შ. არაგვისპირელმა ქართულ მწერლობაში შემოიტანა და დაამკვიდრა პროზაული ჟანრის მცირე ფორმები - ფსიქოლოგიური ნოველა, ეტიუდი, ესკიზი, სურათი; მისი ნაწარმოებები ახალი საფეხური იყო ქართულ პროზაში არა მარტო ფორმით, არამედ იდეურად და თემატურადაც. ის წერდა ”ცხოვრების სიმწარესა” და სოციალურად დაჩაგრულთა ყოფაზე.