ცა
1
სახლიდან გასვლის წინ ტრუსიკი ტრაკზე შემომეხა. ძალიან უცნაური და საშიში მომენტი იყო, სავარძელში ვჯდებოდი და ნაჭრის გახევის ხმა გავიგე, რაღაცნაირი ირაციონალური შიში დამეუფლა, გული ამიჩქარდა და პანიკაში ჩავვარდი. ორი-სამი წამი დამჭირდა იმის გასაანალიზებლად რომ არაფერი საფრთხე არ, ან აღარ მემუქრებოდა და რომ ყველაფერი ჩემი გასუქების ბრალი იყო... მაგრად გავსუქდი, როგორ მოვახერხე არ ვიცი, თითქმის ერთი წელია რაც არ ვმუშაობ და უფულოდ დავხეტიალობ, მამიდაჩემის კისერზე ვარ და მისი გადამკიდე ისეთ უმსგავსო საჭმელებს ვუმუღამებ, როგორიც ხორციანი ბორში და მწვანე ლობიოა. მოკლედ რომ ვთქვათ, გავსუქდი და ტრუსიკი ტრაკზე შემომეხა, არადა, ერთ არც თუ ისე კარგ, მაგრამ პოპულარულ ტელევიზიაში გასაუბრებაზე უნდა მივსულიყავი და ამ ტრუსიკის თუ სიმსუქნის გადამკიდე ვაგვიანებდი. მამიდაჩემს გავძახე და ტრუსიკის მოტანა ვთხოვე, არ ეცალა, სადილს აკეთებდა, მგონი ბადრიჯანს თუ ყვავილოვან კომბოსტოს, ან რამე ეგეთ უგემურს, მამიდის კმაყოფაზე მყოფი კაცი რომ შეჭამს მხოლოდ...
მე თვითონ მომიწია ტრუსიკზე გატანტალება. იტალიურ ეზოში ვცხოვრობ, აქ ფანჯრებთან ჩავლა სახუმარო საქმე არ არის, ფანჯრების თვალთვალი მოხუცი მეზობლების ერთ-ერთი საყვარელი გასართობია, ისეთი ინტერესით და დაჟინებით უყურებენ ეზოს ფანჯრებს, რომ ჰიჩკოკის პერსონაჟებსაც შეშურდებოდათ. მოკლედ, ამათ ვერაფერს გამოაპარებ და თუ რაიმე ცუდის გაკეთებას აპირებ, ჯობს რომ ფანჯარას მოშორდე, თორემ მეორე დღეს ყველას ეცოდინება შენი „ვაჟკაცობის“ შესახებ. იტალიურ ეზოში ფანჯრები ტრაკშიშველი კაცის მეორე მტერია (პირველი სიმსუქნეა).
ფანჯარასთან ფეხაკრეფით ჩავლას ვაპირებდი, როდესაც ეზოში რაღაც ახალი და ძალიან უცნაური შევნიშნე, ისეთი უცნაური რომ მეზობლებს ჩემი სიშიშვლე გამოეპარათ. ეზოს ცენტრში მდგარი დახვეული კიბისკენ, რომელიც ჩემი სართულის აივანზე ამოდის, აზიური გარეგნობის კომპაქტური და სეზონისთვის შეუფერებლად ჩაცმული სამი გოგო მოდიოდა, უკან კი მუშა ტიპები მოყვებოდნენ. ეს მუშები ამ ქალებისთვის ძალიან დიდ და უხეშ თეთრ ავეჯს მოათრევდნენ.
ამ აზიელებიდან ერთ-ერთი ულამაზესი, ძალიან გამხდარი და გრძელშავთმიანი გოგო იყო. მისი სახე შევათვალიერე, ესეთი ლამაზი გოგო მგონი ცხოვრებაში არ მყავდა ნანახი. მითუმეტეს ჩემს მეზობლად და მითუმეტეს აზიელი. ჩემი მეზობლებიც ამ გოგოებს უყურებდნენ, რაღა მოკლავთ?! ამ დღეებში ძალიან ბევრი სალაპარაკო ექნებათ, მთელ უბანს ააწიოკებენ ამ ახალი ამბით. ამ აზიელების გადამკიდე მეც დამავიწყდა ჩემი სიშიშვლე, გრძელთმიანმა გოგომ, პოეტურად რომ ვთქვათ, მომაჯადოვა... რაღაცნაირად გავბედნიერდი და ბედნიერმა დავიწყე ტრუსიკის ძებნა.
