არ გვინდა ომი

წინასიტყვა
 წიგნი -,,არ გვინდა ომი“დოკუმენტური პროზის ნიმუშია,შიგნით 50-ნაწარმოები შედის და ყველა ეხება აფხაზეთისა და ცხინვალში [2008-წელს] წარმოებულ ომებს.წიგნში მოთხრობილი ამბები აღებულია უშუალოდ თვითმხილველებისაგან ან თავად ავტორია მონაწილე ამ პროცესების.

წიგნში წაიკითხავთ მეტად საინტერესო და ძნელად ხელმისაწვდომ ამბებს ჩვეულებრივი მკითხველისთვის როგორიცაა:

-ხსენებული ომების საბრძოლო მოქმედებები,მებრძოლთა თავგანწირვა და გმირული შემართებები.გმირი ტანკისტები,გმირი მფრინავები.ორთაბრძოლები ჩვენსა და აფხაზებს შორის,სხვა და სხვა შენაერთების,- საქართველოს სხვა და სხვა ტერიტორიებზე...იმ ქართველი მებრძოლების ისტორიები,რომლებიც დაჭრილ-დაუძლურებულები აფხაზთა ოჯახებში,რომ ხვდებოდნენ,მათი დამოკიდებულება,ძმური ხელის გაწვდენა და პირიქით იმ აფხაზთა ისტორიები,რომლებიც ქართულ ოჯახებში ხვდებოდნენ ბედიდან განწირულები და ქართველთაგან ძმური ხელის გაწვდენა.

-იმ ქართველების ყოფა-ცხოვრება,რომლებიც აფხაზეთის ომის შემდეგ შიგ ჩარჩნენ და ცხოვრობენ.დევნილად ქცეული ქართველების შესვლა,შეპარვა აფხაზეთის ტერიტორიაზე,ზოგჯერ მტრულად,ზოგჯერ კი მოყვრულად ხელის გაწვდენა,მათი მონათხრობი დღევანდელ აფხაზეთში ცხოვრებაზე...მოთხრობილია თუ როგორ გადმოდიოდნენ დევნილად ქცეული ხალხი ჭუბერის უღელტეხილის გზებზე.ასევე მოთხრობილია:- უშიშარმა ტანკისტმა ,ზღვისპირით თუ როგორ გადმოიყვანა დევნილები.მოთხრობილია მამა ანდრიას მკვლელობა მტრის ხელიდან,მეუფე კალისტრატეს ჩაბრძანება სოხუმში და საქართველოს ეროვნული გმირის შიული შარტავას აღსარების ჩაბარება.აჭარელი მსახიობების ბრძოლა აფხაზეთში.ვეტერან მებრძოლთა მოგონებები.აღწერილია თუ როგორ ჩამოახრჩვეს რუსი გენერალი აფხაზებმა 19-საუკუნეში,რომელიც ქართვეთა წინააღმდეგ ილაშქრებდა.

წიგნში უამრავი საინტერესო და საჭირბოროტო თემაა წამოწეული რომელიც ჩაგვაფიქრებს,ჩვენს მეობაზე.ისტორიაზე,აფხაზებთან ურთიერთობაზე...სიკეთეზე ბოროტებაზე,ღალატზე,ძმობასა და მეგობრობაზე.ხშირად გმირობას,- ღალატი უპირისპრდება.დიდსულოვნებასა და ვაჟკაცობას,-უპირისპირდება,-სულმდაბლობა,მეშჩანობა,ზნედაცემულობა.

წიგნის ერთ-ერთი ამოცანაა გმირს,-გმირი უწოდოს.მოღალატეს მოღალატე.მტერს, -მტერი.მოყვარეს,-მოყვარე.კარგადაა გაშუქებული ომის მიზეზები და შედეგები.

მიუხედავად ყოველივესა ავტორი ცალსახად და მიზანდასახულად ალაპარაკებს ომისაგან განადგურებულ თავის გმირს:

-არ გვინდა ომი!-რომელსაც უბედურების მეტი არაფერი მოაქვს და იწყებს გამოსავლის ძებნას:-ისევ და ისევ თავისი გმირებით...ესა მისი მოთხრობის ,,ძმადნაფიცების“გმირებია,რომლებიც არ ღალატობენ ერთმანეთს. ქართველი და აფხაზი,როცა წარმოებულ ომში მოხვდებიან.ტყვედ მყოფ აფხაზს ქართველი გამოიხსნის თავისი ვაჭკაცობით,-ისიც ტყვედ ჩაბარდება აფხაზურ მხარეს და თავის თავს გადაცვლის ძმაკაცში და თავის ოჯახს დაუბრუნებს...ესაა გამოსავალი,ომა ვერ უნდა გაგვტეხოს,ჩვენ უნდა შევინარჩუნოთ ურყევი ძმობა.ეს იმის მანიშნებელია რომ ხვალ და ზეგ ქართველი და აფხაზი,როლებიც ოდითგანვე ძმები იყვნენ,-უნდა შერიგდნენ.ძალადობას,-ძმობა ჯობნის.ბოროტებას სიკეთე.

ავტორი

12.2.2015.