წინათქმა
წიგნი: - ,,ჭეშმარიტი სიყვარული“-დევნილობის დროს [1994-2015] დაწერილი მოთხრობებია.წიგნის სახელიც ასეთი იმიტომ შევარჩიე,რომ ომს,
ბოროტებას,სიღატაკეს,დამცირებას,ცინიზმს,-ყოველთვის სიკეთე და სიყვარული ჯობნის.სიყვარული უძლეველია,ის არის არსი თავად ცხოვრების,გამარჯვების,
ბრძოლის,იმედის,რწმენის,აფხაზეთში დაბრუნების,-სიცოცხლის სიყვარულის.
დევნილობა შეიძლება ადამიანმა შეადარო უდაბნოში განდევნილ ,,კეთროვანებს“რომელსაც მთავრობა საწყალობლად ხანდისხან პურსა და წყალს თუ
მიაწვდის.
აფხაზეთიდან დევნილი ვარ და თავად გავატარე მთელი ჩემი დევნილობა,- დევნილთა კომპაქტურ დასახლებებში,[წყალტუბოში].სადაც სიღატაკეს,დამცირებას,
ცინიზმს,ისიც ემატებოდა,რომ ხშირ შემთხვევაში შუქი და წყალი სანატრელი გვქონდა.ყოველდილით გაიგონებდი:-,,რა დავაშავეთ ასეთი დევნილებმა,რომ ასე
უდიერად გვექცევიან!“წყალი მხოლოდ დილით მოდიოდა ერთი საათი,ხოლო შუქი გრაფიკით,საღამოს საათებში.მთავრობის ზოგიერთი მესვეური როგორც
უნდოდათ ისე ჩაგვირთავდნენ შუქსა და წყალს,თავიანთ ,,პოხონდრიაზე”.თუ გუმოსული იყვნენ იმაზე რომ არჩევნებში ხმა არ მისცათ დევნილებმა დაღუპულად
იყო საქმე,მთელი ზამთარი შუქი გამორთული გვქონდა,რაღა დაგვრჩენოდა სანატორიუმ,,მედეას“ წინ,[სადაც ვცხოვრობდი, ქ.წყალტუბოში] გაყინულ,
გათოშილები პატარა გადახურულში, შუა ცეცხლს ვანთებდით და როგორც პირველყოფილი ადამიანები,- შუა ცეცხლზე ვითბობდით.რადგანაც ბევრი ვიყავით ცეცხლის
ირგვლივ ვერ ვეტეოდით,ერთი რომ გათბებოდა,მეორე ჩაანაცვლებდა...სწორედ აქ ხდებოდა ათასგვარი ამბების გახსენება აფხაზეთში ცხოვრების ისტორიიდან.
უმეტესად სასაცილო და იუმორის გრძნობით გაჟხენთილი, ამბების მოყოლა გვახალისებდა,მაგრამ ბევრი ამბავი ტრაგიკულიც გახლდათ.ბევრს ვიცინოდით ამა თუ
იმ მონათხრობზე...ახლა როცა ვფიქრობ,რა გვაცინებდა უსახკაროდ და უპატრონოდ დაყრილ ხალხს...ისეთი საინტერესო ამბები მესმოდა რომ ერთგვარი
,,ოქროს საუნჯე“ გახლდათ აფხაზეთის ცხოვრებიდან,ამიტომ გადავწყვიტე ჩამეწერა,დღეს კი მხატრულ ფორმა მიცემული:- მოთხრობების სახით გთავაზობთ.
უძიმესი პერიოდი განვლეთ აფხაზეთის ხალხმა,მინდა დავიწყო იქედან რომ უმძიმეს პირობებში ხდებოდა ქართველთა ჩასახლება აფხაზეთში.შემდეგ იქ
ადაპტირება და ცხოვრების შექმნა,აღორძინება,შემდეგ ომი და გამოდევნა,დევნილობა,-ბრძოლა არსებობისთვის,ლუკმა პურისთვის.ყოველივე ზემოთ ხსენებული
ასახული მოთხრობებში.
ჩემი წიგნის გმირები,უმეტეს შემთხვევაში ზემოთ ჩამოთვლილი დევნილები არიან,მათი თავგადასავლებით,მოგონებებით,ისინი ებრძვიან ბოროტებას,
ზნედაცემულობას...იმედს,რწმენას აფხაზეთში დაბრუნებაზე კი ყოველთვის ინარჩუნებენ.ბოროტებას,-სიკეთე და სიყვარული სძლევს,როგორც ერთ-ერთ
ჩემს მოთხრობაშია,-,,ჭეშმარიტი სიყვარული.“
[ამ წიგნში,- აფხაზეთში მშვიდობიანი პერიოის,ცხოვრების ეპიზოდებია შესული.]
ავტორი.