პიარის პიარი ცხონდაო

თეთრი და შავი პიარი ტელევიზიაში გამოჩნდებაო! ბლოგი შეუზღუდავ შესაძლებლობესა და შეზღუდულ ფანტაზიაზე. არც ისე აუცილებელი შესავალი
 

მეორე ბლოგის დაწერა პირველზე რთული აღმოჩნდა. თანაც მარტივი მიზეზის გამო – პირველზე გამოხმაურება არ მიმიღია ისეთი, რომელიც მეტ – ნაკლებად სიღრმისეული და საქმიანი იქნებოდა. ამიტომ მოტივაცია დავკარგე. მაგრამ რო(დესა)ცა შემოქმედებითად არ „ იწვი “ , მაშინ საქმეს შველის უფროსის დავალება, რომელიც უბრალოდ უნდა შეასრულო. თან ამ დროს ის ფაქტი (უფრო გამონათქვამი, ალბათ, ვიდრე ფაქტი) განუგეშებს, რომ ყველა შედევრი ვინმეს დავალებით ან დაკვეთით შექმნლა.
 
აუცილებელი შესავალი

ამ   ბლოგის მთავარ თემად ტელევიზია იმიტომ შევარჩიე, რომ პიარის მეთოდოლოგიაზე (წინა ბლოგში საზოგადოებასთან ურთიერთობის ტერმინის განმარტების ქართულ ვარიანტებზე ვიმტვრიე თავი) საუბარი ყველაზე მარტივად გასაგები თემით მინდოდა დამეწყო. ტელევიზია კი საქართელოში ჯერჯერობით მართლაც ყველაზე „ პაპსა “ მედია საშუალებაა და ამიტომ მასზე საუბარი ეგების. მახსოვს, პირველ (და უკანასკნელ) ტრენინგს რომ დავესწარი პიარის თაობაზე, იქ თქვა პატ. ტრენერმა, ჩვენ ქვეყანაში ინფორმაციას მოსახლეობის 86% ტელევიზიის საშუალებით იღებსო და მას მერე დიდად არაფერი შეცვლილა. 9 საათიანი კურიერი ჯერ კიდევ „ ნამბა ვანია “ ! ამის ახსნას დიდი ცოდნა და კვლევების შედეგების გამოყენება არ სჭირდება. პასუხი მარტივია: ტელევიზორი ყველა ოჯახშია და თანაც მუდმივად ჩართული.
 
 
ყველა და ყველაფერი ტელევიზიაში

„ ვარდების რევოლუციის “ (ზუსტად არ ვიცოდი ბრჭყალები უნდა მეხმარა თუ არა) შედეგებზე კამათით თავს არ შეგაწყენთ, მაგრამ ერთი ცუდი რამ სამოქალაქო ინიციატივის მშვიდობიანი ფორმით ამ გამოხატვამ კი მოგვიტანა. ტელევიზიის როლი განუზომლად გაიზარდა. ხუმრობა საქმეა – ერთმა ტელევიზიამ, რომელშიც სულ 15 ჟურნალისტი მუშაობდა, ხელისუფლება შეცვალა? ცნობილი მსახიობებით (მარტო დასტინ ჰოფმანი და რობერტ დე ნირო რად ღირს) გაძეძგილი ჰოლივუდის ცნობილ ფილმის მსგავსი იდეა იმდენად მომხიბლავი გამოდგა, რომ ხელისუფლებამ „ ნახევარი ძალით “ , ანუ მხოლოდ მედია საშუალებებზე კონცენტრირებით და მანიპულაციებით გამოიარა აქამდე გზა, მეტიც: იმავე სცენარის გამეორებას 6 წლის შემდეგ სხვებიც შეეცადნენ – ოღონდ უნიჭოდ. ამის მერე წამოვიდა მითი იმის თაობაზე, რომ ტელევიზიაში აუცილებლათ უნდა მოხვდე. რადაც არ უნდა დაგიჯდეს. უნდა მოხვდე დილის ეთერში, ან თორმეტიანში, ან სამიანში. ექვსიანი, რვიანი და ცხრიანი ხო ოცნების ზღვარია (предель мечтаний). კომუნიკაციის სხვა საშაუელებებზე არავინ ფიქრობს. პიარი კაგა ხანია უდრის ტელევიზიას.
 
ვისზე ნაკლებები ვართ?

ზემოთ განხილული (ტენდენციის) გამო დღეს საქართველოში სიტყვა პიარი მოსახლეობის 90% – მა იცის და ამ 90% – დან   95% – ს პიარი ინფორმაციის ტელევიზიის საშუალებით გავრცელება ჰგონია, ანუ მარტივად რომ ვთქვათ ისინი „ გაპიარებას “ რომელიმე ტელევიზიის საინფორმაციო გამოშვებაში გასულ სიუჟეტს (ტერმინი „ კადრ – სინქრონი “ ცოტამ იცის) ეძახიან. ამიტომაც, ჩვენი კლიენტების უმეტესობა როცა საუბარს იწყებს პროექტზე, რომლის განხორციელებაც ჩვენ უნდა მოვახდინოთ, ან პიარ სკოლის სტუდენტები – პირველ ლექციებზე, პიარის საბოლოო რეზულტატად აღიქვამენ პრეს – კონფერენციას, ან პრეზენტაციას, რომელსაც ესწრებიან სხვადასხვა ლოგოტიპით გაფორმებული მიკროფონით (ან ვერცხლისფერი დიქტოფონით) შეიარაღებული თვალფახულა ჟურნალისტები, რომლებიც შუშის თვალებით უყურებენ მიმდინარე მოვლენებს და ერთი სული აქვთ როდის დაამთავრებს (ან არც) ხალხი ლაპარაკს, რომ გაიტყუონ რომელიმე რესპოდენტი (ძირითადად ნაცნობი სახე, რომელიც შეიძლება არც იყოს კავშირში მთავარ ნიუსთან), დაუსვან კითხვა: „ რას იტყვით დღევანდელ დღეზე? “ , შემდეგ გახარებულებმა ჩადონ პატარა ხელჩანთაში რვად დაკეცილი პრეს – რელიზი და გაქანდნენ შემდეგ გადაღებაზე, სანამ პროდიუსერმა არ დაუწყო რეკვა და ყვირილი „ დროზე, დროზეს “ ძახილით. მაგრამ რად გინდა? სხვები ხო ჩანან ტელევიზორში და მათაც უნდათ. ვისზე ნაკლებები არიან?
 
ძველი „ რუსთავი2 “ და ახალი „ იმედი “

„ I არხი “ ვერა და ვერ შედგა. „ ალანია “ და „ აჭარა “ ძალზედ რეგიონალურები არიან, „ რეალTV “ და „ I სტერეო “ – ძალზედ გასართობები, ხოლო „ კავკასია “ და „ მაესტრო “ – ძალზედ ოპოზიციურები (რადიკალურები, სუბიექტურები, შეზღუდულები... დანარჩენი ეპითეტები თქვენ მოიფიქრეთ). დაგვრჩა ორი ტელევიზია: ძველი და კარგად ნაცნობი „ რუსთავი2 “ და ასევე ძველი, ოღონდ კარგად დავიწყებული „ იმედი “ . აი ორი ვირტუალური სივრცე, სადაც მთელი საქართველო იმყოფება. აქ შეგიძლიათ იპოვნოთ ყველა: ახალგაზრდა და მოხუცი, ხელისუფლება და ოპოზიცია, ბიზნესი და არასამთავრობო სექტორი, ექსპერტი და „ ფეისი “ . ეს ორი