ჰიპნოტიზიორი ფელდმანი
კონკის ტრამვაი, ზედ დაკრული ნომრით, მიიწევდა ვარანცოვის ძეგლისაკენ და შიგ მყოფნი ხედავდნენ გზად შემხვედრთა ვაჭრობას, გაქნილობას, იშკილბაზობასა და ფეხის დადგმას, არშინის დამოკლებას, პრიკასჩიკთა ღიმილსა და ხელის ბიჭთა ყურით თრევას. თამბაქოს ბოლებითა და გარეთ გაფურთხებით, ხველებით, ვაშლის მოკბეჩით და მოსველებული ხელის კიდევაც სხვის შარვალზე გაწმენდითაც მიიწევდა ვაგონი წინ. კბილებ შეხვეული კონდუქტორი შიგ სხვადასხვა ფერის ნაკუწებს ამოწმებდა და რაკი ტფილისში ბილეთს ყველა კაი უცნაურ ალაგებსა და ჩაკუჭულობაში მალავს, კაი ხანი დასჭირდა იმეების მონახვას, უბის ამოტრიალებას თუ გახვრეტილი ჯიბიდან გავარდნილის სადღაც ფეხის ქუსლთან მოძებნას.
- ბუზი არ ჩაყლაპო, - ხელი ჰკრა კონდუქტორმა ერთ ჩაძინებულ მგზავრს და იმანაც ჯიბეებში ხელის ჩაყოფა დაიწყო.
- შენა? - მოიცალა ეხლა სხვისთვის.
- აჯან?
- ბილეთი!
- კაი რა, ორ ნიმუტში იქა ვართ, - სცადა ლოყაზე მეჭეჭიანმა მოშორება ამ შემმოწმებლისა და კბილში რაღაც ჩხირის ჩიჩქნა დაიწყო.
- ნათლიმამის დუქანში ხარ?
- ჰო, ვიყიდი, ვიყიდი, აგე ახლა ამოვედი, - სულ სხვაგან იყურებოდა.
- შენ გელოდო?
- ჰა, რა ჩამაცივდი? - ზურგიც კი შეაქცია და ყურით სადღაც იქით საუბარში ჩასძვრა.
- ცხენი შაჰისთვის უნდა ეჩუქებიათ, იქნება დეენანა ბერგსა და იალა! გააპარა თავლიდან, - ყვებოდა აქეთ ერთი კარტუზიანი მგზავრი რაღაც ამბავს და მოღრნილი ვაშლი ვაგონს გამოკიდებულ ძაღლებს ესროლა.
- და როგორ გააპარა? - დაეკითხა ერთი სხვა, გალიით რომ ქათმები მოჰქონდა.
- ეგ ვიცოდე, ოკრუჟნოი სუდში ვიმსახურებდი! - გამოაცხადა ვაშლის მოყვარულმა და ახლა მსხალი მოძებნა ჯიბეში.
- ინდიხურმა ხო არაა, უბეში ჩაიდო, ცხენი ქუჩაზე არ უნდა გამოატარო? - დაეკითხა ისევ ეს გალიის პატრონი.
- იქნება ჰიპნოზია? - ჩაერია უცებ მეჭეჭიანი და ერთხელაც გაექცა ფულის ამოღებას.
- რა ჰიპნოზი? - ამოხედა ამ მსხლის მომრღნელმა.
- ფელდმანის!
- რას არ მოიგონებენ, - აგდებულად მოკბიჩა ამ კარტუზიანმა მსხალს.
- არ გინახია, გერმანელების ბაღში რასა შვება?
- ბაღში?
- ეჩვენებათ, ვითომ და გემში არიან, იძირებიან, იხრჩობიან, ეგრე ოფლი მოსდით სულ წყალ წყალად, - აგრძელებდა ეს მუქთად ვაგონში ამომხტარი.
- მაგას ქვია სომნამბულიზმი - ხმა ამოიღო ერთმა ახალგაზრდამ, თან ზედა ღილს იტრიალებდა.
- როგორ? - იკითხა გალიის წამომღებმა.
- ჟურნალი „რებუსი“ აღწერს, ტრანსში რომ ვარდები და გარშემო ყველაფერი სხვანაირად გეჩვენება, - მორიდებით განაგრძო ახალგაზრდამ, სახეზე ალმური მოედო და თავი დახარა.
- დააბრუებდა ყველას ქუჩაზე და მერე იქ ცხენის გამოყვანას რაღა უნდა? - გააგრძელა ამ ეგრემც ბილეთის არ ამღებმა.
- ჯადოა? - პირი დააღო გალიის პატრონმა.
- ურიას ჯადოს გამოლოცვა უნდა, - აყვა ვიღაც უკნიდან.
- თელეთში უნდა დაანთო სანთელი, - ასეთებიც სცოდნოდა ერთ სხვას.
- ხარფუხში რო იყოს?
- ხარფუხში რა განა სურდოა.
- სუღველა დღუილია - ჩაერია თათარი, მუთაქა რომ მოჰქონდა - არც ღვინოზა ვზვავდი, არც ღორი ხორცი ვჯამდი, მაგრამ იმან არა მიშველა რა.
- რა ჯადო, რის ჯადო - ამოიღო კარტუზიანმა სათამბაქო, იქიდან ბურნუთი, შეიტენა ცხვირში და მერე კაი გემოზე გამოყარა ეგენი ყველა ბაღდადში, ათვალიერა კიდევაც, იქიდან თვალი თავის შარვალზე გადაიტანა და ზედ გალიიდან ახლად გამოსკლინტული დაინახა, ეს აღარ მოეწონა, აღარც ის ქათმების პატრონი და უეცრად გაცეცხლდა.
- შენ რა ააყროლე აქაურობა, - ფეხიც გაკრა გალიას, - ბარემ ღორი წამოგეყვანა!
გალიის წამომღები შეცბა და სხვებმაც შეწყვიტეს საუბარი. ამ ასე ცოტა ხნის უკან მეინახედ მიმჯდარის გაბრაზებამ დააბნია ეს ქათმების დამყურე, თუმცა მალევე დასცხო თვითონაც,
- გგონია, ნაკლები სუნი გაქ? - თან დაასლოკინა.
ამას ჩანს ჯერ ვაშლისა, მერე მსხლისა და ახლა კიდევ თამბაქოს მოყვარული აღარ მოელოდა და გაკვირვებით გადახედა ყველა იქ მყოფს.
- ეს ჩემის უზალთუნიანი ნახე, რა დღეშია, - გამოყარა პირიდან.
- ხომ არ გეპატარავები? - არც ახლა დაუთმო გალიის პატრონმა.
- ჩუმად, თორე მოვიდა რაფათაში, - უკვე ხელი გაშალა ამ სკლინტის დამწუნებელმა.
- რა, ყური ვარ? - წამოიწია ეს გალიიანი, თითქოს და შიგ რომ მამალი ეჯდა.
და უცნობია, ამ ყოველივეს რა მოყვებოდა, რომ არა უეცარი ყვირილი
ჩუქება
