ამელი ნოტომი
როცა სატურნინი შეხვედრაზე მივიდა, ფრიად გაოცდა, - არა, ამდენ მსურველს ნამდვილად არ ელოდა. კი იცოდა, რომ ერთადერთი კანდიდატი ნამდვილად არ იქნებოდა, მაგრამ ფიქრადაც არ გაუვლია, თუ მოსაცდელ დარბაზში რიგით მეთექვსმეტე აღმოჩნდებოდა.
„არა, ეს მეტისმეტად კარგი და ლამაზია, მართალი რომ იყოს. მე აქ თანამობინადრეობის კონტრაქტს ვერასდროს ვეღირსები“, - გაიფიქრა მან. მაგრამ რადგან ამ საქმის მოთავებას დილითვე ვარაუდობდა, მაინც გადაწყვიტა, დარჩენილიყო და რიგს მოთმინებით დალოდებოდა. დარბაზმაც მშვენიერ გუნებაზე დააყენა. პირველად შედგა ფეხი პარიზის მე-7 უბანში მდებარე სასახლეში. ოთახის მდიდრულმა მოწყობილობამ, მაღალმა ჭერმა და მაამებლურმა ბრწყინვალებამ პირდაპირ გააოგნა. არა, ამას მოსაცდელი არ ეთქმოდა.
გაზეთში გამოქვეყნებული განცხადება კი იუწყებოდა: „ქირავდება 40 კვმ ოთახი, გასასვლელით თანამედროვე ტექნიკით აღჭურვილ სამზარეულოში“, - და ამაში ხუთას ევროს ითხოვდნენ. „არა, ნამდვილად რაღაც გაუგებრობასთან მაქვს საქმე, ვიღაცას აშკარად რაღაც შეეშალა“. არადა, რახანია ეძებს, ღმერთმა უწყის, რამდენ განცხადებას გამოეხმაურა. 25-კვადრატულმეტრიან ოთახებში, ნამდვილ ავგიას თავლებში, უაბაზანოდ, 1000 დოლარს ითხოვდნენ. ნეტავ რა იმალება ამ დაუჯერებელი, ლამის სასწაულის ტოლფასი განცხადების უკან?
დროის გასაყვანად სატურნინი კანდიდატების თვალიერებას შეუდგა. შენიშნა, რომ რიგში მხოლოდ ქალები იდგნენ. ისიც კი გაიფიქრა, თანამობინადრეობაში მხოლოდ ქალები ხომ არ იგულისხმებიან და კურიოზულ ფენომენთან ხომ არა გვაქვს საქმეო. ძალიან შეწუხებული და დადარდიანებული ჩანდნენ, მიზეზი გასაგებია. ალბათ, სურვილი სწვავდათ, როგორმე ოთახისთვის გამოეკრათ ხელი. სამწუხაროდ, სატურნინს მაინცდამაინც დიდი იმედი არ ჰქონდა, რომ გაუმართლებდა. რითი სჯობდა, ვთქვათ, აი, ამ რესპექტაბელური იერის ქალს ან კიდევ იმ საქმიანს? უცებ იქვე მდგომმა მოკლე, აჯაგრულვარცხნილობიანმა მომლოდინემ, რომელიც სატურნინს ისეთი გულისყურით ათვალიერებდა, გეგონებოდა, მისი ნაფიქრალის გამოცნობას ცდილობსო, თავდაჯერებულად თქვა:
- ოთახი თქვენ გერგებათ.
- რა ბრძანეთ?
- თქვენ ყველაზე ახალგაზრდა და ლამაზი ხართ. ცხადია, ოთახი თქვენი იქნება.
სატურნინმა წარბები შეჭმუხნა.
- ეს გამომეტყველება აშკარად არ გიხდებათ, - განაგრძო უცნობმა, - როცა გასაუბრებაზე კაბინეტში შეხვალთ, კარგი იქნება, ნაკლებად დაძაბული და უფრო მოდუნებული იყოთ.
- შეიძლება თავი დამანებოთ?
- ნუ ბრაზობთ. ეტყობა, სასახლის მფლობელის რეპუტაციაზე არაფერი იცით.
- არა.
