ინტრო ...არსებობს საიდუმლო და ჩვენ მას ხშირად ვერ ვიგებთ, მაგრამ ყოველთვის ვცდილობთ მის ახსნას... მის ამოცნობას.
...შესაძლოა ყოველ ჩვენგანს, ჩვენი პირადი საიდუმლო გვქონდეს და მისი გაგებით, შესაძლოა ერთმანეთზე, თავზე და მთლიანად სამყაროზე უფრო მეტი გავიგოთ... მაგრამ ქვეყნად ხომ უთვალავი საიდუმლოა... საიდან ან როგორ გაჩნდნენ ისინი?
...არსებობს თვითონ ცხოვრების საიდუმლო, ბუნების საიდუმლო, ხელობისა და პროფესიის საიდუმლო, რელიგიისა და მეცნიერების საიდუმლო, სახელმწიფო საიდუმლო, ძალაუფლების საიდუმლო, სიზმრებისა და ვნებების საიდუმლო, მუსიკის და საერთოდ შემოქმედების, ფერწერისა და მეტყველების, აზროვნებისა და სამყაროს ჭვრეტის საიდუმლო... და არსებობს პოეზიის საიდუმლო.
...შესაძლოა ყველა საიდუმლოს, თავისი მოქმედებისა და არსებობის საიდუმლო აქვს, მაგრამ ჩვენი, შემტევი ცნობისმოყვარეობის გამო, ჩვენივე უნიკალური ხასიათის საიდუმლოების გამო, ისინი ხან იხსნებიან ჩვენ წინაშე, ხანაც ხელიდან გვისხლტებიან. შეგვიძლია კი ვთქვათ, რომ ყოველი საიდუმლო, თავისსავე არსში იტევს პასუხს? რომელიც არათუ ჩვენი წარსულისა და აწმყოს გაგებაში გვეხმარება, არამედ მომავალზეც ვრცელდება? ცხადია ჩვენთვის უცნობია თუ რა გველის ხვალ, ან თუნდაც დღეს, მაგრამ შესაძლოა ეს არცაა მთავარი. შესაძლოა თვითონ საიდუმლო, თავისი ამოუხსნელობით, ჩვენივე სიცოცხლის შენარჩუნებაშიც გვეხმარებოდეს. რადგან არსებობს კიდევ ერთი საიდუმლო, რომელიც ყოველთვის აჯადოებდა და იზიდავდა ადამიანს.
დაბადებისა და სიკვდილის დიდი საიდუმლო.
ბევრი ჩვენგანი შესაძლოა თვლიდეს, რომ სანამ ადამიანი ცოცხალია, მან სამყაროს შესახებ ყველაფერი უნდა გაიგოს, მაგრამ ასევე ბევრი ჩვენგანიც შესაძლოა თვლიდეს, რომ სანამ ადამიანი ცოცხალია, მისთვის ალბათ არც ღირს სიკვდილისა და დაბადების მარადიული საიდუმლოს ამოხსნა. მთელი ჩვენი არსებობის მანძილზე, ჩვენ ხომ სულ რაღაცისთვის ვემზადებით, სულ გამოცდილებას ვიღებთ. მაგრამ რისთვის? რაში უნდა გამოვიყენოთ ის? შესაძლოა, ადრე თუ გვიან ყოველი ჩვენგანი, თავისი საკუთარი სიცოცხლის ბოლოს, სიკვდილის საიდუმლოს თვითონვე ამოხსნის. ზუსტად ისე, როგორც მან თავის დროზე დაბადების საიდუმლო ამოხსნა, ამქვეყნად თავისივე დაბადების დღეს. მაგრამ, საქმე ისაა გვახსოვს თუ არა ჩვენ ეს ყველაფერი? და გვემახსოვრება თუ არა? და გვახსოვდა თუ არა?
ერთნაირად იბადებიან და ერთნაირადვე კვდებიან მორწმუნენიც და ათეისტებიც. ორივეს ჯერა, მაგრამ თუ ათეისტები ცდებიან, ისინი სიკვდილის შემდეგ თვითონვე ნახავენ და გაიგებენ ყველაფერს, მაგრამ თუ მორწმუნენი ცდებიან, სიკვდილის შემდეგ, ვერაფერს ნახავენ და გაიგებენ?
