ნაწილი I
ირგვლივ საშინელი სიბნელე სუფევდა, არაფერი ჩანდა, მხოლოდ თეთრი თოვლი, ყველგან და ყველაფერზე სქელ ფენად დადებული, აძლევდა არე-მარეს ოდნავ ნათელს. ისეთი სიცივე იყო ძაღლებიც კი სადღაც მიმალულიყვნენ.
ისმოდა მხოლოდ ქარის ზუზუნი, ამაზრზენი, სულის გამყინავი ამ უკაცრიელ, ყველასაგან მივიწყებულ გარემოში. სულ უფრო ძნელი ხდებოდა სიარული. ძლიერი ქარი მოძრაობას აფერხებდა, გაყინულ ფიფქებს აყრიდა სახეში და ისედაც ცუდ ხილვადობას კიდევ უფრო ამძიმებდა. მიდიოდა უაზროდ, უმისამართოდ და არ იცოდა სად მიიყვანდა ეს გზა. მაგრამ გაჩერებაც არ შეიძლებოდა, მაშინვე მინამქრავდა ძლიერი ქარბუქი და გაიყინებოდა. როგორმე უნდა ჩაეღწია რომელიმე დასახლებულ პუნქტამდე და ვინმესთვის შველა ეთხოვა. წარმოდგენა არ ჰქონდა სად იმყოფებოდა. როცა გონს მოვიდა, საწოლზე იწვა და თავზე ის დეგენერატი ადგა ბედნიერი ღიმილით.
დალი ყველა წვრილმანის გახსენებას ცდილობდა, მაგრამ არაფერი გამოდიოდა.
იმ დღეს სახლიდან გასვლას საერთოდ არ აპირებდა. სამეცადინო ჰქონდა, რამდენიმე დღეში სესიები ეწყებოდა, თან ძალიან ციოდა, ძლიერ ქარს წვრილი ფიფქები მოჰქონდა. მაგრამ საღამოს ცისანამ დაურეკა და თავისთან მისვლა სთხოვა, ცუდად ვარ, მაღალი სიცხე მაქვს და მომხედეო.
ცისანა ერთოთახიან ბინაში ცხოვრობდა, რომელიც მის მშობლებს კარგა ხნის წინ ჰქონდათ შეძენილი შვილებისათვის, რომ უმაღლეს სასწავლებელში სწავლის პერიოდში საკუთარი ჭერი ჰქონოდათ. უფროსმა ძმამ, ლევანმა უკვე დაამთავრა სწავლა და მშობლიურ რაიონში დაბრუნდა. ახლა იმ ბინაში ცისანა ორი წლით უფროს დასთან, ლიასთან ერთად ცხოვრობდა, მაგრამ ამჟამად, საახალწლოდ, დაც დედ-მამასთან იყო წასული.
დალი სასწრაფოდ მეგობართან გაიქცა. გზაში აფთიაქში შეიარა, სიცხის დამწევი და გაცივების საწინააღმდეგო წამლები იყიდა და ის იყო აფთიაქიდან გამოსული ავტობუსში ასვლას აპირებდა, წინ მანქანა გაუჩერდა. მანქანაში ბექა და თორნიკე ისხდნენ. თორნიკე მაშინვე გადმოვიდა, გამოელაპარაკა და წაყვანა შესთავაზა. მანქანა იმ ნაგავ ბექას ეკუთვნოდა. ამიტომ დალიმ უარი უთხრა, ავტობუსით წავალ, პირდაპირ ცისანას სახლთან ჩერდებაო და ავტობუსში ავიდა. ავტობუსიდან ჩამოსულს ვიღაცამ ხელი მოავლო, ცხვირზე რაღაც მიაფარა და მერე აღარაფერი ახსოვს.
გამოდის, ბექა გამოედევნა და ცისანას სადარბაზოსთან თავს დაესხა. იქ ისეთი საშინელი სიბნელე იყო, გვერდითაც რომ მდგარიყო ვინმე, ვერაფერს დაინახავდა. იმ გადაგვარებულმაც ამით ისარგებლა, რაღაც შეასუნთქა, გათიშა, გულწასული მანქანაში შეათრია და წაიყვანა. მაგრამ თორნიკე სად წავიდა? ნუთუ, თორნიკეც ეხმარებოდა?
