აპრილის ერთ მშვენიერ საღამოს, პოლიტექნიკური ინსტიტუტის სტუდენტურ ზეიმზე მიწვეულმა მორის ფოცხიშვილმა ერთ-ერთი მონაწილე გოგონა თავისთან მოიხმო. შეაქო, მერე უბიდან საკუთარი ლექსებისთვის განკუთვნილი წიგნაკი ამოიღო, წარწერა გაუკეთა, აჩუქა და თანაც შეიპირა “შემივსე და მომიტანეო”. მას შემდეგ ორმოცდაათ წელზე მეტი გავიდა... უბის წიგნაკი წარწერით: ,,ნანა ლობჟანიძეს კარგი ლექსებისთვის” უკვე დიდი ხანია შეივსო. ახლა ის გაფრენილ წლებად, ფიქრიან სტრიქონებად, უძილო ღამეებად, უთქმელ ტკივილად, სიყვარულად, მარადისობად აკინძული ელოდება მკითხველს და დღეს პირველად, სწორედ თქვენს წინაშე გადაიშლება. კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება ნანა ლობჟანიძის ლექსის სამყაროში.