თავი I ბარსელონიდან როსარიომდე
1
რეისი: ბარსელონა – ბუენოს-აირესი, ფრენის ხანგრძლივობა 17 საათი, ბილეთის ფასი... კატალონიის დედაქალაქში ლიონელ მესის მაგიდაზე გაშლილ საბუთებს შორის, თვითმფრინავის ბილეთიცაა. ფეხბურთელი ჩანთას ალაგებს, სამშობლოში მიეჩქარება. ენატრება და, დედა, ძმები, ახლო ნათესავები, მშობლიური ორსართულიანი სახლი, რომელსაც მისი „ბარსელონაში“ გადასვლის შემდეგაც ძველებური იერი აქვს შენარჩუნებული. ენატრება ბარსელონისგან ასე განსხვავებული, როსარიოს მყუდრო ქუჩები, პატარა სკოლა... რატომ სკოლა და არა საფეხბურთო სტადიონი? მისთვის მათ შორის დიდი განსხვავება არ არის – მესი ორივეგან ხომ ფეხბურთს თამაშობდა, „ნიუელს ოლდ ბოისის“ სტადიონზე ტყავის ბურთით, სკოლაში – კონსერვის ქილით.
ბარსელონაში „ნოუ კამპის“ მოედანზე 90 წუთი ისე გარბის, ლეო თვალის დახამხამებას ვერ ასწრებს. ხოლო, როცა მაგიდაზე ესპანეთი-არგენტინის თვითმფრინავის ბილეთი უდევს, ყოველი წუთი საათივით მიიზლაზნება. ბოლოს და ბოლოს მაინც მოდის წამი, როცა ჩანთააკიდებულმა ბარსელონელმა აეროპორტის ლამაზმან თანამშრომელს ბილეთი უნდა გაუწოდოს, მორცხვად გაუღიმოს და...
...ვინ იცის, ოკეანესა და ცას შორის მერამდენედ გამოეკიდა ლეო მესი, რომლისთვისაც 17-საათიანი ფრენის შემდეგ ოკეანის სანაპიროდან მოშორებით აღმართული შევერცხლილი მთები იმას ნიშნავს, რომ მომქანცველი მგზავრობა სრულდება და თვითმფრინავი მალე ცხვირს არგენტინისკენ დაუშვებს. ზედა წინადადებაში სიტყვა „შევერცხლილი“ შემთხვევით არ გამოჩენილა: ეს ლითონი, ვერცხლი, ლათინურად „არგენტუმია“, როცა ევროპელი ზღვაოსნები ამერიკის სამხრეთ სანაპიროებს პირველად მიადგნენ, მათ მოისმინეს ლეგენდა მთების შესახებ, სადაც დიდძალი ვერცხლი, ანუ „არგენტუმი“ ინახებოდა. მას მერე ამ ქვეყანას არგენტინა დაერქვა. დღეს ვერცხლი აღარავის ახსოვს, არგენტინის ხსენებაზე კი თვალწინ ყველას დიეგო მარადონა და ლიონელ მესი წარმოუდგება.
2
აეროპორტში ლეოს უფროსი ძმა, როდრიგო, დახვდა, რომელიც ოჯახის სხვა წევრებთნ ერთად ბარ VIპ-ს პატრონობს. შავთმიან, არცთუ დაბალ როდრიგოს სიარულზე ეტყობა, თავის დროზე ფეხბურთელი უნდა ყოფილიყო.
ჰორაციო მესიმ და სელია კუჩიტინიმ ოთხი მესი კი „დაბადეს“ (სამი ვაჟი და ერთი ქალი), მაგრამ ვარსკვლავად მხოლო ერთი იქცა. ლიონელს რომ ეკითხებიან საფეხბურთო კერპების შესახებ, ის რამდენიმეს ასახელებს – მარადონას, აიმარს და საკუთარ ძმას, როდრიგოს... ამით ბევრია ნათქვამი, მაგრამ ყველაფერი არა. მოვუსმინოთ „ნიუელსის“ ყოფილ მწვრთნელს ოსკარ ლოპესს, რომელიც ძმებს „გრანდოლის სპორტულ ცენტრ #8-ში“ ავარჯიშებდა:
– როდრიგო ძალიან კარგი ფეხბურთელი იყო, ზოგიერთის აზრით, მას ლეოზე დიდი ფეხბურთი უნდა ეთამაშა. თუმცა დიდ სპორტს მხოლოდ ბუნებრივი მონაცემები არ ჰყოფნის, როდრიგო მენტალურად არ აღმოჩნდა ლიონელივით ძლიერი, ამიტომ ვერ მოახერხა მან ფეხბურთზე ფოკუსირება. აი, ეს იყო სხვაობა ძმებს შორის.
