იასე ფალავანდიშვილმა – ამ ავანტიურისტული ბუნების, ზნეობისაგან სავსებით თავისუფალმა ადამიანმა – შეთქმულება რომ გასცა, არ არის გასაკვირი; გასაკვირი ისაა, შეთქმულებმა იგი ისე რატომ დაიახლოვეს, რომ იასე, ფაქტობრივად, "ფარული საზოგადოების" ერთ-ერთ წარმმართველ ფიგურად იყო ქცეული. სერგეი მაქსიმოვის მოგონებაში ჩვენ ვხედავთ უცნაურად სახეცვლილ იასე ფალავანდიშვილს: ღვთისმოსავს, პეჩორის ღატაკ მოსახლეობაზე გადაგებულს, კეთილშობილებით, ურყევი ავტორიტეტითა და ყოვლად უმწიკვლო რეპუტაციით გამორჩეულსა და სახელმოხვეჭილს..."