვიკიპედია ქართულად
პრემია "საბა"
კონკურსის შესახებ
კონკურსის ისტორია
წესდება
საკონკურსო განაცხადი
/
კონტაქტი
შესვლა
|
რეგისტრაცია
ელ. წიგნი
ელ. წიგნი
ავტორი
გამომცემელი
შესაძენი წიგნები
რაოდენობა
0
0.00
მთავარი
/
წიგნები
/
ექსკლუზივი
/
პერიოდიკა
/
ლიტერატურული გაზეთი #173
ლიტერატურული გაზეთი #173
ანთოლოგია *
2016 წელი |
ლიტერატურული გაზეთი
ექსკლუზივი
|
პერიოდიკა
2,872
ნახვა
5
(0 რეცენზია /0 შეფასება)
მსურს წავიკითხო
ჩემი რჩეული
0.5
ყიდვა
ჩუქება
ანოტაცია
პოეზია: ვახტანგ ჯავახაძე, მანანა ჩიტიშვილი, მანანა ქურდაძე. პროზა: ზაალ სამადაშვილი, ანა კორძაია-სამადაშვილი, ცოტნე ჩიქოვანი, გივი ჩიღვინაძე. მურად მთვარელიძე. ჩანაწერები: ბექა ქურხული. ინტერვიუ: ბესიკ დანელია. თარგმანი: პიერ რევერდი.
ვრცლად
რეკომენდებული ელ. წიგნები
2012 წლის 100 ლ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ყველა დროის 20...
ანთოლოგია *
13.03
ყიდვა
2010 წლის 15 სა...
ანთოლოგია *
5.9
ყიდვა
2009 წლის 15 სა...
ანთოლოგია *
5.5
ყიდვა
2006-2007 წლები...
ანთოლოგია *
3.3
ყიდვა
წმინდა გიორგი
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ანგელოზები
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
მოციქულები
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
წმინდა შიო მღვი...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ყოვლადწმინდა ღვ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
უფლის წინასწარ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ასურელი მამები
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
მეოთხე საუკუნე
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
საქართველოს სამ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ქართველთა მეოხნ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
ქართველ წმინდან...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
წმინდა ქეთევან ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
წმინდა ექვთიმე ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
საქართველოს იმე...
ანთოლოგია *
2.5
ყიდვა
წმინდა მღვდელმთ...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
რატატუი – გემრი...
ანთოლოგია *
1.99
ყიდვა
კარი გამიღე
ანთოლოგია *
0.99
ყიდვა
ღიმილი - ხუმარა...
ანთოლოგია *
2.4
ყიდვა
თანამედროვე სპა...
ანთოლოგია *
4
ყიდვა
ნოველები
ანთოლოგია *
3
ყიდვა
მონაცემთა ჟურნა...
ანთოლოგია *
0
ყიდვა
განდევნილები
ანთოლოგია *
0
ყიდვა
შვიდგზის ლოცვან...
ანთოლოგია *
2
ყიდვა
წმინდა ექვთიმე ...
ანთოლოგია *
2.5
ყიდვა
ჯვარცმული საქარ...
ანთოლოგია *
2.5
ყიდვა
სამშობლოს სიყვა...
ანთოლოგია *
2.5
ყიდვა
კრწანისის ყაყაჩ...
ანთოლოგია *
2.5
ყიდვა
15 საუკეთესო ქა...
ანთოლოგია *
6.2
ყიდვა
15 საუკეთესო ქა...
ანთოლოგია *
6.2
ყიდვა
ნობელიანტების ლ...
ანთოლოგია *
5
ყიდვა
დაწვრილებით ელ. წიგნის შესახებ
პოეზია: ვახტანგ ჯავახაძე, მანანა ჩიტიშვილი, მანანა ქურდაძე. პროზა: ზაალ სამადაშვილი, ანა კორძაია-სამადაშვილი, ცოტნე ჩიქოვანი, გივი ჩიღვინაძე. მურად მთვარელიძე. ჩანაწერები: ბექა ქურხული. ინტერვიუ: ბესიკ დანელია. თარგმანი: პიერ რევერდი.
