1
...ჩემ წინ დაჭაობებული ტბა გაწოლილა. რაღა წინ, მუხლამდე წყალში მივაბოტებ და ხელით ფრთხილად ვსინჯავ ჯიბის იმ ნაწილს, სადაც ჩემი განძი და მეხსიერება მეგულება. ისევ იქა დევს, იმ ჯინსის შარვლის პატარა ჯიბეში, რომელიც საუკუნეა, არ გამიხდია. მეცვა მაშინაც, როცა გეგესთან ერთად ტბაზე წავედი და ფეხი ვიტკინე... მეცვა ციხეში, ღიღილოებში, ყველგან. ახლაც ის მაცვია და ყველაფერი მახსოვს...