თვითმკვლელი ქალწულები
ერთი
იმ დილას, როდესაც ლისბონთა ოჯახის უკანასკნელმა ქალიშვილმა მოიკლა თავი - ამჯერად ეს მერი იყო, რომელმაც, ისევე, როგორც ტერეზამ, საძილე აბები დალია - სახლში სასწრაფო დახმარების ორი თანამშრომელი მოვიდა. მათ უკვე ზუსტად იცოდნენ, სად ინახებოდა დანები, სად იდგა გაზქურა და სარდაფის რომელ კოჭზე შეიძლებოდა მარყუჟიანი თოკის დაკიდება. თანამშრომლები სასწრაფო დახმარების მანქანიდან გამოვიდნენ. ჩვენი აზრით, ძალზე ნელა ირჯებოდნენ. ერთ-ერთმა მათგანმა - ღიპიანმა - ძლივს ამოიხვნეშა: „ბიჭებო, ტელეჟურნალისტები კი არ ვართ. უფრო სწრაფად ვერ ვივლით“. მძიმე სასუნთქ აპარატს და კარდიოგრამის აპარატს მოათრევდა. უშნოდ გაბარდულ ბუჩქებს ჩაუარა და გაუთიბავი გაზონი გადათელა, რომელიც სულ ცამეტი თვის წინ, როდესაც ეს შემზარავი ამბები დაიწყო, შესანიშნავად იყო მოვლილი.
პირველი გახლდათ უმცროსი და, ცამეტიოდე წლის სესილია, რომელიც, სტოიკოსების მსგავსად, აბაზანაში ჩაწვა და მაჯებზე ვენები გადაიჭრა. სასწრაფო დახმარების შეძრწუნებული თანამშრომლები მონუსხულებივით გახევდნენ, როდესაც დაინახეს, რაოდენ მშვიდად იწვა მღვრიე ვარდისფერ წყალში ეს გოგონა. თვალები შეშლილივით ჩაჰყვითლებოდა, ხოლო ბავშვურ სხეულს ზრდასრული ქალის სურნელი ჰქონდა. სააბაზანოში მაშინვე კივილით შემოვარდა მისის ლისბონი და თანამშრომლები გონს მოვიდნენ. შემზარავი სურათი იხილეს: საფენზე დაღვრილი სისხლი, მისტერ ლისბონის სამართებელი უნიტაზში და შემღვრეული წყალი. თბილი წყალი სისხლდენას აძლიერებდა, ამიტომ სესილია აბაზანიდან ამოიყვანეს და ხელები ჩალიჩებით გადაუკრეს. გოგონას სველი თმა ზურგზე ეფინა, ხელ-ფეხი უკვე გალურჯებოდა. როდესაც ხელები გაუხსნეს, დაინახეს ღვთისმშობლის ხატი, რომელიც სესილიას აკოკრილ მკერდში ჰქონდა ჩახუტებული.
ეს მოხდა ივნისში, ქინქლების სეზონში, როდესაც ჩვენს ქალაქს ფარავს საბურველი ამ წვრილი მწერებისა, მხოლოდ ერთ დღეს რომ ცოცხლობენ. მათი გუნდები დაბინძურებული ტბის წყალმცენარეებს სწყდება, ქალაქისკენ მოიწევს და ფანჯრის მინებს ეკვრის; ცოცხალ ხალიჩასავით ეფინება ავტომანქანებს, ქუჩის ფარნებს, მუნიციპალური ნავმისადგომის ფიცრებს და გირლანდებად ეკიდება იალქნიანი იახტების ფერადოვან ტაკელაჟს, რომელიც ნაგვისფერი ხდება. ლისბონთა მეზობლად მცხოვრებმა მისის შირმა შეგვატყობინა, რომ სესილია თვითმკვლელობის მცდელობამდე ერთი დღით ადრე ნახა. გოგონა გზისპირას იდგა. როგორც ყოველთვის, ძველმოდური, კალთამოჭრილი საქორწინო კაბა ეცვა და დაჟინებით აკვირდებოდა იქვე მდგარ „ტენდერბერგის“ მარკის ავტომანქანას, რომელიც ქინქლებით იყო დაფარული. „იქნებ ცოცხი მოგეტანა, ჩემო კარგო“, - ურჩია მისის შირმა. მაგრამ სესილია ადგილიდან არ დაძრულა. ნათელმხილველს წააგავდა. „დახოცილები არიან, - განაცხადა გოგონამ, - მხოლოდ ოცდაოთხი საათი ცოცხლობენ. კვერცხებიდან იჩეკებიან, კვერცხებს დებენ და იხოცებიან. ჭამასაც კი ვერ ასწრებენ“. მან მინაზე აფუთფუთებული ქინქლების აქაფებულ ფენაში თითი ჩაყო და გამოიყვანა თავისი ინიციალები: ს. ლ.
