იყო და არა იყო რა, ერთ წელიწადში გამომეცალენ ხელიდან უსაყვარლესი მეგობრები: მერაბ გამყრელიძე, მიშიკო შენგელია,
ზაურ ბოლქვაძე და ჯანრი კაშია. დამშვიდობება მათთან გრძელდება დღემდე და გაგრძელდება, ვიდრე
ჩვენ არ შევხვდებით ერთმანეთს ზეციურ სამყაროში.ნათელში ამყოფოს ღმერთმა მათი სულები!
გუგული ქებურია
იყო და არა იყო რა,
იყო თაობა ზღაპრული,
ძლიერი, როგორც წიქარა,
როგორც სიმღერა ქართული.
საძმო გაუყვა “ შორი გზას ” ,
ყველა თავის ბედს ეწია,
მე კი მარტოდ ვარ ხვალის კარს,
ნუთუ ზამთარი მეწვია?
მე არც სიცივე მაშინებს,
არც დათოვლილი წლები.
ღმერთო, წამსვლელ კაცს რად მარგე
გამცილებელის ხვედრი?
რა ხშირად მენატრებიან,
ჩვენ სულ ერთად ვართ თითქოს.
როცა მათ ნამღერს ვმღერივარ,
თითქოს მისმენენ, თითქოს.
მათ ნაკვალევზე დავდივართ,
მათ ნაფიქრალზე ვფიქრობთ,
ჩვენ მათი ხსოვნის კვალი ვართ,
გულს მოგონებით ვითბობთ.
ჩუქება
