მსუქანი თუ მსუქანი ხარ და თანაც ქალი, აუცილებლად სოფელში უნდა ცხოვრობდე. სახელს არა აქვს მნიშვნელობა, გერქვას მარუსა, ანდა თამარა. მთავარია ნაზუქის ცხობა იცოდე, თონეში პურის ჩაკვრა, ღობის ძირში მდგარი „ღორა ქლივრისგან“ ჩირის კეთება. ერთი ერთგული კრუხიც უნდა გყავდეს, ქალის თვალებით გიმზერდეს და გენდობოდეს, როცა მის წიწილებს – „წიგო, წიგოს“ ძახილით უახლოვდები, დასაკორტნად არ მოგაფრინდეს.
თუ მსუქანი ხარ და თანაც ქალი, შენს ფაშფაშა ხალათზე წინსაფარიც უნდა გეკეთოს და წარამარა მორბოდნენ შენი გვრიტი შვილიშვილები მოთხუპნული ხელ-პირის შესაწმენდად. ქმარიცა გყავდეს, აწუხებდეს რევმატიზმი, ანდა სხვა რამე, ან თუნდაც ჯანმრთელი იყოს, მე რას დავეძებ, შენ მაინც უნდა სწუხდე შენს კაცზე: – ოჰ, ფიჩხზე წასულს, დილიდან პური ჯერ არ უჭამიაო, – დაქოთქოთებდე.
თუ მსუქანი ხარ და თანაც ქალი, უნდა იჯდე ეზოს შუა, ვაშლის ჩეროში, ოფლიან სახეს ხილაბანდის წვერით იმშრალებდე და მწიფე ლეღვივით ტყაპატყუპით გიცვიოდნენ შვილიშვილები კალთაში.