ჩვენ არც დასავლეთი ვართ და არც აღმოსავლეთი. ვართ სამხრეთი. ხალხი არის სამხრეთელი...“ აქ, სამხრეთის უბანში, დენთის და პოეზიის სუნი ტრიალებს. როცა თბილისში ბავშვები ასფალტზე ცუდად დახაზულ კლასობანას თამაშობენ, მათი მამები აფხაზეთში, გაყიდულ ომში იბრძვიან. ეს უფრო ესეისტური რომანია, რომლის პერსონაჟებსაც თითქოს ერთმანეთთან არაფერი აკავშირებთ. მონმარტრსა და პარიზიდან 30-იანი წლების საქართველოში გადავდივართ, ბოლოს კი 90-იან წლებში ვხვდებით.