3
ალბათ, სწორედ მენტალობა იყო მიზეზი, რომ ლეოს როდრიგო დახვდა და არა პირიქით. ასეა თუ ისე, ძმები ბუენოს-აირესიდან როსარიოსკენ მიმავალ ავტობანს („რუტა ნასიონალე 9“) დაადგნენ, რომელიც მდინარე პარანას დაბლობს მიუყვება. დედაქალაქიდან სანტა-ფეს პროვინციის მთავარ ქალაქ როსარიომდე 305 კილომეტრია. ასე რომ, გზის სისწორის გათვალისწინებით, დანიშნულების ადგილამდე მისაღწევად 3 საათია საკმარისი.
მანქანის ფანჯრებიდან, ერთ მხარეს სიმინდის „პლანტაციები“ მოჩანს, მეორე მხარეს – სოიო, კარტოფილი... მდინარე პარანას დაბლობი სამხრეთ ამერიკაში ერთ-ერთი ყველაზე ნაყოფიერია. ლეო მესისთვის ეს სანახაობა მშობლიურია, იცის, რა ელის გზის ბოლოს და მოუთმენლად ეძებს აბრას წარწერით „როსარიო“. 2000 წელს, როცა საპირისპირო მხარეს მიდიოდა, არც ბუენოს-აირესს იცნობდა და მით უმეტეს, არც ბარსელონას. მისთვის ესპანეთი ისეთივე საიდუმლოებით მოცული მხარე იყო, როგორიც ერთ დროს ქრისტეფორე კოლუმბისთვის – ინდოეთი. კოლუმბს რა მიზნებიც ამოძრავებდა, კარგად ვიცით. საკითხავია, 13 წლის მესი რა მიზნით მიდიოდა ოკეანის გაღმა? ეს იმდენად მრავლისმომცველი თემაა, ცალკე ქვეთავი სჭირდება. ასეც რომ არ იყოს, ჩვენ ხომ ლეოსთან და როდრიგოსთან ერთად როსარიოსკენ მივემგზავრებით და არა ბარსელონისკენ.
4
როგორ შეხვდება მშობლიური ქალაქი უკვე სახელმოხვეჭილ ფეხბურთელს?! დიდი ხანი არ გასულა მას შემდეგ, რაც მან არგენტინის ახალგაზრდულ ნაკრებს მსოფლიოს ჩემპიონატი მოაგებინა და მას მერე შინ პირველად ბრუნდება.
– როცა შევიტყვეთ, ლიონელი როსარიოში მოდიოდა, განსაკუთრებულად მოვემზადეთ, – მოგვითხრობს მესის თანაკლასელი სინტია არელანო, – უბანში ჩამოვიარეთ და ფული ავკრიბეთ, რათა საღებავები და ფეიერვერკები გვეყიდა. ასფალტზე დიდი ასოებით დავაწერეთ „ლეო, ერის სიამაყე!“ მის ქუჩაზე კი ბანერი გამოვფინეთ წარწერით „კეთილი იყოს შენი დაბრუნება, ჩემპიონო!“
როსარიოელებმა იცოდნენ, რომ ფეხბურთელი ღამის პირველ საათზე უნდა ჩასულიყო, მაგრამ ის იგვიანებდა. ზამთრის დღეები იდგა და ძალიან ციოდა, მიუხედავად ამისა, შინ არავინ წასულა, ყველა მოუთმენლად ელოდა მესის.
– ძმების ფურგონმა დილის ხუთ საათზე შემოუხვია ქუჩაზე. ხალხმა ცისკენ ფეიერვერკები გაუშვა ხმამაღალი შეძახილებით – „ლეო აქ არის, ლეო
ჩუქება