ელ. წიგნის მახასიათებლები
სათაური:
ლიტერატურული გაზეთი #173
ავტორი:
ანთოლოგია *
გამომცემელი:
ლიტერატურული გაზეთი
გამოცემის თარიღი:
2016
კატეგორია:
ექსკლუზივი
ნახვები:
2872
რეიტინგი:
5
მკითხველთა რეცენზია
საშუალო შეფასება
(0) რეცენზია
5
რეიტინგის განაწილება
5
[0]
4
[0]
3
[0]
2
[0]
1
[0]
წიგნის შესახებ
ლიტერატურული გაზეთი #173
ანთოლოგია *
2872
ნახვა
წასაკითხი
რჩეული
0.5
ლარი
ყიდვა
სარჩევი
ყდა
გამოთხოვება "მონუმენტურ მხატვრობასთან" ზაალ სამადაშვილი
ანა კორძაია-სამადაშვილი დათუნა
ელეგია პირველი: ყელსაბამი ვახტანგ ჯავახაძე
ბექა ქურხული უკანასკნელი ჩანაწერები
მანანა ჩიტიშვილი
მანანა ქურდაძე
ცოტნე ჩიქოვანი ოდესმე
ზარი გივი ჩიღვინაძე
მურად მთვარელიძე
დიზაინერი ბესიკ დანელია
პიერ რევერდი პროზაული ლექსები
გამოთხოვება "მონუმენტურ მხატვრობასთან" ზაალ სამადაშვილი
ის
წელი
იყო,
ბუკლეს
კეპიანმა
ბი
ბი
კინგმა
ფილარმონიის
სცენაზე
რომ
დაუკრა
და
თბილისის
"დინამომ"
"ლივერპულს"
მოუგო
თავსხმა
წვიმაში.
მომადგა
ძმაკაცი
და
მითხრა
-
გინდა,
ოთხასი
მანეთი
გაშოვნინო
სამ
დღეშიო?
ზაფხული
კარზეა
მომდგარი,
მეუღლე
და
ორი
წლის
შვილი
ქალაქიდან
მყავს
გასაყვანი,
სუფთა
ჰაერზე,
რომელიმე
ახლომახლო
სოფელში.
ოთხასი
მანეთი
დიდი
ფულია,
ბინის
დაქირავებას
შევძლებ
ორი
თვით,
გამოსაკვებად
ხელფასს
ვიმყოფინებ...
რა
საქმეა,
რა
უნდა
გავაკეთოთმეთქი,
ვკითხე.
კერამიკის
ფერადი
ფილები
უნდა
ვამტვრიოთ
ვიღაც
მხატვრისთვისო,
მიპასუხა.
ვინ
მხატვარი,
რა
ფილებიმეთქი,
რომ
გავიკვირვე,
ამიხსნა
-
შავნაბადაზე
"კომკავშირული
ქალაქი"
შენდება,
ყველაზე
დიდი
დარბაზის
კედელს
მოზაიკური
პანოთი
უპირებენ
დამშვენებას
და
მხატვრისთვის,
ვისაც
ეს
საქმე
შეუკვეთეს,
დამხმარეები
სჭირდებათო.
"კომკავშირული
ქალაქი"
ცუდად
მომხვდა
ყურში,
თუმცა
ჯერ
სხვა
რამე
ვკითხე
-
სამსახურებს
რა
ვუყოთმეთქი.
სამეცნიეროკვლევით
ინსტიტუტებში
ვმუშაობდით
მეც
და
ისიც.
ყაზარმული
წესრიგი
სუფევდა
ორივეგან.
ცხვირს
ვერ
გამოყოფდი
გარეთ
დირექტორის
ხელმოწერილი
საშვის
გარეშე.
