XX საუკუნის 90-იან წლებზე, შესაძლოა, ბევრს ბევრი და ბევრჯერაც დაუწერია, თუმცა იშვიათად იმ დროსა და ეპოქაში. ირაკლი ჯავახაძის „ერთნაირი მოთხრობების“ უმეტესობა ერთ-ერთი ამ გამონაკლისთაგანია. 20-25 წლის წინათ დატრიალებულმა ამბებმა თუ თავგადასავლებმა იმთავითვე გადაინაცვლა თაბახის ფურცლებზე და 90-იანი წლების ერთგვარ მემატიანედ იქცა. „ოცნაირი“ განწყობა „ერთნაირად“ საინტერესოა სხვადასხვა თაობის მკითხველისთვის - ერთნი შვილებს იგონებენ, მეორენი - საკუთარ თავებს, მესამენი კი მშობლების ეპოქას აღიდგენენ... ირაკლი ჯავახაძის „ერთნაირი მოთხრობები“ იმ თბილისელ ბიჭებზეა, მთელი ცხოვრება ფარულად რომ შურდათ მშვიდი და მოწესრიგებული ცხოვრებისა, თუმცა იცოდნენ, ვერასდროს გახდებოდნენ ასეთები, რადგან არასდროს ჰქონიათ ამის სურვილი. ასე რომ, თუ თავგადასავლების მაძიებლები ხართ, გაინტერესებთ 90-იანი წლების თბილისი და რომელიმე თქვენგანს „წინასწარმეტყველების ყოვლად გამოუსადეგარი უნარი“ც აქვს, ჩათვალეთ, რომ ირაკლი ჯავახაძის ოცი „ერთნაირი მოთხრობა“ თქვენთვისაა დაწერილი.