მოაგონდა, როცა ოდნავ აზრზე მოვიდა, მანქანაში უკანა სავარძელზე იწვა, ხელები და ფეხები გაბაწრული ჰქონდა, პირი აკრული. თოკი, რომლითაც ხელები ჰქონდა გაკრული, რაღაცაზე იყო გამობმული და ადგომის საშუალებას არ აძლევდა. მერე, ისევ გონება დაჰკარგა.
ნეტავ სად იმყოფებოდა, ის მაინც სცოდნოდა... ირგვლივ ყველაფერი ჩაბნელებული იყო. მოაგონდა, როცა გონს მოვიდა, იმ არამზადის ოთახში, სინათლე არ იყო და სასთუმალთან ძველებური ნავთის ლამფა ენთო. იმიტომაც იყო ირგვლივ ასეთი სიბნელე. ისეთ მიყრუებულ ადგილზე იმყოფებოდა, სადაც ელექტროენერგიაც არ მიეწოდებოდა.
ქარი საშინლად ღმუოდა და ყველანაირ ხმაურს შთნქავდა. არ იცოდა საით წასულიყო, რომ ის საზიზღარი, თუ გონს მოვიდოდა და გამოდევნებოდა, არ დასწეოდა.
დალი შეშინებული გარბოდა, მთელი ძალით ეწინააღმდეგებოდა შემხვედრ ქარსა და თოვლს და ყოველივე წვრილმანს იგონებდა. გონს მოსვლისას საწოლზე ჩაცმული იწვა, მხოლოდ პალტო და ჩექმა ჰქონდა გახდილი. ბექა საფეთქლებს და ყურის ბიბილოებს უზელდა, ლოყებზე ფრთხილად უტყაპუნებდა და შიგადაშიგ კოცნიდა.
- როგორ შემაშინე, ძვირფასო, რამე რომ მოგსვლოდა, ალბათ, თავს მოვიკლავდი, - უთხრა თვალის გახელისთანავე, - ნუ გეშინია, ჩემთან ხარ, არაფერს დაგიშავებ, ხომ იცი, რომ ძალიან მიყვარხარ. ამაღამ აქ დავრჩებით, ხვალ შენს მშობლებს დაველაპარაკებით და ხელს მოვაწერთ, - ბიჭმა მისი სახე ორივე ხელით დაიჭირა, ტუჩებით დასწვდა და აქტიურ მოფერებაზე გადავიდა, ქალიშვილის ტუჩები ჩაიგდო ტუჩებშუა და ხმის ამოღების საშუალება მოუსპო.
დალი ტყუილად ფართხალებდა, ვაჟი დიდი და ძლიერი იყო, მასთან ვერას გახდებოდა, მით უმეტეს, რომ ისიც საწოლზე მოთავსდა, მთელი სხეულით დააწვა ზემოდან და დაატყვევა.
გოგო მთელი ძალით ეწინააღმდეგებოდა, ხელებით თმებს აგლეჯდა, მხრებზე ურტყამდა, სახეს უკაწრავდა, მაგრამ არაფერი გამოსდიოდა. უცებ ერთი აზრი მოუვიდა თავში და მაშინვე განახორციელა. სწრაფად შეწყვიტა ბრძოლა, ხელები ჩამოყარა, მთლიანად მოდუნდა და გონების დაკარგვა გაითამაშა.
ბიჭი შეკრთა, მის სახეს დააშტერდა, ნიკაპზე ხელი მოავლო, თავი გაურყია, ლოყებზე მიუტყაპუნა, მერე, ქალიშვილის სხეულზე მუხლებზე მდგარი წამოიმართა და ის იყო ცალი ფეხი საწოლიდან გადმოდგა, რომ ამდგარიყო, დალიმ უფროსი ძმისაგან ნასწავლი თავის დასაცავი ილეთი ჩაუტარა, უხერხულ ადგილას, რაც ძალა და ღონე ჰქონდა წიხლი
ჩუქება