დამამშვიდა,
გაცდენა
არ
მოგვიწევს,
პარასკევ
საღამოს
შევუდგებით
საქმეს
და
კვირა
საღამოს
მოვრჩებითო
და
კიდევ
ერთხელ
გაუსვა
ხაზი
ანაზღაურების
სიუხვეს,
ცალკე
შენ
და
ცალკე
მე
ლამის
ერთი
თვის
ხელფასი
გამოგვდის
დღეშიო.
მაინც
ვუთხარი,
ბიჭო,
მერე
მაგათი
სიტყვა
ინდობამეთქი?
კომკავშირლები
ვიგულისხმე.
ეგრე
თუ
გავყევით,
არავის
სიტყვა
არ
ინდობა,
ვინც
"ზევით"
არისო
და
ცერა
თითი
აიშვირა
ჭერისკენ.
რა
უნდა
მეთქვა,
დავყაბულდი...
იმ
დროს
სამარშრუტო
მიკროავტობუსები
მხოლოდ
თბილისში
მოძრაობდნენ,
ქალაქიდან
გასასვლელად
ტაქსი
უნდა
დაგვექირავებინა.
ისეთი
გასამრჯელო
გველოდა,
რომ
ეს
ხარჯი,
ხუთი
თუ
შვიდი
მანეთი,
დაუნანებლად
გავიღეთ.
ჩავედით,
შევედით
ბეტონის
გალავნით
შემოღობილ
ვრცელ
ტერიტორიაზე,
სადაც
უკვე
დასრულებული
და
მშენებარე
ნაგებობები
იდგა;
კითხვაკითხვით
მივაგენით
მხატვარს,
იმ
დროისთვის
იშვიათ
ჯინსის
კომბინეზონში
გამოწყობილ
ახალგაზრდა
კაცს,
რომელმაც
მაგრად
გაიხარა
ჩვენი
დანახვით
-
ორ
დამხმარეზე
ვერც
ვიოცნებებდიო.
მასზე
უმცროსმა,
პიჯაკზე
სამკერდე
ნიშანდაბნეულმა
ჩვენხელა
ბიჭმა
კი,
ფერადი
ფილების
ორ
მოზრდილ,
ლამის
ჩვენ
სიმაღლე
გროვასთან
მიგვიყვანა,
ბრეზენტის
ცალთითიანი
ხელთათმანები
მოგვცა
და
მხრებზე
ხელი
მოგვითათუნა
-
აბა,
თქვენ
იცითო!..
დავიწყეთ
მტვრევა.
თავიდან
იოლად
წაგვივიდა
საქმე.
ფილები
თხელები
იყო
და
დიდი
ძალდატანება
არ
გვჭირდებოდა
მათ
დასაქუცმაცებლად
ჯერ
ორ
და
მერე
ოთხ
ნაწილად.
უდარდელად
შევცქეროდით
ჩვენ
წინ
აღმართულ
ბორცვებს
და
ეჭვიც
არ
გვეპარებოდა,
რომ
არათუ
სამ,
ორ
დღეში
გავუმკლავდებოდით
მათ.
რაკი
მათემატიკოსი
ვიყავი,
დავიწყე
ანგარიში
-
რამდენ
ფილას
დავამტვრევდით
წუთში
და
აქედან
გამომდინარე,
დღეში
რამდენი
საათი
უნდა
გვემუშავა.
მარტივი
არითმეტიკული
გათვლებით
-
ხუთიექვსი
საათი.
კაცი
ბჭობდა,
ღმერთი
იცინოდა
დაგვემართა.
ჯერ
ცერა
თითები
აგვტკივდა
ფილებზე
ხშირი
დაჭერისაგან,
მერე
ხელთათმანები
დაგვეხა.
აღმოჩნდა,
რომ
გადამტვრეული
კიდეები
სამართებლებივით
სერავდნენ
ბრეზენტს.
