საფრანგეთში ყოველწლიურად 50 000 გოგონა იძულებითი ქორწინების მსხვერპლია. ასეთი ქორწინება მახინჯი ტრადიციაა და მშობლების ინტერესებს ემსახურება... „ოცი წლის ვიყავი და სიყვარულით გათხოვებაზე ვოცნებობდი...“ კაცი, რომელიც თვალით არ უნახავს, მასზე თხუთმეტი წლით უფროსია, არ მოსწონს, არ უყვარს და მაინც აიძულეს, მისთხოვებოდა. „მამაჩემმა მითხრა: შენი ქმარი ის იქნება და სხვა არავინ, და მასთან ბედნიერად იცხოვრებ“. ქორწინების შესახებ გარიგება მაროკოში შედგა და საფრანგეთში იურიდიულად გაფორმდა. „...დიახ! - ისეთი ხმით ვთქვი, მე რომ არ მეკუთვნოდა, მამაჩემის მრისხანე მზერის თანხლებით ხელი მოვაწერე საბუთს, რომელსაც ცრემლიანი თვალებით წესიერად ვერც კი ვარჩევდი“. იმ კაცმა სცემა და მისი დამორჩილება სცადა. არნახული გამბედაობის წყალობით, ლეილამ იბრძოლა და თავისუფლება, ღირსება შეინარჩუნა. დღეს ის ქმართან აღარ ცხოვრობს...