შევეცადეთ, ფოტოსურათები ქრონოლოგიური თანმიმდევრობით დაგველაგებინა, თუმცა ამდენი წლის შემდეგ ეს ადვილი როდი გახლდათ. ზოგიერთი მათგანი საკმაოდ შელახული, მაგრამ მაინც საინტერესო იყო. ექსპონატი #1 - ლისბონთა სახლის ფოტოსურათი - სესილიას თვითმკვლელობის მცდელობამდე ცოტა ხნით ადრე გადაიღო უძრავი ქონებით მოვაჭრე აგენტმა - მის კარმინა დ’ანჯელომ, რომელიც მისტერ ლისბონმა დაიქირავა თავისი სახლის (სადაც დიდი ხანია, ვეღარ ეტეოდა მისი მრავალრიცხოვანი ოჯახი) გასაყიდად. ფოტოსურათზე მოჩანდა შიფერის სახურავი, რომელსაც არც ერთი ფილა არ აკლდა. პარმაღს არ ჩრდილავდა ბუჩქები, ხოლო მინები ჯერ კიდევ მთელი იყო. მყუდრო ქალაქგარეთა სახლი. მეორე სართულის ფანჯარაში ჩანდა რაღაც ბუნდოვანი ლაქა, რომელშიც მისის ლისბონმა თავისი ქალიშვილი, მერი ამოიცნო. „ძალზე თხელი თმა მაქვსო, ამბობდა, და ამიტომ ხშირად იჩეჩავდა!“ - განაცხადა მისის ლისბონმა წლების შემდეგ, როდესაც იხსენებდა, როგორ გამოიყურებოდა მისი ქალიშვილი ხანმოკლე ამქვეყნიური ცხოვრების განმავლობაში. ფოტოსურათზე მერი ფენით იშრობს თმას. თავზე თითქოს ცეცხლი უკიდია, მაგრამ ეს განათების ბრალია. 13 ივნისი იყო. ჰაერის ტემპერატურა ოცდაათ გრადუსს აღწევდა. უღრუბლო ცაზე მზე კაშკაშებდა.
როდესაც სასწრაფო დახმარების თანამშრომლები დარწმუნდნენ, რომ სისხლი კი აღარ მოედინებოდა, არამედ ოდნავ მოწვეთავდა, სესილია საკაცეზე დააწვინეს და იქვე მდგარი სასწრაფო დახმარების მანქანისკენ წაიყვანეს. ტახტრევანში წამოწოლილ პატარა კლეოპატრას წააგავდა. სახლიდან პირველად ის ხალისიანი თანამშრომელი გამოვიდა (ლისბონთა სახლში განვითარებული ტრაგიკული მოვლენების დროს არაერთხელ ვიხილეთ და შემდგომში „შერიფად“ მოვნათლეთ), რომელსაც უაიტ ერპის მსგავსი მოგრძო ულვაში ჰქონდა, მას კი ღიპიანი მოჰყვა - საკაცის სახელური ეჭირა, მოხდენილად მოაბიჯებდა გაზონზე და ისე ჩაშტერებოდა თავის „პოლიციურ“ ფეხსაცმელებს, თითქოს მათზე ძაღლის განავალს მოჰკრა თვალი. მოგვიანებით, როდესაც სამედიცინო ხელსაწყოებს გავეცანით, მივხვდით, რომ სისხლის წნევის ინდიკატორს უყურებდა. სასწრაფო დახმარების ოფლით დაცვარული თანამშრომლები ბორძიკით მიუახლოვდნენ მოციმციმე ფურგონს. ღიპიანი კრიკეტის სათამაშო მოედნის კარს წამოედო და გაბრაზებით ჩასცხო წიხლი. კარი მოტყდა, მიწა მარაოსავით მიმოაბნია და ბილიკზე დაენარცხა. სწორედ იმ წამს მისის ლისბონი, რომელიც სესილიას
ჩუქება
