ლექსის სიკეთე
სასახელოდ და საამაყოდ ერთი პოეტისთვის ისიც იკმარებდა, რომ მისი ჩინებული ქათინაურის ადრესატობას მრავალი მისი თაობის ლამაზი ქალბატონი იფერებდა და ერთმანეთს ედავებოდა – „შენ საქართველოს დედოფლობა დაგშვენდებოდა“...
სასახელოდ და საამაყოდ ერთი პოეტისთვის ის ერთი ლექსიც იკმარებდა, – „ჩუქურთმის მჭრელის ეპიტაფია“ რომ ჰქვია.
მაგრამ იოსებ ნონეშვილისთვის რუსთველისეული – „თუ სადმე სთქვა ერთი ორი“ საკმარი ვერ იქნებოდა. ვერ იქნებოდა, რადგან მისი ნიჭი და სიცოცხლე მეტისთვის იყო მოწოდებული და ამიტომაც დაგვიტოვა მადლიანი და მრავალფერი შემოქმედება.
მისი ლექსი სხვადასხვა სივრცეებში გაქვეყნდა, მაგრამ სათავე არასოდეს შეუცვლია.
სათავე დიდებულ კახეთში დარჩა...
... და ჰგავს ნონეშვილის ლექსი კახეთს, – მუდამ მკაფიო სიმართლით შემოსილს.
მე მქონდა პატივი, ყმაწვილობიდან მოყოლებული, პირადად ახლოს მცნობოდა იოსებ ნონეშვილი, რადგან მამაჩემთან, – ელგუჯა მაღრაძესთან საუკეთესო მეგობრობა აკავშირებდა.
როცა ბატონ იოსებს ვიხსენებ, პირველივე სიტყვა, რომელიც მასზე შექმნილ შთაბეჭდილებებს მოაქვს, არის – სიკეთე.
რა მარადიული სიტყვაა სიკეთე...
რა მარადიული ღირებულებით უნდა იცხოვრო კაცმა, რომ შენს ხსენებაზე, მეხსიერების ზედაპირზე ეს სიტყვა ამოდიოდეს...
დღეს იოსებ ნონეშვილის ასი ლექსის წინასიტყვას ვწერ და იმედი მაქვს იმისა, რომ მისი ლექსის სიკეთე ჩვენს შემდგომ თაობასაც იმავე სიმძაფრით მოხიბლავს, როგორც წინამავალ თაობებს ხიბლავდა.
პ. შ. ბატონი იოსების მეუღლის – ქალბატონ მედეას ინტერვიუდან მახსოვს, რომ დედის საფლავის მოსავლელ-მოსანახულებლად მისულ იოსებს, სამარესთან შემდგარს ფეხსაცმელი გაუხდია და ყვავილების ხელშესახებად საფლავზე ფეხშიშველი შესულა. ნიშანდობლივია...
... ასეთი სიფაქიზით და სიყვარულით შევიდა იგი ქართველი მკითხველის მარადიულ ხსოვნაში.
დათო მაღრაძე
ჩუქება
