***(თევზივით ჩუმი საღამო იდგა) ტატას
თევზივით ჩუმი საღამო იდგა,
სინათლე იყო ერთი მარცვალი,
იღვენთებოდა ცრემლივით ციდან
მთვარე შემკრთალი და ფერნაცვალი.
ქარი მუსიკის ბგერებით ქროდა,
მიწას დარდობდა, თვითონ საწყალი...
მე კი მინდოდა ღიმილი ცოტა
და სიყვარული - ერთი მარცვალი.