ტრუსიკი როგორც იქნა ვიპოვე, როგორც იქნა ჩავიცვი და სახლიდან გავედი. აივანზე მუშებს წავაწყდი, გოგოების ვინაობა ვკითხე, გავარკვიე, რომ ჩინელები იყვნენ.
– ეგენი უეჭველი მასაჟისტები იქნებიან, – ერთ-ერთმა მუშამ მითხრა და თვალი ჩამიკრა.
– კაი შეკრული მასაჟისტი მეზობლები გეყოლება, – მეორემ დაამატა.
– ეეჰ, ჩინელი მასაჟისტები არ ვიცი მარა, ადრე იყო ვიეტნამური მაზები და ის უნდა გენახა, ყველაფერს არჩენდა – გინდა კუნთის დაჭიმულობას, გინდა ფაღარათს.
– ჩვენ საქმეში კიდე ორივე ძალიან ხშირია, მოგეხსენება, ან კუნთი უნდა დაგეჭიმოს, ან უნდა გაგძვრეს... – ჰე, ჰე, ჰეო, – ესე გაიცინა. ეს ისევ ის პირველი მუშა იყო.
უცნაური ხალხი იყვნენ, გავუღიმე და წამოვედი, თან ამ ჩინელებზე ფიქრი არ მასვენებდა. რა ჯანდაბა უნდოდათ ამ ქალაქში? ტაქსი გავაჩერე.
ტაქსისტმა –
– ეგენი, წინა პრეზიდენტმა ჩამოიყვანა, იმას მოვუტყან სუ ყველაფერი, ეგენი? ჩვენ... ვის? მაგათი დედამოვტყან, ინდოელები მიწებს ყიდულობენ კახეთში...
– ესენი ჩინელები არიან-მეთქი, ვუთხარი.
– ვინ ეგენი? ჩვენ? გადაგვყლაპავენ!.. ეგენი ჩინურ სამასაჟოებში ტყნაურობენ, ეგ რა არის, ჩინელ ბოზებს რა უშავთ, შენ ის უნდა ნახო, ინდური და ერაყული დისკოტეკები რო გამიმართეს ჩემს ქალაქში, ქართველობას გვართმევენ და ქართველებს შიგნით არ გვიშვებენ, ქართველ ქალებს უცხოელებს ატყვნევინებენ, გესმის შენ...? – მერე რწმენაზე ილაპარაკა, მერე კიდე, მითხრა რომ თითონაც დადიოდა ამ ჩინელებში... მაგათო მოჭერა აქვთ მაგარიო, ქართველ ქალებს, ფათახი არ უვარგათო...
ბილწი ტაქსისტი იყო, არც მე ვარ ანგელოზი, მაგრამ ბილწი ტიპები არ მიყვარს, რა თქმა უნდა, ხუთიანის ხურდა არ ქონდა და ის ლარიც მიითვისა...
დედაც ვატირე... ტრუსიკი და ლარიანი ვიზარალე...
ტაქსიდან გადმოვედი და მამიდაჩემმა დარეკა, რეჰანი უნდოდა... რა საშინელებებს მაჭმევს ეს ქალი! ან რატო ვსუქდები? მამიდაჩემის მერე ბანკიდან დამირეკეს, დავალიანების გადაუხდელობის გამო დამატებითი პროცენტი დამაკისრეს. სამსახურის დაკარგვის შემდეგ ვალს ვეღარ ვიხდი, ყოველ დაგვიანებაზე და გადაცილებულ დღეზე კი ვალი მემატება და მემატება, მგონი თავდაპირველ თანხაზე ათჯერ