დროულად
არ
გამოვიცვალეთ
და
ვინანეთ,
ხელისგულები
დავისისხლიანეთ.
ცხვირსახოცები
გადავიჭიმეთ,
ახალი
ხელთათმანები
მოვირგეთ
და
გავაგრძელეთ
მტვრევა.
შებინდებულზე
დავტოვეთ
იქაურობა,
ავტობუსი
მოდიოდა
"მერვე
ლეგიონის"
დასახლებამდე
და
იმას
გამოვყევით.
მეორე
დილითაც
იმავე
ავტობუსს
დავემგზავრეთ
შავნაბადასკენ.
თურმე
ჩემ
ძმაკაცსაც
ჩემსავით
გაუტეხია
ღამე,
ისიც
მაგრად
გაუწ
ვალებია
ტკივილს,
მისთვისაც
წაუსვამთ
მალამო
ჭრილობების
მოსაშუშებლად.
მივედით
თუ
არა,
ფილების
გროვებს
დავუწყეთ
ზომვა.
ერთ
მესამედზე
ცოტა
ნაკლებით
იყო
შემცირებული
ორივე.
ერთმანეთი
გავამხნევეთ
-
ოთხხუთ
საათში
თუ
ამდენი
შევძელით,
ბოლომდე
გასვლაც
არ
გაგვიჭირდება
ორ
დღეშითქო.
სად
იყო,
სად
-
არა,
მხატვარიც
დაგვადგა
თავზე.
მოუსვენრობა
ეტყობოდა,
წამდაუწუმ
თმაზე
ისვამდა
ხელს.
ყბედობისთვის
არ
გვეცალა
და
რომ
არ
ვკითხეთ,
რა
ხდებაო,
თავად
გვითხრა
-
პირველი
ჩამოდის
და
ვნერვიულობო.
არ
ვიცოდით
და
იმ
დღეს
გავნათლდით,
"პირველი"
თურმე
ყველაზე
მაღალი
რანგის
კომკავშირელს
ნიშნავდა;
ის
აპირებდა
შემოვლას
და
მშენებლობისთვის
თვალის
შევლებას.
ცოტა
ხანში
ლურჯხალათიანი
დამლაგებელი
ქალებიც
გამოჩნდნენ
და
წვრილი
სამშენებლო
ნარჩენების
გახვეტას
შეუდგნენ.
ჩვენ
შორს
ვიყავით
იმ
კედლისგან,
სადაც
მუქი
ზოლებით
მომავალი
პანოს
კონტურები
იყო
შემოხაზული.
დანახვით
-
დავინახეთ
მუქ
კოსტიუმებში
გამოწყობილი
კაცები,
რომლებსაც
მხატვარი
ხელების
ქნევით
უხსნიდა
რაღაცას,
ალბათ
იმას,
სად
რა
ფერი
და
რომელი
ფიგურა
უნდა
"დამჯდარიყო".
თავშიც
არ
გაგვივლია,
რომ
ეს
ჯგუფი
ჩვენთანაც
გადმოინაცვლებდა
-
განა
რა
სანახავი
იყო
ფილების
მტვრევა.
არ
მიგვდიოდა
საქმე
კარგად,
ვერ
ვმუშაობდით
ისე,
როგორც
გვინდოდა.
ჭრილობებს
არა
უშავდათ,
მსუბუქად
გვწიწკნიდნენ.
თითები
გვღალატობდნენ
პერიოდულად,
ხან
გვიშეშდებოდნენ,
ხან
აგვიკანკალდებოდნენ.
სვენებსვენებით
ვირჯებოდით,
თუმცა
ვატყობდით,
რომ
ყოველ
ჯერზე
დასვენების
დრო
იზრდებოდა,
ხოლო
თითების
ამოძრავება
და
დამორჩილება
სულ
უფრო
და
უფრო
გვიძნელდებოდა.
სისხლის