ქალი დადუმდა. სახეზე თითქოს იდუმალება გადაეფინა. ეტყობა, ფიქრობდა, გოგო კიდევ მეტის თქმას შემეხვეწებაო. სატურნინმა გადაწყვიტა, მოვლენები არ დაეჩქარებინა. დარწმუნებული იყო, რომ აბეზარი თვითონვე მოხსნიდა გუდას პირს და ყველაფერს ჩამოყაჭავდა. ისე აგიხდეთ ყველაფერი.
- ჩვენ აქ პირველი ნამდვილად არ ვართ. ჩვენამდე რვა ქალმა უკვე მოაწერა ხელი თანამობინადრეობის კონტრაქტს. თქვენ წარმოიდგინეთ, რვავე უგზო-უკვლოდ გაქრა. მათი ასავალ-დასავალი დღემდე არავინ უწყის.
- იქნებ ოთახი არ მოეწონათ?
- თქვენ ვერ გამიგეთ - ოთახის ავკარგიანობაზე აზრის გამოთქმის დროც არ ჰქონიათ. გაქრნენ, მათზე არავის არაფერი სმენია.
- დაიხოცნენ?
- არა, გაქრობა სიკვდილს სულაც არ ნიშნავს.
ქალი კმაყოფილი ჩანდა მიღწეული ეფექტით.
- მაშინ თქვენ რაღამ მოგიყვანათ? - ჰკითხა სატურნინმა, - თქვენც ხომ არ აპირებთ გაქრობას?
- ეჰ, მე ვინ მომცა ამის ბედი! სულაც არა მაქვს იმედი, რომ არჩევანს ჩემზე შეაჩერებენ. არადა, ჩემთვის პატრონთან შეხვედრის სხვა გზა არ არსებობს.
სატურნინმა განგებ თავი შეიკავა იმ კითხვის დასმისაგან, რომელსაც მისგან ელოდნენ. ეს ენად გაკრეფილი ჭორიკანა უკვე საშინლად აღიზიანებდა.
- დონ ელემირიო სახლიდან არასდროს გამოდის. არც მისი ფოტო და არც პორტრეტი უნახავს ვინმეს. ძალიან მაინტერესებს, როგორია. იმდენი ქალი გადაირია ამ კაცზე...
უეცრად სატურნინმა გაიფიქრა, ხომ არ აჯობებს, აქედან სასწრაფოდ მოვუსვაო. ჭირივით ეჯავრებოდა მაცდური მამაკაცები. არადა, ბინის საძებნელად მთელ პარიზში წოწიალი ყელში ამოუვიდა. საღამოს ისევ კორინთან დაბრუნებაზე გაფიქრებაც კი გულს ურევდა. კორინი „ევროდისნეიში“ მუშაობდა და უზომოდ ბედნიერი იყო, რომ თავის ოროთახიან ბინას თანატოლ ბელგიელთან ინაწილებდა. ერთხელაც არ შეჰპარვია ეჭვი, რომ მის თანამობინადრეს სიგარეტის სუნით აყროლებულ დივანზე ძილი უკვე აღარ შეეძლო.
- განცხადება მხოლოდ მამაკაცებს მიმართავდა? აქ მხოლოდ ქალებს ვხედავ.
- განცხადებაში არაფერია დაკონკრეტებული. თქვენ გარდა ყველამ ყველაფერი იცის. უცხოელი ხართ?
სატურნინმა პასუხის გაცემა არ ისურვა, რადგან აღარ უნდოდა იმ გულისამრევი მარადი ფრაზის გაგონება: „აჰ, ბელგიიდან ხართ? მეც მყავს ერთი ბელგიელი მეგობარი“. ის არავის ბელგიელი მეგობარი არ იყო და ვერც იქნებოდა. უბრალოდ, ბელგიელი იყო და ამ რატრატას მეგობარი ვერაფრით გახდებოდა.
- ყაზახი ვარ, - უპასუხა სატურნინმა.
- უკაცრავად?
- ყაზახეთიდან ჩამოვედი. ყაზახეთი გაგიგიათ? მსოფლიოში ყველაზე პირსისხლიანი, სასტიკი და დაუნდობელი მეომრები, ალბათ, იქ ცხოვრობენ. როგორც კი მოვიწყენთ,
ჩუქება