სამყარო.
სამყარო ჩვენში და ჩვენს ირგვლივ.
უშველებელი, ალბათ, მართლაც უსასრულო კონსტრუქცია, ალბათ, მართლაც ერთი მიზნისთვისაა შექმნილი – ჩვენშივე, გონების არსებობის შემეცნებისთვის... და დღეს თუ დეენემს, როგორც ინფორმაციის საარსებო ნიშანს ისე შევხედავთ, სადაც ადამიანის სიცოცხლისა და არსებობის სრული მონაცემთა საცავია, მაშინ ასევე დავინახავთ, რომ ეს, მართლაც უსასრულო ინფორმაციის დიდი კომპლექსი, თავის გაჩენის დღიდან, გამუდმებით, თაობიდან თაობაში, დღე და ღამე, თავის საგანგებო პროგრამას ასრულებს. სწორედ ამ პროგრამას, შესაძლოა ბევრი ჩვენგანი ეძახდეს ბედისწერას, სხვა ბევრი ჩვენგანი ღვთის ნებას, და კიდევ სხვა ბევრი ჩვენგანი კარმას. ყველაფრის მიზეზსა და ყველაფრის შედეგს.
მაგრამ მართლაც ასეა?
იქნებ საიდუმლოზე პასუხი უკვე ცნობილია? მაგრამ ის ვირტუოზულადაა ჩვენგან დაფარული, როგორც ის ინფორმაცია, რომლის აღმოჩენითაც ჩვენივე გონებას შევიმეცნებთ?
არსებობს ევოლუციაც, მაგრამ პირველი ადამიანიდან უკანასკნელ ადამიანამდე, როგორ და რა გზებით მიიწევს წინ? თუ მიიწევს ის საერთოდ? მესმის საშიში კითხვაა და მასზე პასუხიც ალბათ საშიში იქნება, მაგრამ რა მოხდება თუ დავუშვებთ, რომ მუსიკა, ყველაფრის გასაღები იყოს? ნებისმიერ შემთხვევაში, გონებისა და შემეცნების განვითარებულ თუ პრიმიტიულ დონეზე ადამიანს ასეთი საიდუმლოების ამოხსნა მხოლოდ რწმენით და ლოგიკით შეუძლია, სანამ რწმენა და ლოგიკა ჩვენ ყველას, ჩვენივე განვითარების ახალ საფეხურზე, ახალ დონეზე არ აგვიყვანს და ასე გაუთავებლად, სანამ ცივილიზაცია, საკაცობრიო ჩვენი მოდგმა, რაღაც ძალიან დიდ ჰარმონიამდე არ ამაღლდება. სწორედ იმ ჰარმონიამდე საიდანაც ისმის მუსიკა. საიდანაც ისმის პოეზია.
ამ გზის ავლისას, ალბათ ადვილია ადამიანი დააბნიო. ისეთი ცრუ ინფორმაცია მიაწოდო, რომელიც თავგზას სამუდამოდ აუბნევს. გენიოსი გიჟად შერაცხო და ნებისმიერი ადამიანის, პირადი, ინტუიტიური განათლებულობა, გნებავთ გასხივოსნება ფალსიფიცირებით შეცვალო. თუ ჩვენი შინაგანი ხედვა დალუქულია, მაშინ ცხადია, ასეთი რაიმე ფალსიფიკაციით ადვილად მოვტყუვდებით, რადგან ეს შინაგანი ხედვაა, ეს შინაგანი სმენაა, სწორედ მუსიკა და როცა მას ვისმენთ, მაგრამ ვერ ვიაზრებთ, ჩვენ ვართ ილუზიაში. დაბადებასა და გარდაცვალებას შორის მოტივტივე ილუზიაში.
თუ კი ვიტყვით რომ ჩვენი ცხოვრება, ურთულესი სამყაროული ამოცანაა, მაშინ შეიძლება დავუშვათ, რომ ცივილიზაცია მოსწავლეთა მხოლოდ ერთი ჯგუფია, რაიმე უმაღლესი გონების, რაიმე უმაღლეს სასწავლებელში
ჩუქება
